tag:blogger.com,1999:blog-77678617656327343922024-03-13T02:48:10.355-07:00Sevi Tiliakou Books and WritingsΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣsevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.comBlogger108125tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-46966882340607180192016-10-12T00:58:00.001-07:002016-10-12T00:58:31.726-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<h2 style="text-align: left;">
<b>Από το νέο βιβλίο, στη θύμηση της μέρας'.</b></h2>
<h2 style="text-align: left;">
Κεφ:"Απ΄τα κόκκαλα βγαλμένη!"</h2>
<h2 style="text-align: left;">
" <!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--></h2>
<h2 style="text-align: left;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="false"
DefSemiHidden="false" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="371">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="header"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footer"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of figures"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope return"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="line number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="page number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of authorities"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="macro"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="toa heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Closing"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Message Header"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Salutation"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Date"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Note Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Block Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="FollowedHyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Document Map"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Plain Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="E-mail Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Top of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Bottom of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal (Web)"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Acronym"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Cite"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Code"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Definition"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Keyboard"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Preformatted"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Sample"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Typewriter"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Variable"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Table"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation subject"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="No List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Contemporary"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Elegant"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Professional"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Balloon Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Theme"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" QFormat="true"
Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" QFormat="true"
Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" QFormat="true"
Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" QFormat="true"
Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" QFormat="true"
Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" QFormat="true"
Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="41" Name="Plain Table 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="42" Name="Plain Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="43" Name="Plain Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="44" Name="Plain Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="45" Name="Plain Table 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="40" Name="Grid Table Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="Grid Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="Grid Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="Grid Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="List Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="List Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="List Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 6"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman",serif;}
</style>
<![endif]-->
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
«….Απ’τα κόκκαλα βγαλμένη…»</div>
<div class="MsoNormal">
-----------------------------------------</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εκείνη την Πέμπτη,12
Οκτωβρίου του 1944,την ημέρα της απελευθέρωσης η Βασιλική αγκαλιά με την
΄Ολια,βγήκαν στους πλημμυρισμένους από λαό και σημαίες δρόμους της Αθήνας και
με συνοδεία τις κωδονοκρουσίες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και τα
εμβατήρια της Νίκης,τραγούδησαν κλαίγοντας για την ακριβοπληρωμένη από όλους
Λευτεριά!</div>
<div class="MsoNoSpacing">
Το απόγευμα της ίδιας μέρας έβγαλε ξανά από το συρτάρι
της σιφονιέρας,το τετράδιο της ζωής της.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
Ένιωθε μέσα της έναν άνεμο δυνατό να ξεσηκώνει το νου και
την καρδιά της.΄Ανοιξε στην τελευταία άγραφη σελίδα κι’έμεινε να την κοιτάζει
προβληματισμένη.Πώς θα μπορούσε να σμίξει</div>
<div class="MsoNoSpacing">
τον πόνο,την πίκρα των τελευταίων χρόνων,με τη σημερινή
μεγάλη χαρά;Πώς να βάλει σε σειρά τις λέξεις που έρχονταν στα χείλη της;Μπορούσε
άραγε η σημερινή χαρά ν’αγκαλιάσει τον πόνο απ’τις απώλειες των παιδιών της<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και να συμφιλιωθεί μαζί του;Δυο πατρίδες της
έταξε ο Θεός,και για τις δυο αίμα ψυχής και σάρκας έδωσε.Χαλάλι.Έτρεξε ο νους
της στο Σωκράτη της.Δεν το είχε πάρει απόφαση πως έτσι, άκλαυτος
κι’«ανώνυμος»,είχε μείνει ο πολυαγαπημένος γιος! Άραγε,να είχε βρεθεί χέρι στοργικό,πονετικό,να
θάψει το παιδί της,να μην το κατασπαράξουν τ’αγρίμια των βουνών!!Ήξερε πως μια
μέρα,όχι πολύ μακρυνή,θα μπορούσε να πάρει στην αγκαλιά της τα λείψανα της
Μαριάνθης της και να τα ξεκουράσει εκεί που τους έπρεπε. Ο Σωκράτης όμως;
Γέμισαν τα μάτια της δάκρυα,θόλωσαν οι σελίδες μπροστά της.Ήταν έτοιμη να
κλείσει το τετράδιο και να το ξαναβάλει στο συρτάρι.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
Η φωνή της Όλιας,την ξάφνιασε.</div>
<div class="MsoNoSpacing">
-Πάλι γράφεις,μάνα; Τι γράφεις;</div>
<div class="MsoNoSpacing">
-Τίποτα,κόρη μου. Τίποτα δεν μπορώ να βάλω στο
χαρτί,στέρεψα! Να,εδωνά το βάζω,πάρτο καμιάν ημέρα να το διαβάσεις,να
ξαναθυμηθείς τα μικράτα σου,εκεί,στην πέρα πατρίδα,τον Πόντο!Καλό θα σου κάμει!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9UN_oXe1Ou4xRrt_7dxH-zyBkePs3GOtSChCid6AWkZGYokkP_WuGb2vnISdtiA_ko4mXsv76B3br7yCZwGNr-SmBsVyDN3vSC3AGfc6cfbTyHTFNco9SyCPMcmtLR4SKz7yoBR8TrrE/s1600/1940-1950-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9UN_oXe1Ou4xRrt_7dxH-zyBkePs3GOtSChCid6AWkZGYokkP_WuGb2vnISdtiA_ko4mXsv76B3br7yCZwGNr-SmBsVyDN3vSC3AGfc6cfbTyHTFNco9SyCPMcmtLR4SKz7yoBR8TrrE/s320/1940-1950-1.jpg" width="320" /></a></div>
</h2>
<h2 style="text-align: left;">
</h2>
<h2 style="text-align: left;">
</h2>
</div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-2220619485955032182014-06-17T11:33:00.000-07:002016-10-11T13:43:35.141-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2>
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ,ΕΓΙΝΕ Η ΑΡΧΗ!</h2>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν θυμάμαι ποιος ακριβώς το είπε : «Οι μισοί ΄Ελληνες
γράφουν κι’οι άλλοι μισοί τραγουδάνε.» Αλήθεια είναι! Και προσωπικά,το βρίσκω
πολύ φυσιολογικό.Είμαστε ένας λαός πλούσιος σε αντιφατικά
συναισθήματα,ρωμαντισμό και καλλιτεχνικές ανησυχίες.Ακόμα κι’αυτοί που έχουν
αλωθεί απ’την εποχή της υψηλής τεχνολογίας που ζούμε,κρύβουν στο βάθος ένα
δεύτερο εαυτό που θάθελε πολύ να διακριθεί ,όχι</div>
<div class="MsoNormal">
χάρη στις επιδόσεις του στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές αλλά
χάρη στην όποια καλλιτεχνική του έκφραση.Αυτό είναι-η ανάγκη της έκφρασης.</div>
<div class="MsoNormal">
Όταν μπήκα στο χώρο της δισκογραφίας κι’άρχισε να γίνεται
γνωστό τ’όνομά μου,</div>
<div class="MsoNormal">
ήξερα πάντα εκ των προτέρων,μπαίνοντας σε μια συντροφιά ,τη
στιχομυθία που θ’ακολουθούσε.</div>
<div class="MsoNormal">
-Α! Είστε στιχουργός; Κι’εγώ γράφω!!</div>
<div class="MsoNormal">
-Α! Γράφετε στίχους;Εγώ τραγουδάω ,ξέρετε…</div>
<div class="MsoNormal">
Η ανάγκη της έκφρασης που λέγαμε.Κάπως έτσι λοιπόν,ξεκίνησα
κι’εγώ.Εκεί γύρω στα δεκατρία,από ανάγκη να εκφράσω τον έρωτά μου ,στο πρώτο
αγόρι που ερωτεύτηκα.Εκείνη η πρώτη μου προσπάθεια,είχε άσχημο τέλος.Ο πατέρας
μου,από δική μου απροσεξία,ανακάλυψε τους φλογερούς μου στίχους,εγώ έφαγα ένα
ηχηρό χαστούκι συνοδευόμενο από τα απαραίτητα κοσμητικά και οι στίχοι μου
κατέληξαν κομματιασμένοι στο καλάθι των αχρήστων,πριν προλάβουν να φτάσουν στον
παραλήπτη τους.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τα χρόνια πέρασαν,μεγάλωσα παντρεύτηκα.Απόκτησα το γιο μου
κι’άρχισα να βγάζω πάνω του όλα τα συναισθηματικά μου απωθημένα,που τα
μετέφραζα σε νανουρίσματα.Όταν ήρθε στον κόσμο και το δεύτερο παιδί μου,η κόρη
μου,αποφάσισα ότι αρκετά κράτησε η σιωπή μου κι’ότι ήταν καιρός ν’αρχίσω να
«εκφράζομαι» ξανά,βγάζοντας τα σώψυχά μου στη φόρα.</div>
<div class="MsoNormal">
΄Αρχισα λοιπόν να γράφω στίχους.΄Εδωσα μερικούς σ’ ένα
σπουδαίο λαϊκό συνθέτη</div>
<div class="MsoNormal">
εκείνης της εποχής,τον Γιώργο Μαριωλά..Ενθουσιάστηκε. Τους μελοποίησε και τους
έδωσε να τους τραγουδήσει η Θάλεια,μια επίσης σπουδαία Θεσσαλονικιά
τραγουδίστρια.Τα τέσσερα πρώτα μου τραγούδια.Η αρχή είχε γίνει.Υπήρξα τυχερή
και πρέπει να το παραδεχτώ.</div>
<div class="MsoNormal">
Οι πόρτες άνοιξαν εύκολα. Με πίστεψαν οι σωστοί άνθρωποι.Συνθέτες,τραγουδιστές,παραγωγοί.</div>
<div class="MsoNormal">
Τους ευχαριστώ και τους ευγνωμονώ όλους.Όπως τιμώ
κι΄ευγνωμονώ τον κόσμο που αγάπησε τα τραγούδια μου ,τα τραγούδησε και τα
τραγουδάει ακόμα.Η πορεία μου κράτησε κοντά σαράντα χρόνια.Στο τέρμα αυτής της
πορείας,μετρώ γύρω στα </div>
<div class="MsoNormal">
800 δισκογραφημένα τραγούδια.Κάποια απ’αυτά θα βρείτε
στην πολύτιμη σελίδα "Σέβη Τηλιακού η στιχουργός της καρδιάς μας"που δημιούργησε και «βάφτισε», η αγαπημένη φίλη Νάσια
Δεληγιάννη!.Δεν χωράνε όλα!! Είναι τα τραγούδια που «κέντησαν» τη ψυχή και τη
ζωή μου. Τα τραγούδια μου!!</div>
<div class="MsoNormal">
Σας τα χαρίζω ,με την αγάπη μου.Κι’ ευχαριστώ για τη δική
σας!</div>
<div class="MsoNormal">
Σ.τ.<span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
ΟΙ ΣΥΝΘΈΤΕΣ ΠΟΥ ΕΝΤΥΣΑΝ<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΜΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΜΕ
ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥΣ</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
ΓΙΏΡΓΟΣ ΜΑΝΙΣΑΛΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΙΩΛΑΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΝΑΚΗΣ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΠΕΤΡΙΔΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΩΡΑΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΓΙΩΡΓΟΣ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΤΖΙΚ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΝΑΚΑΣΙΑΝ</div>
<div class="MsoNormal">
ΖΑΚ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΙΜΟΠΟΥΛΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΚΩΣΤΑΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΛΕΟ ΛΕΑΝΔΡΟΣ (ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ)</div>
<div class="MsoNormal">
ΝΙΚΟΣ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΙΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΙΤΣΙΛΑΔΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΙΚΑΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΝΙΚΟΣ ΔΑΝΙΚΑΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΝΙΚΟΣ ΒΕΝΤΟΥΡΑΤΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΠΑΝΑΚΑΚΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΣΟΥΛΑΣ</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
ΘΑΛΕΙΑ</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ</div>
<div class="MsoNormal">
ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΒΙΚΥ ΛΕΑΝΔΡΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΠΕΣΣΥ ΑΡΓΥΡΑΚΗ</div>
<div class="MsoNormal">
ΑΛΕΚΑ ΚΑΝΕΛΛΙΔΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
ΛΑΚΗΣ ΤΖΟΡΝΤΑΝΕΛΛΙ</div>
<div class="MsoNormal">
ΤΕΡΗΣ ΧΡΥΣΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ</div>
<div class="MsoNormal">
ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ</div>
<div class="MsoNormal">
ΤΖΕΝΗ ΒΑΝΟΥ<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΟΚΚΟΤΑΣ<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
ΝΙΚΟΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΑΚΗΣ ΔΕΛΑΠΟΡΤΑΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΚΛΕΙΩ ΔΕΝΑΡΔΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΟΥΝΙΑΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΩΡΑΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΑΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΑΡΔΕΛΛΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΧΡΙΣΤΙΝΑ</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΑΡΙΝΑ</div>
<div class="MsoNormal">
ΕΙΡΗΝΗ ΡΑΙΚΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
ΙΖΑΜΠΕΛ</div>
<div class="MsoNormal">
ΔΑΚΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΑΙΡΗ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΑΡΙΑ ΑΛΙΦΕΡΗ</div>
<div class="MsoNormal">
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΚΑΤΙΑΝΑ ΜΠΑΛΑΝΙΚΑ</div>
<div class="MsoNormal">
ΤΟΝΥ ΚΑΙ ΒΑΝΑ ΠΙΝΕΛΙ</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">CHARMS</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">BLUE</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">BIRDS</span></div>
<div class="MsoNormal">
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΠΕΡΡΑΚΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΝΙΚΟΣ ΒΕΝΤΟΥΡΑΤΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΑΡΙΕΤΤΑ</div>
<div class="MsoNormal">
ΒΑΝΑ ΔΡΟΣΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΟΚΑ</div>
<div class="MsoNormal">
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΩΝΑΚΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΕΣΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και οι μικροί τότε</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΑΝΟΣ και</div>
<div class="MsoNormal">
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΙ ΣΑΚΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
Σε 3<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">LP </span>με παιδικά τραγούδια</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
ΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
+ ΣΠΥΡΟΣ ΡΑΛΛΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
+ ΤΑΚΗΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
+<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΝΑΚΗΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
ΚΩΣΤΑΣ ΦΑΣΟΛΑΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΑΚΗΣ ΔΕΛΑΠΟΡΤΑΣ</div>
<div class="MsoNormal">
ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Με απεριόριστο σεβασμό στη μνήμη τους:</div>
<div class="MsoNormal">
+ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>-Γεν.Διευθυντής της <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">POLYGRAM</span></div>
<div class="MsoNormal">
+Το ζεύγος ΓΚΕΣΑΡ ΜΑΡΤΕΝ της <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">MUSIC BOX</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
Σέβη Τηλιακού</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2geMt8g9u6hpwEjheO4iK6Q8xaQDIg5nOrqM_G1XC0QJFpI7WF-3YcfnJQFJg8wjrbtaMVzkIMtF8n8lYekm9GHDFrBf1O63tSR4M3XSXxJbxAMo1hhC3S2q1FcbmyKiLVgpWKhCEPBY/s1600/78267.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2geMt8g9u6hpwEjheO4iK6Q8xaQDIg5nOrqM_G1XC0QJFpI7WF-3YcfnJQFJg8wjrbtaMVzkIMtF8n8lYekm9GHDFrBf1O63tSR4M3XSXxJbxAMo1hhC3S2q1FcbmyKiLVgpWKhCEPBY/s1600/78267.jpg" /></a></div>
</div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-44335335948227614452014-02-19T05:17:00.000-08:002014-02-19T05:17:52.191-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="container" id="header-container">
<div class="wrap" id="header">
<div id="icon-wrap">
<a href="http://www.agrinio-life.gr/" title="agrinio-life/περιοδικό!"><img src="http://agrinio-life.gr/wp-content/uploads/2013/06/al.jpg" height="120" width="120" /></a>
</div>
<div id="header-inner">
<div id="logo-wrap">
<a href="http://www.agrinio-life.gr/" title="agrinio-life/περιοδικό!"><img src="http://agrinio-life.gr/wp-content/uploads/2013/06/logoagr1.png" /></a>
<a href="http://www.agrinio-kids.gr/" title="agrinio-kids! | Παιδιά και Γονείς"><img src="http://agrinio-life.gr/wp-content/uploads/2013/06/kids1.png" /></a>
</div>
<div id="top-wrap">
</div>
<div class="wrap" id="topmenu">
<ul class="menu suckerfish" id="menu-menu">
<li class="menu-item menu-item-type-custom menu-item-object-custom menu-item-home menu-item-599" id="menu-item-599"><a href="http://agrinio-life.gr/">ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ</a></li>
<li class="menu-item menu-item-type-taxonomy menu-item-object-category menu-item-487" id="menu-item-487"><a href="http://agrinio-life.gr/?cat=3">ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ</a></li>
<li class="menu-item menu-item-type-taxonomy menu-item-object-category menu-item-2528" id="menu-item-2528"><a href="http://agrinio-life.gr/?cat=17">ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ</a></li>
<li class="menu-item menu-item-type-taxonomy menu-item-object-category menu-item-2527" id="menu-item-2527"><a href="http://agrinio-life.gr/?cat=18">ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΙΑΤΡΩΝ</a></li>
<li class="menu-item menu-item-type-taxonomy menu-item-object-category menu-item-482" id="menu-item-482"><a href="http://agrinio-life.gr/?cat=5">ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ</a></li>
<li class="menu-item menu-item-type-taxonomy menu-item-object-category menu-item-483" id="menu-item-483"><a href="http://agrinio-life.gr/?cat=6">ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ</a></li>
<li class="menu-item menu-item-type-taxonomy menu-item-object-category menu-item-484" id="menu-item-484"><a href="http://agrinio-life.gr/?cat=8">ΔΙΑΦΟΡΑ</a></li>
</ul>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div class="post-heading">
<span class="post-date">
<span class="day">19</span><br />
<span class="month">Feb</span>
</span>
<br />
<div class="title-wrapper">
<h2 class="post-title">
Όταν η μικρή μου αδελφή…</h2>
<div class="postmeta">
Wiritten by admin
<span class="separator"></span>
Published in <a href="http://agrinio-life.gr/?cat=9" rel="category" title="View all posts in Βιβλία">Βιβλία</a>
</div>
</div>
<span class="cboth"></span>
</div>
<div class="featured-image">
<a class="featured-image-link" href="http://agrinio-life.gr/?p=2584">
<img alt="sosto h mikri adelfi" class="attachment-single-thumb colorbox-2584 wp-post-image" src="http://agrinio-life.gr/wp-content/uploads/2014/02/sosto-h-mikri-adelfi-464x419.jpg" height="419" width="464" /> </a>
</div>
Μια αληθινή ιστορία<br />
Σέβη Τηλιακού<br />
Καλλιέπεια, 2007<br />
<i><b>Ένα βιβλίο κατάθεση ψυχής από την κυρία Σέβη Τηλιακού,
που με τόσο απλό και άμεσο τρόπο περιγράφει τα πιο σημαντικά γεγονότα
της ζωής της. Θυμάται τα παιδικά της χρόνια, τη γέννηση και όλη την
πορεία της αδελφής της που λάτρευε και που δυστυχώς την έχασε στην άνιση
μάχη με τον καρκίνο. Ένα βιβλίο που σε αγγίζει στην καρδιά γιατί είναι
τόσο αληθινό, τόσο συναισθηματικό με σεμνότητα και αγάπη, δίνοντας όμως
το μήνυμα ότι η ζωή συνεχίζεται, οι χαρές και οι λύπες είναι εδώ δίπλα
μας, μας αγγίζουν, αλλά είναι στο χέρι μας να μπορέσουμε να τις
προσπεράσουμε και να κρατήσουμε μόνο τις ωραίες αναμνήσεις από αυτούς
που αγαπήσαμε και δεν είναι πια κοντά μας. Άλλωστε ό,τι αγαπάς δεν
πεθαίνει αληθινά ποτέ, το κουβαλάμε πάντα μέσα μας!</b></i><br />
Η ζωή για τον καθένα μας είναι οι πολύ προσωπικές μνήμες, το πως κάθε στιγμή έχει “σφραγίσει” την πορεία του…<br />
Ξεκινώντας από το νησί της Ρόδου, αρχίζουν να ξετυλίγονται στο μυαλό
περάσματα εικόνων από αναμνήσεις που περιγράφουν μια ολόκληρη εποχή. Ο
καλλιτέχνης πατέρας, η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, ο βασιλιάς, η
μεταπολίτευση, ο έρωτας… Κάθε τι που μπορεί να περιγράψεις απλά,
αυθόρμητα, στέκοντας στις παιδικές, αλλά και στις μετέπειτα, μνήμες.<br />
Η αδερφή μου ήταν πάντα μαζί. Σε κάθε μου βήμα και στιγμή, άλλοτε
λίγο πιο μακριά, άλλοτε πιο κοντά. Αλλά πάντα μαζί. Κι εγώ μαζί της. Εγώ
πρώτη, αυτή τελευταία και βάλαμε στη μέση τα δυο αγόρια. Οι τέσσερις
μας κρατήσαμε τον κύκλο του χορού της ζωής μας κλειστό και”καλογραμμένο”
κι έτσι πορευτήκαμε μέχρι την αποφράδα μέρα που ο κύκλος έσπασε. Η
τελευταία έφυγε πρώτη. Δεν ήταν η σειρά της, αλλά σ’ αυτόν τον κόσμο
σειρά δεν υπάρχει. Η μοίρα είναι που ορίζει και πράττει κατά τα κέφια
της. Η μοίρα κι ο Θεός.<br />
<br /></div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-22851771028575052362013-06-04T03:27:00.001-07:002013-06-04T03:27:48.619-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6sdQuJCl7m1HWrVx-cB1ur4541Mp_TEWhkTtCSs-8qFixw3MwrATAqBx0nHLgBGuFrsvRRawg9YXX2N1PAHXy0l902TzOAHCDVIMJGV_Elx8xGG_wE27JLt4Ez-a31Vaj3i9qxAIaR64/s1600/1692.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6sdQuJCl7m1HWrVx-cB1ur4541Mp_TEWhkTtCSs-8qFixw3MwrATAqBx0nHLgBGuFrsvRRawg9YXX2N1PAHXy0l902TzOAHCDVIMJGV_Elx8xGG_wE27JLt4Ez-a31Vaj3i9qxAIaR64/s320/1692.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΑ ΠΛΕΚΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΒΕΛΟΝΑΚΙ- ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΣΤΡΟΝ.<br />
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ADLIBITUM - ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ!<br />
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012<br />
</div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-12111657028106774732013-06-04T03:17:00.000-07:002013-06-04T03:17:50.497-07:00ΔΑΚΡΥΑ ΣΕ ΜΕΤΑΞΩΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ -ΣΕΒΗ ΤΗΛΙΑΚΟΥ 2013 ( ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πετούσαν τώρα πάνω απ’ τον Ατλαντικό!!Πάνω απ’τις γκρίζες
μάζες των σύννεφων που έφταναν μέχρι την άκρη του ορίζοντα.Απ’ τα αραιά και που
ανοίγματα,έβλεπε κάτω το γαλάζιο νερό με τις μακρυές,άσπρες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ρυτίδες που χάραζαν στην επιφάνειά του τ’
ασφρισμένα κύμματα.Πάνω απ’ τα σύννεφα,ο ήλιος,άπλωνε ανενόχλητος τη λαμπρή
μεγαλειότητά του.Κοίταζε για ώρα,με το μέτωπο ακουμπισμένο στο τζάμι του
παραθύρου,το χάος που απλωνόταν κάτω απ’τα πόδια του.΄Ενιωσε δέος.Μεγάλο
ταξίδι!!Τρεις ώρες ακόμα για το Χήθροου,ήταν η τελεταία ενημέρωση από το
πλήρωμα.Ο ήλιος,τον είχε ζαλίσει ελαφρά.΄Εγειρε το κεφάλι στην πλάτη του
καθίσματος κι’ έκλεισε τα μάτια.Η συνοδός που περνούσε με το τρόλευ φορτωμένο
ποτά και αναψυκτικά,ρωτούσε τη διπλανή του κυρία αν ήθελε να πιει κάτι.΄Ανοιξε
τα μάτια και ζήτησε κι’ εκείνος μια παγωμένη μπύρα. ΄Αδειασε το ποτήρι,σχεδόν
μονορρούφι.Ύστερα,έγειρε πάλι πίσω και ξανάκλεισε τα μάτια.Την είδε ολοζώντανη,</div>
<div class="MsoNormal">
Με το γυμνό κορμί της να στάζει έρωτα και ηδονή μετά το
πρώτο τους σμίξιμο.Κρατώντας την ακόμα στην αγκαλιά του,εκεί,πάνω στο στενό,
φοιτητικό της κρεβάτι,με την τεράστια αφίσσα του κομαντάντε πάνω απ’ τα κεφάλια
τους,ορκίστηκε,πως αυτή τη γυναίκα,δεν θα την άφηνε ποτέ να του φύγει.΄Ηταν η </div>
<div class="MsoNormal">
Μοίρα του.Το αποφάσισε έτσι όπως την ένιωθε ζεστή,πάνω στο
σώμα του,με το κεφάλι ακουμπισμένο στο ώμο του και τα μάτια κλειστά.Και ξαφνικά
τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα.Δεν ήταν πια οι ήρεμες λίμνες που πάνω τους
ταξίδευαν τα όνειρά του.Είχαν γίνει δυο μαύρες ,σκοτεινές σπηλιές που μέσα τους
είχε χαθεί χωρίς να μπορεί να βρει την έξοδο.Η φωνή της που έμοιαζε με χάδι τον
μαστίγωνε τώρα,αλύπητα!!</div>
<div class="MsoNormal">
-Δεν σε αντέχω άλλο!!!Κανέναν σας δεν αντέχω!!!!Θέλω να
φύγω!!Πέντε χρόνια!Πέντε χρόνια,ζω σαν να είμαι φυλακισμένη.Ήμουν επαναστάτρια
εγώ κι’ εσύ προσπάθησες να με κάνεις μια συνηθισμένη γυναίκα.Ε, δεν είμαι!!Θα
πάρω το παιδί και θα πάω στους γονείς μου.Θέλω διαζύγιο!!!</div>
<div class="MsoNormal">
Αχ!Λούπε!Λούπε!Πότε σε φυλάκισα αγαπημένη μου;Πότε σου
αρνήθηκα την ελευθερία;Πότε σου στέρησα το δικαίωμα να είσαι ο εαυτός σου;Πες
καλύτερα πως δεν μ’ αγαπάς.Πως δεν μ’ αγάπησες ποτέ αληθινά.</div>
<div class="MsoNormal">
Πού πάω,αναρωτήθηκε.Σ’ένα τόπο ξένο,μια πατρίδα που δεν τη
ξέρω.Σε άγνωστους</div>
<div class="MsoNormal">
ανθρώπους που μέχρι πριν από λίγο καιρό,δεν ήξερα καν πως
υπάρχουν.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8ps4QLVkwE1LFk7i0shDb9J6I0SjDPThrN-R1j3RPDhVYSwQP_PmTadOTmNObiiwNHxUtmWDciMnlDmfgiR0mW0c3C7g2fPfLw3KThnOgrPGW-8kUtJedVQnm48Or32d1Eb0-usCJfig/s1600/Landscapes-by-Alexandre-Deschaumes-01.jpg+%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CF%81%CF%85%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8ps4QLVkwE1LFk7i0shDb9J6I0SjDPThrN-R1j3RPDhVYSwQP_PmTadOTmNObiiwNHxUtmWDciMnlDmfgiR0mW0c3C7g2fPfLw3KThnOgrPGW-8kUtJedVQnm48Or32d1Eb0-usCJfig/s320/Landscapes-by-Alexandre-Deschaumes-01.jpg+%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CF%81%CF%85%CE%B1.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-90220633380778626652013-04-19T01:09:00.000-07:002013-04-19T01:09:02.974-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>ΔΑΚΡΥΑ ΣΕ ΜΕΤΑΞΩΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ - ΣΕΒΗ ΤΗΛΙΑΚΟΥ</b><br />
<br />
<b>Μια μικρή παράγραφος από το επόμενο βιβλίο μου. </b><br />
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:ApplyBreakingRules/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
΄Εχει μια υπέρτατη γλύκα η επιστροφή του ανθρώπου στα νιάτα
του.Είναι ένα ταξίδι </div>
<div class="MsoNormal">
που,μέσα απ’ την ωριμότητα και τη γνώση,το κάνεις
ακολουθώντας αντίστροφα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
το ίχνος που άφησες για να φτάσεις εδώ που
είσαι,αποφεύγοντας συνειδητά τις </div>
<div class="MsoNormal">
κακοτοπιές που σε τραυμάτισαν,τις μέρες που σε πίκραναν, τα
γεγονότα που σε δυσκόλεψαν,σε ταλαιπώρησαν.Παρακάμπτεις τις
επικίνδυνες,κλειστές στροφές που παραλίγο θα σε πέταγαν έξω απ΄το δρόμο σου.Δεν
θέλεις να τα θυμάσαι όλ’ αυτά.Μόνο τα γλυκά,θέλεις να θυμάσαι ,όμως δεν είναι
πάντα στο χέρι σου.Είναι και τα πικρά κομμάτια της ζωής σου που θέλεις δεν
θέλεις σε παραμονεύουν και σου βγαίνουν μπροστά,κάθε φορά που επιχειρείς να
ταξιδέψεις πίσω στις μέρες της νιότης. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4IR3Xu5r8zlY6ZGSHctZGq7HFJ7UFMoqOBe-aKkYiuT5PY67UOTHC9XHeZUex1xa3hHwbHMbuOsMff2_cpy29uKy_OQ4edHpMYdo-1VXtpSIOiVWsG3FrQesjOi2d7XNhLsaPYcdzi10/s1600/Landscapes-by-Alexandre-Deschaumes-01.jpg+%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CF%81%CF%85%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4IR3Xu5r8zlY6ZGSHctZGq7HFJ7UFMoqOBe-aKkYiuT5PY67UOTHC9XHeZUex1xa3hHwbHMbuOsMff2_cpy29uKy_OQ4edHpMYdo-1VXtpSIOiVWsG3FrQesjOi2d7XNhLsaPYcdzi10/s320/Landscapes-by-Alexandre-Deschaumes-01.jpg+%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CF%81%CF%85%CE%B1.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-27494580545094802882013-04-16T13:41:00.000-07:002013-04-16T13:41:06.662-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAM-09YntwoFoKrlZrecc-Ppsm4uMcX66KQZKbcfl8lPO_6kw_Q-fBDECMwf7uxMohH991fPMrAqiAb66wLrmwyHrueBhi-PVoDLgUKeedqhcpYaB1J9exfS3cm8tvtukLYI8B50Y4Q50/s1600/E%CE%BE%CF%8E%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF_%CE%9F%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B8%CF%8C%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="141" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAM-09YntwoFoKrlZrecc-Ppsm4uMcX66KQZKbcfl8lPO_6kw_Q-fBDECMwf7uxMohH991fPMrAqiAb66wLrmwyHrueBhi-PVoDLgUKeedqhcpYaB1J9exfS3cm8tvtukLYI8B50Y4Q50/s320/E%CE%BE%CF%8E%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF_%CE%9F%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B8%CF%8C%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe20lCdAvYwszRbTcAiTpcpfhQmQKKkpeszU9xl6euSN8ER6gjCkmUFb7DO3VtggwEFotfww_an13S3fgnKI_pjLOOPFtjAEScLM1Dv9sUeg3NroWlJxff034nDbX_Ex36dPfWk6Aq7_c/s1600/%CE%95%CE%BE%CF%8E%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe20lCdAvYwszRbTcAiTpcpfhQmQKKkpeszU9xl6euSN8ER6gjCkmUFb7DO3VtggwEFotfww_an13S3fgnKI_pjLOOPFtjAEScLM1Dv9sUeg3NroWlJxff034nDbX_Ex36dPfWk6Aq7_c/s320/%CE%95%CE%BE%CF%8E%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF.JPG" width="216" /></a></div>
<br /></div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-53307024644921737962013-04-16T13:18:00.000-07:002013-04-16T13:18:35.002-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHrqOQrPhuywwN8TFu77zsjY6IKLHCMtvn6tMs5LpWRcjhTwxqF7lj5Q3J5tweoIz2FUw-YSf_ot6b4g9rYssAn-4rjPWVC6H7c_fd6_x9UrqqTtMQw0bK1YKmjaSLqVG14GE8r9w3a1Q/s1600/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHrqOQrPhuywwN8TFu77zsjY6IKLHCMtvn6tMs5LpWRcjhTwxqF7lj5Q3J5tweoIz2FUw-YSf_ot6b4g9rYssAn-4rjPWVC6H7c_fd6_x9UrqqTtMQw0bK1YKmjaSLqVG14GE8r9w3a1Q/s320/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70002.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Επικαιρότητα και άλλα τινά!!</b><br />
<b>Από τη στήλη Μέρες Ραδιοφώνου με τη Σέβη</b><br />
<b>στη διαδικτυακή Σελίδα Βιβλίο και παλιά Δαντέλα </b><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:ApplyBreakingRules/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<br />
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
ΜΕΡΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
Η εκπομπή που κάθε Σάββατο,μας φέρνει κοντά στο</div>
<div class="MsoNormal">
Παλιό,αγαπημένο ραδιόφωνο από τον σταθμό</div>
<div class="MsoNormal">
της σελίδας Βιβλίο και Παλιά Δαντέλα</div>
<div class="MsoNormal">
που εκπέμπει στους 0,000 μεγάκυκλους=άπειρο!!!!</div>
<div class="MsoNormal">
Στο μικρόφωνο-πληκτρολόγιο</div>
<div class="MsoNormal">
Η Σέβη Τηλιακού.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Φίλες και Φίλοι αγαπημένοι,</div>
<div class="MsoNormal">
Καλησπέρα κι’ απόψε,ένα ακόμα σαββατόβραδο που εύχομαι να το
γεμίσετε</div>
<div class="MsoNormal">
με ώρες χαλάρωσης,ξεκούρασης, συντροφικότητας και ζεστής,φιλικής
επικοινωνίας.</div>
<div class="MsoNormal">
Γι’ απόψε,είχα στο μυαλό μου,ένα άλλο θέμα- και ένα άλλο
κείμενο.</div>
<div class="MsoNormal">
Όμως, ένα συγκλονιστικό χρονικό που είδα από την ΕΤ 1 στην
αρχή της εβδομάδας,</div>
