Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ...ΚΙ'ΕΓΩ!

Στο ραδιόφωνο,βρέθηκα από σπόντα. Το 1987,με κάλεσαν στον ALPHA 9,65 για μια συνέντευξη και
την επομένη,βρέθηκα να είμαι παραγωγός του σταθμού με μια εκπομπή που την έστησα με πολλή πάθος και τη λάτρεψα όπως τη λάτρεψαν και οι ακροατές μου!

ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΘΟ ΣΤΟ ΒΙΝΥΛΙΟ-ήταν ο τίτλος και αφορούσε στη μελοποιημένη ποίηση.Με παρουσία στο στούντιο ,συνθετών,ερμηνευτών,με αναγνώσεις ποιημάτων και το κυριώτερο,με έντονη συμμετοχή και σχόλια ακροατών.Πριν περάσει ένας μήνας,η μία εκπομπή,έγιναν τέσσερεις.'Ολες εβδομαδιαίες!

ΟΣΑ ΧΩΡΑΝΕ Σ'ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ-με αναφορά στους δημιουργούς και τα τραγούδια τους.
ΣΑΝ ΤΟ ΠΑΛΙΟ,ΓΛΥΚΟ ΚΡΑΣΙ!-Με παλιά αξέχαστα τραγούδια!
ΠΑΡΤΕ ΜΕ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ-με κείμενα που έγραφα,πάνω σε θέματα επικαιρότητας.
Σ'αυτές τις εκπομπές,είχα όλα τα χρόνια,πολύτιμους συνεργάτες στην κονσόλα του ήχου τον Θοδωρή Ανδρικόπουλο και τον Πάνο Μπλάνα-τον Πανούλη που όλοι ξέρετε και απολαμβάνετε πιστεύω από τον ATHENS JUKEBOX όπου τα δίνει όλα κάθε πρωί!
Αυτή η ερωτική σχέση με το ραδιόφωνο,κράτησε συνολικά πέντε χρόνια.Μετά,ανέσυρα εκείνο το δίπλωμα της Σχολής Τουριστικών επαγγελμάτων που σας έλεγα,και πήγα να διευθύνω ξενοδοχείο στην Κω!!!Ανάγκα και Θεοί πείθονται!!

Από την εκπομπή ΠΑΡΤΕ ΜΕ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ,συγκέντρωσα κάποτε σ' ένα τόμο τα κείμενα 22 από τις
48 συνολικά εκπομπές που βγήκαν στον αέρα,με σκοπό να τα εκδόσω με πρώτη ευκαιρία.Δεν βρήκα ποτέ τον χρόνο ν'ασχοληθώ,όπως δεν βρήκα το χρόνο και για πολλά άλλα που ήθελα να κάνω -'αλλα δεν τα ξεκίνησα καν και άλλα τα παράτησα στη μέση.Δυστυχώς,οι βιοποριστικές ανάγκες διεκδικούσαν πάντα πεισματικά την προτεραιότητα στη ζωή μου.

Ξαναδιαβάζοντας τελευταία κάποια από τα κείμενα εκείνα,διαπίστωσα με έκπληξη πόσο επίκαιρα είναι!
Σαν να γράφτηκαν χτες!Αρκεί ν'αλλάξει κανείς ονόματα και ημερομηνίες για να διαπιστώσει γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και γιατί τίποτε δεν άλλαξε-κι'αν με ρωτάτε ούτε θ'αλλάξει ποτέ σ΄αυτή τη χώρα.
Σήμερα έχω μια περίεργη διάθεση.Η διαπίστωση πως ,στην ουσία,τίποτε δεν περνά από το χέρι μου,
κάτι που επεδίωκα λυσσασμένα σ'όλη μου τη ζωή-να λύνω δηλαδή μόνη μου τα προβλήματά μου-,με
ρίχνει βρε παιδιά,μου φέρνει ένα ψυχοπλάκωμα//το ψυχοπλάκωμα της αδυναμίας δράσης!Ακούω λόγια-δεν βλέπω έργα.Αισθάνομαι ότι με ανάγκασαν να βιώ λάθρα αυτά τα πολύτιμα χρόνια που μου απομένουν να ζήσω.Θυμώνω!!!Κι'αυτό σημαίνει για μένα πολλά.Σημαίνει πως έχω ακόμα το μυαλό
και το θυμικό μου σε εγρήγορση.Πως είμαι ακόμα άνθρωπος!

΄Ενα από τα κείμενα εκείνης της εκπομπής,θ'ανεβάσω για χάρη σας.Αν βρείτε την υπομονή διαβάστε το!Θα καταλάβετε τί εννοούσα με όλα τα παραπάνω!Δώστε μου μόνο λίγο χρόνο!
Να έχετε ένα καλό μεσημέρι.
Σας φιλώ!

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ,Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΙ'ΕΓΩ!

Στη δισκογραφία,μπήκα το 1967.Δεν το επεδίωξα,ήρθε μόνο του και αβίαστα!Μόλις είχα φέρει στον κόσμο την κόρη μου και έχοντας ήδη το γιο μου,μόλις τριών χρόνων,περνούσα τις κλειστές μου.Οι φί
λοι μαζεύονταν στο σπίτι μια που εγώ τις εξόδους τις είχα ξεχάσει ,και πολλά βράδια,τα περνούσαμε έτσι,παρεούλα,με κουβεντούλα,μουσική,τσιμπολόγημα,και χαζολόγημα στην τηλεόραση -που τότε ήταν ακόμα καινούργιο φρούτο-μέχρι να μας πει την καληνύχτα της η Ελένη Κυπραίου.
Ένα απ'αυτά τα βράδια,έβγαλα από το συρτάρι όπου τους στίβαζα για χρόνια,καμια δεκαριά στίχους
και τους διάβασα στην παρέα-έτσι για να πλουτίσω το περιεχόμενο της βραδιάς-για πλάκα!
Έπεσε ενθουσιασμός στην ομήγυρη!Τους διάβασα κι'άλλους...κι'άλλους.Την επομένη,φίλος,είπε σε φίλο του,πως έχει μια φίλη που γράφει στίχους.Δύο μέρες μετά,πήρα ένα τηλεφώνημα,από τον αείμνηστο Γιώργο Μαριωλά,ένα σπουδαίο λαικό συνθέτη και υπέροχο άνθρωπο.
Έμαθα πως γράφετε στίχους,μου είπε.Θέλω να τους δω.!
΄Ετσι έγινε!
Ο Γιώργος Μαριωλάς,διάλεξε 4 στίχους,τους μελοποίησε και τους ηχογράφησε στη PHILIPS,με τη Θάλεια,τη Θεσσαλονικιά τραγουδίστρια που έλαμψε για λίγα μόνο χρόνια,δυστυχώς.Αποσύρθηκε πολύ νωρίς.Τέσσερα λαικά-λαικώτατα τραγούδια που με την υπέροχη φωνή της Θάλειας,άρεσαν κι'έγιναν επιτυχίες!Από'κει και μετά,λες κι'είχε πέσει σύρμα!Το τηλέφωνο δεν σταματούσε να χτυπά,το συρτάρι με τους στίχους κόντευε ν'αδειάσει και τότε αποφάσισα πως αυτή η ιστορία μ'άρεσε
κι'ότι καιρός ήταν ν'αρχίσω να γράφω και καινούργια,φρέσκα πράγματα.΄Αρχισαν να πέφτουν βροχή κι'οι "παραγγελίες"! Στίχους για τη Μαρινέλλα,τον Κώστα Χατζή,τη Χριστιάνα,τη Τζένη Βάνου,τον Πασχάλη,τη Βίκυ!Να θυμηθώ κι'άλλους;Τη Μπέσυ Αργυράκη,τη Χριστίνα,την Ελπίδα,τον Λάκη Τζορντανέλλι,τον Τέρρυ Χρυσό,τον Περικλή Περάκη,τους Τσαρμς,το Γιάννη Βογιατζή,το Σταμάτη Κόκκοτα,τους μικρούς τότε Μάνο,Δέσποινα και Σάκη για τους οποίους έγραψα δυο lps με υπέροχα παιδικά τραγούδια.Ακόμα,το Γιώργο Μαρίνο,την Κατιάνα Μπαλανίκα,το Γιάννη Γαρδέλλη τον Κώστα Μπίγαλη, το Νίκο Βεντουράτο,τη  Μαριέττα,την Κλειώ Δενάρδου,την Ειρήνη Ράικου,την Ιζαμπέλ,το Τζίμη Μακούλη! Είμαι σίγουρη ότι κάποιους ξεχνάω αλλά για να τους θυμηθώ όλους πρέπει ν'ανατρέξω στο αρχείο μου!Δύσκολο!
Τους ευχαριστώ και τους ευγνωμονώ!Έδωσαν στους στίχους μου φωνή.Τους ταξίδεψαν ως εσάς και
τους ταξιδεύουν ακόμα.
Είχα την ευτυχία να συνεργαστώ με σπουδαίους συνθέτες που ταίριαξαν τις μελωδίες τους με τα λόγια μου.Το Γιώργο Χατζηνάσιο,το Λέανδρο,το Νάκη Πετρίδη,το Γιώργο Νιάρχο,το Βαγγέλη Πιτσιλαδή.
το Χρήστο Κωνσταντινίδη,το Νίκο Βεντουράτο.το Βαγγέλη Σπανακάκη,το Γιάννη Κούσουλα,το Γιώργο Λαιμό,το Σταύρο Ζώρα που τραγούδησε ο ίδιος πολλά από τα τραγούδια που γράψαμε μαζί,τον Τόνυ Πινέλλι που επίσης ερμήνευσε τραγούδια μας,το Μιχάλη Λαμπρόπουλο,τον Ζακ Ιακωβίδη,τον Κώστα Νικολόπουλο,Στέλιο Σωτηρίου-σταματάω εδώ.
Τους ευχαριστώ όλους.Πίστεψαν σε μένα και τίμησαν τη δουλειά μου.
Στο σύνολο της δουλειάς μου,καταγράφονται 622 τίτλοι τραγουδιών σε πρώτη εκτέλεση.
Στο site info-Stixoi  έχουν αναρτηθεί από χρήστες  οι στίχοι 68 τραγουδιών.
Στο UTUBE υπάρχουν πολλά βιντεοκλιπς ,επίσης αναρτημένα από χρήστες!
Τα περισσότερα τραγούδια εντάσσονται ακόμα και σήμερα στα προγράμματα κέντρων,συναυλιών,
εκπομπών,ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών.
Υπήρξαν διακρίσεις που μου έδωσαν μεγάλη χαρά κατά καιρούς.

-Μια 5η θέση στη ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ '77 με το ΜΑΘΗΜΑ ΣΟΛΦΕΖ -σε μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου.
-3η θέση στο ΦΕΣΤΒΑΛ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΤΗΣ ΜΑΓΙΟΡΚΑ (Κλειώ Δενάρδου),με το τραγουδι ΦΥΓΕ,
σε μουσική Γιώργου Νιάρχου.
-4η θέση στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ του Ριο,και έπαινος από το Υπ.Πολιτισμού της Βραζιλίας,
με την Κλειώ Δενάρδου και το τραγούδι Η ΠΑΛΙΑ ΚΑΜΠΑΝΑ,σε μουσική Ζάκ Ιακωβίδη.
-3ο βραβείο στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (Λάκης Τζορντανέλλι),με το τραγούδι ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ,σε μουσική Κ.Νικολόπουλου.
-1ο ΒΡΑΒΕΙΟ στο  ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1987 με το τραγούδι ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΙΔΙ (Γιάννης Γαρδέλλης),σε μουσική Χρήστου Κωνσταντινίδη.

Αυτή η όμορφη,περιπλάνηση στο χώρο της δισκογραφίας,κράτησε μέχρι το 1998.Τότε γράψαμε με τον
αγαπημένο μου φίλο Μάκη Δελαπόρτα ένα τελευταίο δίσκο -επανέκδοση των παιδικών τραγουδιών
με συμμετοχή της Ρένας Βλαχοπούλου ,και τη Ρένα Παγκράτη στα φωνητικά.Τα δικαιώματά μας από το δίσκο αυτό,τα παραχωρήσαμε όλοι,στο ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΡΡΩΓΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ.
Αμέσως μετά "κατέβασα ρολά"!Το τοπίο είχε αλλάξει.Το τραγούδι το ίδιο είχε αλλάξει,οι συνεργασίες είχαν αλλάξει,όλα είχαν αλλάξει.Όσες φορές χτύπησε το τηλέφωνο,ήταν για συνεργασίες που δεν με αφορούσαν.΄Ετσι κι'αλλιώς ποτέ δεν μ'ενδιέφερε να γράψω ό,τι νάναι.Το έκαναν πολλοί και το κάνουν ακόμα.Δεν τους κατηγορώ.Τώρα "γράφω στίχο" σημαίνει παίρνω ζεστό χρήμα.Εμείς τότε,εκτός από τα συγγραφικά μας δικαιώματα δεν απαιτούσαμε δραχμή παραπάνω.Κι' αυτό γιατί οι περισσότεροι γράφαμε από μεράκι,με μόνο κίνητρο,να καταφέρουμε ν'αγγίξουμε τον κόσμο που θ'άκουγε τα τραγούδια μας.Η προβολή της δουλειάς μας,ήταν για μας τους παλιούς στιχουργούς,άγνωστη λέξη.
Μας έφτανε που πάνω στην ετικέττα γραφόταν το όνομά μας.Κάναμε αγώνα,τα δύο χρόνια που ήμουν Πρόεδρος του Σωματείου Στιχουργών ,διεκδικώντας το δικαίωμα ν'αναφέρεται το όνομά μας μαζί με κείνα του ερμηνευτή και του συνθέτη.Μέχρι σήμερα δεν τόχουμε καταφέρει στο απόλυτο!
Σήμερα,με την ιδιωτική τηλεόραση να έχει πάρει την υπόθεση "προβολή" στα χέρια της,βλέπω ανθρώπους που έχουν γράψει δυο τραγούδια του συρμού να περιφέρονται από εκπομπή σε εκπομπή
διαλαλώντας την πραμάτεια και την επιτυχία τους.Κι'υπάρχουν συνάδελφοι στιχουργοί που έχουν
γράψει αριστουργήματα εκεινα τα χρόνια που είναι ακόμα στα χείλη όλων και που ο τηλεοπτικός φακός δεν καταδέχεται να τους ρίξει ούτε μια ματιά.Είναι κρίμα!
Σεργιανώντας μια μέρα στις 32 σελίδες του ΙΝΤΕΡΝΕΤ που καταγράφουν τη δουλειά μου,διάβασα το
σχόλιο ενός δημοσιογράφου με αναφορά στο ΜΑΘΗΜΑ ΣΟΛΦΕΖ και τους συντελεστές.
Έγραφε λοιπόν ότι η Σέβη Τηλιακού ,στιχουργός του τραγουδιού,έχει γράψει πολλές μεγάλες επιτυχίες με μεγάλα ονόματα του χώρου του τραγουδιού αλλά η ίδια ποτέ δε γνώρισε τη μεγάλη επιτυχία-εννοώντας προφανώς με τη λέξη επιτυχία,τη διασημότητα!Ε,και; Εγώ ποτέ δεν τόπαιξα πρώτη
μούρη.Ποτέ δεν πήρα τηλέφωνο δημοσιογράφο,τηλεοπτικό παραγωγό,ή όποιον άλλο για να επιδιώξω
την προβολή μου.Όσοι με βρήκαν,με βρήκαν από μόνοι τους και τους ευχαριστώ που κάνανε τον κόπο να με ψάξουνε.Και όσες φορές συναντώ ανθρώπους,ακόμα και νεους που μ'αναγνωρίζουν ,και συγκι-νούνται κι'ακούω εκείνο το "με τα τραγούδια σας μεγάλωσα" παθαίνω την πλάκα μου.Γιατί,αλήθεια σας λέω,ποτέ δεν πίστεψα ότι κάνω κάτι σπουδαίο,κάτι εξαιρετικό που πρέπει να το σηκώνω σημαία μου ,σαν να πηγαίνω σε παρέλαση.
Θα μου πείτε,δεν απέκτησα "φήμη".Δεν πειράζει!!Εμένα μ'ενδιαφέρει η υστεροφημία πιο πολύ απ΄τη φήμη!Θυμηθείτε αυτό που σας λέω..όταν φύγω απ'αυτή τη ζωή-όποτε φύγω τέλος πάντων- θα μου ότι κάνουν και το "αφιέρωμα" που δεν μου έκαναν ποτέ, και τότε θα θυμηθούν -ότι ήμουν "σπουδαία",
"μεγάλη" κι' όλα εκείνα τα ηλίθια που εύκολα "χαρίζουν" όλοι σε όλους--μετά θάνατον!!!!!
Για ένα πράγμα λυπάμαι!Που όταν και αν συμβεί αυτό,ΕΓΩ δεν θα μπορώ να γελάσω!!!!!!!!!!!

Σας φιλώ σταυρωτά με αγάπη!!

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

ΑΠΟ ΤΑ "ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ ΜΟΥ"

ΜΕΣΟΒΔΟΜΑΔΑ

Μεσοβδόμαδα
ονειρεύτηκα τα μαύρα σου ματόκλαδα
βελουδένια,σαν της άνοιξης τ'απόβραδα
και τα χείλη σου
στην άκρη των χειλιών μου
όνειρό μου

 Μεσοβδόμαδα
μες τον ύπνο μου ξενύχτησα στο σώμα σου
γλυκοφίλησα τη ζάχαρη απ' το στόμα σου
και το αχ! σου,
αχ! και βάσανο δικό μου
όνειρό μου

Κι'ήρθα σπίτι σου
και χτύπησα την πόρτα την κλειστή
μα η καρδούλα σου ήταν κρύα
κι'η φωτιά σβυστή.

Μεσοβδόμαδα
η λαχτάρα με ταξίδεψε στα μέρη σου
πήρα πάλι μες το χέρι μου το χέρι σου
κι'αγκαλιάστηκα σφιχτά
με τον καυμό μου 
όνειρό μου.

ΣΕΒΗ ΤΗΛΙΑΚΟΥ

2

ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΟΥ ΤΟΠ

Ο καυμός μου τοίχο-τοίχο
σέρνεται στο δρόμο σου
κι'η καρδιά μου το κατόπι
η ξενύχτισσα
που μου τάπες τα πικρά σου σε μια δόση
και δε μίλησα.

Τί να πω που δεν σου τόπα
σε καλύτερους καιρούς
πώς να πιάσουνε τα λόγια
που ποτέ σου δεν τ'ακούς

Τί να πω που δεν σου τόπα
όσα χρόνια σ'αγαπώ
πώς ν'ανοίξω το φιλί σου
το κλειστό.

Ένα κλάμα δάκρυ-δάκρυ
στάζει στο περβάζι σου
κι'ένα δίγνωμο φεγγάρι
μες τα μάτια σου
που δεν τό'δα πριν τη ρίξω την καρδιά μου
μες τ'αγκάθια σου.


ΣΕΒΗ ΤΗΛΙΑΚΟΥ

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!

Καλησπέρα φίλες και φίλοι μου!

Ένα ταξίδι,θέλω να κάνω απόψε μαζί σας!Ένα ταξίδι που το κάνω για πρώτη και ίσως για τελευταία φορά,με παρέα!!Τη δική σας παρέα!Θα μου πείτε..τί μας ενδιαφέρει το ταξίδι σου;Και θα έχετε δίκιο.
Ο καθένας,έχει τη δική του ζωή να "ταξιδέψει"!Σπάνια τον ενδιαφέρει η ζωή του άλλου!Ε,σ'αυτό το "σπάνια",ποντάρω κι'εγώ.Κι'αν βρείτε την υπομονή να διαβάσετε όσα θα γράψω,δεν θα έχω λόγια να σας πω ευχαριστώ!

Ας ξετυλίξω λοιπόν το κουβάρι απ' την αρχή!

Το μήνυμα της επερχόμενης άφιξής μου,το πήραν οι γονείς μου στη Ρώμη.Εκεί σπούδασε ο Καλύμνιος πατέρας μου ο Μιχάλης Τηλιακός,γλυπτική και ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών
κι'εκεί εργάστηκε για τα τέσσερα επόμενα χρόνια,με τη συντροφιά της Ποντίας μανούλας μου,Γιούλιας Χαραλαμπίδου.,που στα δεκαεφτά της είχε σηκώσει επανάσταση για να τον παντρευτεί και να τον ακολουθήσει.
Στη Ρώμη πέρασαν οκτώ ολόκληρα χρόνια,ο Μιχάλης σμιλεύοντας σε μάρμαρο τον Κυνηγό της Ρόδου,ένα έργο που υπάρχει ακόμα απέναντι στο STADIO OLYMPICO, στο λόφο Μόντε Μάριο,κι'η Γιούλια,γράφοντας τα πρώτα της ποιήματα. 

Γεννήθηκα σε μια κλινική στην Κυψέλη ξημερώματα μιας Πέμπτης-30 Ιουνίου έγραφε το ημερολόγιο!Η πρώτη αγωνιώδης ερώτηση της Γιούλιας μόλις ο γιατρός φώναξε "κορίτσι"!
-Είναι όμορφη;
-Όμορφη πολύ δεν είναι,αλλά έχει ωραία αυτάκια!

Τριών μηνών,με πήρε αγκαλιά και πήγαμε να συναντήσουμε το μπαμπά,στην ακόμα τότε Ιταλοκρατούμενη Ρόδο.Η δουλειά που είχε αναλάβει στο νησί,καθυστέρησε τόσο,ώστε να τους προλάβει ο Πόλεμος.΄Εμειναν εκεί και μετά τον Πόλεμο γιατί στο μεταξύ είχαν δεθεί με τον τόπο και τους ανθρώπους.Τους έδεσαν φιλίες,τους έδεσαν κουμπαριές,πλήθυναν και τα παιδιά ώσπου έπαψε πια να γίνεται λόγος για επιστροφή στην Αθήνα.

Τη Ρόδο λοιπόν,γνώρισα για πατρίδα μου ,τόπο δικό μου-κι'ετσι τη θεωρώ ακόμα και τώρα!
Εκεί πρωτοπερπάτησα,εκεί πρωτομίλησα,εκεί έβγαλα το Δημοτικό,το Καζούλλειο Γυμνάσιο Θηλέων,
σπούδασα μουσική-βιολί και θεωρητικά για δώδεκα χρόνια ,στο Εθνικό Ωδείο του Μανώλη Καλομοίρη,εκεί έκανα τις πρώτες φιλίες μου,που μερικές με συντροφεύουν μέχρι σήμερα.
Από πολύ μικρή,ήθελα να γίνω ηθοποιός-κι' οταν στην τελευταία τάξη ανεβάσαμε τη θεατρική παράσταση της χρονιάς,την Ηλέκτρα του Σοφοκλέους όπου στο ρόλο της Ηλέκτρας,σπαράζοντας η ίδια επί σκηνής με τη στάχτη του Ορέστη στην αγκαλιά,έκανα το Δεσπότη,το Δήμαρχο,το Γυμνασιάρχη και όλο τον κόσμο στην πλατεία,να κλαίει με μαύρο δάκρυ,μου προτάθηκε από το
Δημοτικό Συμβούλιο μια υποτροφία για τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
-Ξέχνα το,αποφάσισε ο μπαμπάς.Αν δεν γίνεις μια Συνοδινού,θα γίνεις ακόμα μια "θεατρίνα"!Άλλα χρόνια και άλλα μυαλά!
Πήρα λοιπόν την υποτροφία και γράφτηκα στην Ανωτέρα Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων που άνοιγε για πρώτη χρονιά τις πύλες της στη Ρόδο.Την τελείωσα με άριστα αλλά εμένα η ξενοδοχειακή καρριέρα,δεν μ'ενδιέφερε!!΄Ηθελα άλλα πράγματα,συγκλονιστικά,συναρπαστικά!!Κι'αφού δεν μ'άφησαν να γίνω ηθοποιός,θα γινόμουν αεροσυνοδός.!!΄Ετσι κι'αλλιώς, είχα τρέλλα κ α ι με τ'αεροπλάνα,!!Κατάφερα,εύκολα πρέπει να πω,να μπω στην Ολυμπιακή,όπου έμεινε σχεδόν πέντε χρόνια.Οι γονείς μου ήταν πολύ περήφανοι που η κόρη τους πετούσε στους αιθέρες αλλά
 όταν άρχισα να πετάω στα ροζ συννεφάκια του έρωτα,καθόλου δεν τους άρεσε!Με στρίμωξαν γιατί δεν συμφωνούσαν με την επιλογή μου. Κάνεις λάθος μου είπαν.Δεν τους άκουσα.Τόσκασα από το σπίτι και πατρεύτηκα κρυφά τον πατέρα των παιδιών μου.Ε! δεν μου βγήκε και σε καλό-στα δέκα χρόνια ,ζήτησα διαζύγιο.Μείναμε οι τρεις μας-τα παιδιά μου κι'εγώ!Κι'από κει αρχίζει ο πραγματικός αγώνας για επιβίωση. Είχα ήδη αρχίσει να γράφω στίχους επαγγελματικά πια!Δηλαδή,στίχος και τραγούδι δισκογραφημένο,γιατί αν σας πω πως,στίχους και ποιήματα έγραφα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,τίποτε καινούργιο δεν θα σας πω.Πολλοί από σας το ξέρετε γιατί γράφετε!΄Οσοι έχουμε αυτή την τρέλλα,το μολύβι και το χαρτί,τα κρατάμε μαζί με την κουδουνίστρα,απ'τα γεννοφάσκια μας!
Δισκογραφία λοιπόν,ένα το κρατούμενο.Επίσης στέλεχος επιχειρήσεων,έμπορος χαλιών και μοκεττών για κάμποσα χρόνια και τέλος,σε χαλεπους καιρούς,με ξελάσπωσε εκείνο το περιφρονημένο δίπλωμα της Σχολής Τουριστικών επαγγελμάτων.Διευθύντρια Ξενοδοχείου στην Καρδάμαινα της Κω για τέσσερα χρόνια.Εκεί με βρήκε κι' η συνταξιοδότηση.Μαζί με τη συνταξιοδότηση,με βρήκε κι' ένας παλιός μου έρωτας,μετά από τριανταπέντε χρόνια!Τον ξεσκόνισα,τον περιποιήθηκα,τον φρεσκάρισα
και τον παντρεύτηκα στα εξήντα μου!!!Από σαράντα κύμματα είχαμε περάσει κι'οι δυό!Είπαμε ν'αράξουμε πια στο ίδιο λιμάνι.Να ηρεμήσουμε...να χαλαρώσουμε!!Όχι και πολύ βέβαια γιατί από μια ηλικία και μετά η πολλή ηρεμία κι'η πολλή χαλάρωση,μυρίζουν θάνατο.

Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο απόψε.
Για τα τραγούδια και τα βιβλία μου,στο επόμενο!!!!
Σας φιλώ με αγάπη.Καλό Σαββατόβραδο και καλή Κυριακή!

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!

ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΧΑΡΑ ΣΑΣ ΥΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΣΤΟ ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ BLOG ΜΟΥ!!
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ,ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΆΝΕΣΗ ΧΩΡΟΥ
ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ!
ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ ΣΑΝ ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ,ΚΙ'ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΣΑΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ  ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΣΑΣ ΛΕΩ  ΤΗΝ
ΠΡΩΤΗ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ,ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΜΟΥ"ΣΠΙΤΙ"!!