Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ!!! ΡΟΔΟΣ 195Ο!!

Ήμουν δώδεκα χρόνων!Η χρονιά που τέλειωνα το δημοτικό και θα έμπαινα στο Γυμνάσιο!!Μεγάλη υπόθεση!!Αισθανόμουν ότι μεγάλωνα...ότι κάτι άλλαζε στη ζωή μου!Ο μπαμπάς είχε αρχίσει να εκδηλώνει ήδη την ικανοποίηση και την περηφάνεια του για τα σπουδαία που με περίμεναν: "΄Αντε,Σεβίτσα μου,κι' από τον
Σεπτέμβρη ,γυμνασιόπαις!!Ποιος τη χάρη μας!!"
Πλησίαζαν Χριστούγεννα!Και θεώρησα πως ήταν καιρός,να προβάλω κι' εγώ την πρώτη μου "σοβαρή" απαίτηση!
-Μπαμπά,θέλω δέντρο!
-Τί δέντρο κόρη μου;
-Δέντρο μπαμπά!!!Χριστουγεννιάτικο!!
Μέχρι τότε,τα έβλεπα τα χριστουγεννιάτικα δέντρα ,καταστόλιστα,μόνο στα περιοδικά της μαμάς που ξεφύλλιζα στα κλεφτά-γιατί ήμουν ακόμα μικρή και τα περιοδικά για μεγάλους,μου ήταν απαγορευμένα.Στη γειτονιά,στα σπίτια των φιλενάδων μου, κανένας δεν στόλιζε δέντρο.Εκείνη τη χρονιά όμως,είδα το πρώτο τεράστιο,πολύχρωμο κι' ολοφώτιστο δέντρο,στο σπίτι της αμερικάνας φίλης μου,της Λίντας Ουέμπ.Ο πατέρας της ήταν Δ/ντής στο σταθμό της Φωνής της Αμερικής.Κι' επειδή η οικογένεια θα έμενε στη Ρόδο για ένα χρόνο, την έφεραν ακροάτρια στην τάξη και την κάθισαν δίπλα μου γιατί -λέει- επειδή μάθαινα Αγγλικά,μπορούσε να πει και καμιά κουβέντα στη γλώσσα της.Γίναμε καλές φίλες.Στο δικό της σπίτι λοιπόν, εκείνη τη χρονιά,είχαν στολίσει το τεράστιο Χριστουγεννιάτικο δέντρο τους, από τα μισά του Νοέμβρη!!
Ζήλεψα!' Ηθελα κι' εγώ το δικό μου δέντρο!!
Ο μπαμπάς, πήρε το "αίτημά" μου,στην αρχή χαλαρά.
-΄Ασε και θα δούμε, είπε.
Το πρωί της Παραμονής,η υπομονή μου είχε εξαντληθεί.
Κατέβασα τέτοια μούτρα που η αδυναμία που μου είχε δεν μπόρεσε να τ' αντέξει.
Πήρε τη μεγάλη ξύλινη σκάλα που χρησιμοποιούσε για τα μερεμετίσματα του σπιτιού και την έστησε κόντρα στον τοίχο που χώριζε το σπίτι μας από το διπλανό τζαμί.Από τη μεριά του τζαμιού,καμια δεκαριά κυπαρίσια,έφταναν μέχρι τον ουρανό και πολλά απ' τα κλαδιά τους,έμπαιναν και στη δική μας μεριά.
Διάλεξε ένα μεγαλούτσικο,φουντωτό κλαδί από τα πιο χαμηλά και το έκοψε με το πριόνι.
-Ορίστε το δέντρο σου,είπε γελώντας,πετώντας το θριαμβευτικά  στο χώμα.Ευχαριστημένη;
Ευχαριστημένη;;Πετούσα!!
Σύραμε με τα μικρότερα αδερφάκια μου το κλαδί μέχρι την τραπεζαρία και το στήσαμε στη γωνιά του μεγάλου,ψηλού παράθυρου,με αλαλλαγμούς χαράς.
-Το απόγευμα θα το στολίσουμε-όλοι μαζί!!
Έφτιαξε μπόλικα αστεράκια από χοντρό χαρτόνι που τα πέρασε με φύλλο χρυσού,που πάντα είχε πρόχειρο στα σύνεργα ζωγραφικής του.΄Εβαψε και μπόλικα κυπαρισσόμηλα.Φακούρες,σε όμορφο πορτοκαλί περασμένες σε κόκκινο μαλλί-υπόλοιπο από την κόκκινη ζακκετούλα που μου είχε πλέξει η μαμά για τα Χριστούγεννα,και μερικά καραμελωμένα μηλαράκια από το κοντινό περίπτερο,ήταν τα στολίδια του.Τα μικρά, ξάνανε ένα ολόκληρο πακέττο βαμβάκι,που το απλώσαμε στα κλαδιά σαν χιόνι κι' η μαμά μάζεψε όσες χρωματιστές κορδέλλες βρήκε στο συρταράκι της ραπτομηχανής της και μ' αυτές κρεμάσαμε τα στολίδια!!Δεν είχαμε φωτάκια!Μόνο κάτι υπόλοιπα από τις αναστάσιμες λαμπάδες μας που η μαμά τις φύλαγε επιμμελώς για παν ενδεχόμενο διακοπής ρεύματος, τα έστησε μέσα σ' ένα πήλινο πιάτο και τ' ανάψαμε για λίγο-ίσα για να δούμε το αποτέλεσμα. Το βράδυ πάλι είπε- μην πάρουν φωτιά τα μπαμπάκια και γίνουμε στάχτη!!
Το βράδυ λοιπόν,με το δέντρο στολισμένο,μαζευτήκαμε γύρω απ' το μαγκάλι με τα κατακόκκινα ,αναμμένα κάρβουνα,για να το θαυμάσουμε και να φάμε τηγανίτες με μέλι.Από την κουζίνα,ερχόταν οι μυρωδιές από τους "κόκκινους" λαχανοντολμάδες και τη γέμιση για το αρνί που ετοίμαζε η μαμά για το τραπέζι της επομένης.Τραγουδήσαμε και το "Χιόνια στο καμπαναριό",ο μπαμπάς διηγήθηκε ιστορίες από τα νιάτα του,κι' η μαμά απ' την κουζίνα της, μας έκανε αντίπραξη τραγουδώντας  O mia bella Napoli,μες το καταχριστούγεννο,ανατρέχοντας μάλλον στις δικές της αναμνήσεις από κάποια Χριστούγεννα -τότε νιόπαντρη- στην Ιταλία.
Τα λειψά κεράκια κάτω απ΄το δέντρο,έλειωσαν γρήγορα,το ίδιο το δέντρο ρίχτηκε στην πυρά της αυλής ,την επομένη των Φώτων,και όλα τα επόμενα χρόνια, το οικογενειακό Χριστουγεννιάτικο δέντρο,γινόταν όλο και πιο όμορφο,όλο και πιο πλούσιο σε στολίδια.΄Ομως η εικόνα εκείνου του πρώτου ,"πρόχειρου" δέντρου είναι εκείνη που φέρνω κάθε φορά στα μάτια μου,όταν ξαναγυρίζω σ' εκείνα τα Χριστούγεννα. ΄Ολα τα επόμενα.....έμοιαζαν τόσο μεταξύ τους...που δεν τα θυμάμαι πια!
σ.τ.2.12.11

 

2 σχόλια: