ΔΙΑΛΥΣΗ!

Έτσι μ'αρέσει νάμαι
-διαλυμένη
κάθε φορά που ο έρωτας-προδότης
με προσπερνά
και χάνεται...
Να ξημερώνει-να βραδιάζει
κι΄'εγώ
ήλιο-φεγγάρι να μη ξεχωρίζω
χαμένη
στην ανυπαρξία του τίποτα...
Διαμελισμένη
-σκόρπια κομμάτια δίχως όνομα
μες το χωράφι της αδιαφορίας
των πάντων!
...Κι'ύστερα
νά'ρχεται ένας έρωτας καινούριος
να συμμαζεύει τα κομμάτια μου
αναγνωρίζοντάς τα
ένα-ένα
-Δικό σου αυτό...
κι'αυτό δικό σου!
Κι'απ' την αρχή
να συναρμολογεί
το σώμα,τη ψυχή
το είναι μου...
.....
Μέχρι την επομένη διάλυση!!

Σ.Τ.