<div class="MsoNormal">
στα πλαίσια του «αφιερώματος» στο 40,μ’ έκανε ν’ αλλάξω
γνώμη. Αυτές οι συνε-</div>
<div class="MsoNormal">
χούς ροής <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εκπομπές,
με αρχειακό υλικό από τα χρόνια της Ναζιστικής κατοχής,θα συνεχιστούν μέχρι τις
31 Οκτωβρίου. Αν δεν το έχετε υπ’ όψιν σας, μεταδίδονται</div>
<div class="MsoNormal">
κάθε μέρα από τις 5 το απόγευμα και φέρνουν μπροστά μας
εικόνες που ραγίζουν καρδιές και μάτια.Εικόνες φρίκης στο επισόδειο της
περασμένης Δευτέρας,από το 1941 τη χρονιά της μεγάλης πείνας. Τότε που οι
άνθρωποι σωριάζονταν άψυχοι στους δρόμους από την ασιτία.Τότε που τα παιδιά με
τα σκελετωμένα κορμάκια και τις </div>
<div class="MsoNormal">
πρησμένες κοιλίτσες άφηναν την τελευταία τους
ανάσα,εκλιπαρώντας με μάτια γεμάτα απορημένο παράπονο,για μια σταγόνα ζωής.</div>
<div class="MsoNormal">
Εμείς που πονέσαμε και κλάψαμε,βλέποντας τις εικόνες των
λιμοκτονούντων παιδιών</div>
<div class="MsoNormal">
της Μπιάφρα,της Ουγκάντα και άλλων χωρών του λεγόμενου
Τρίτου Κόσμου,θυ-</div>
<div class="MsoNormal">
μάτων επίσης των ατελείωτων και γενοκτόνων πολέμων,δεν
ξεχνάμε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πως 900.000 </div>
<div class="MsoNormal">
περίπου Έλληνες –ανάμεσά τους εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά
μας, εξοντώθηκαν από <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
την Πείνα και τα εκτελεστικά αποσπάσματα στα χρόνια της
Γερμανικής Κατοχής. Όχι δεν θα την πω ναζιστική,Γερμανική θα την πω εκείνη την
κατοχή.Γιατί και σήμερα,μέσα στη χλαπαταγή των ρηχών αλλά μεθοδευμένων δηλώσεων,των
«κόκκινων γραμμών»,των απειλών,των φωνασκιών της δήθεν «αντίστασης» των κυβερνητών
μας ντόπιων και εισαγόμενων,έχω την οδυνηρή εντύπωση –όπως και πολλοί από σας
φαντάζομαι- πως πάλι μια Γερμανική κατοχή ζούμε- άτυπη ίσως(ακόμα),κατοχή
πάντως.</div>
<div class="MsoNormal">
Τα παιδιά μας λιποθυμούν στις σχολικές αυλές,, πάνε με τα
πόδια στο σχολείο γιατί </div>
<div class="MsoNormal">
δεν μας «επιτρέπεται» να ξοδέψουμε για τη <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μεταφορά τους κι’ όπου νάναι πιάνουν στα
βόρεια,τα κρύα ,τα χιόνια κι’ οι βροχές,τα φάρμακα για όσους υποφέρουν έχουν
φτάσει να θεωρούνται είδος πολυτελείας,οι χαμηλοσυνταξιούχοι ,τα περήφανα γηρα-</div>
<div class="MsoNormal">
τειά <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μας, ψάχνουν
στις πεταμένες παλέτες των λαικών αγορών για λίγα μαραμένα</div>
<div class="MsoNormal">
φύλλα μαρουλιού και κανένα παραγινωμένο φρούτο,τα συσσίτια
και οι ουρές για ένα πιάτο μαγειρεμένο φαγητό δίνουν και παίρνουν,άνθρωποι
αυτοκτονούν,η ανερ-</div>
<div class="MsoNormal">
γία και η ανέχεια μαστίζουν τον πληθυσμό,τα όνειρα πέταξαν
σαν αποδημητικά πουλιά,για μιαν άνοιξη που εμείς μάλλον θ’ αργήσουμε πολύ να την
ξαναδούμε.</div>
<div class="MsoNormal">
Όταν το σπιτικό σου άλλος το διαφεντεύει,παύεις να είσαι
νοικοκύρης.Όταν άλλος διαφεντεύει τη χώρα σου κι’ εσύ το επιτρέπεις, παύεις να
έχεις και χώρα. Σε τι διαφέρει λοιπόν η τότε κατοχή από την τωρινή; Μόνο τα
εκτελεστικά αποσπάσματα</div>
<div class="MsoNormal">
λείπουν. Λείπουν; Μη λέω και μεγάλη κουβέντα- κι’ απ’ αυτά
έχουμε ,μόνο που προς</div>
<div class="MsoNormal">
το παρόν μας εκτελούν με μέτρα,όχι με σφαίρες.</div>
<div class="MsoNormal">
Πριν από είκοσι-εικοσιδύο χρόνια,τότε δηλαδή που γράφτηκε το
κείμενο που θα διαβάσετε παρακάτω,όπως χρόνια πιο πριν και για πολλά χρόνια
μετά,</div>
<div class="MsoNormal">
τα παιδιά μας ήταν το επίκεντρο της ζωής και των ονείρων
μας,σε σχέση με το πώς θα τα μεγαλώσουμε,θα τα μορφώσουμε ,θα τους αγοράσουμε
το καλύτερο φιρμάτο ρούχο και τ’ ακριβότερα αθλητικά παπούτσια,την ακριβότερη
και πιο ΙΝ σχολική τσάντα, όλοι στο τριπάκι του κοινωνικού ανταγωνισμου,για να
μη διαφέρουν σε τίποτε τα δικά μας παιδιά,από τα παιδιά των άλλων. ΄Αλλοι λιγότερο,άλλοι
περισσότερο,είχαμε πάντως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μια οικονομική
επιφάνεια,που μας επέτρεπε να τους κάνουμε τα χατήρια , προβάλλοντας συχνά,μέσω
αυτών ,το «πολύτιμο» κοινωνικό μας προφίλ. Φτάναμε στο σημείο να τα
κακομαθαίνουμε ,να τους δείχνουμε ένα κόσμο όπου όλα ήταν εφικτά κι΄όλα
επιτρέπονταν. Είχαμε ακόμα τη δουλειά μας σίγουρη, το μισθό μας στο ακέραιο και
τακτικά κάθε μήνα,οι «σπατάλες» μας κυρίως για τα παιδιά μας,ήταν η «απόδειξη»
πως είμασταν γονείς που νοιαζόμασταν γι’ αυτά. Αποφεύγαμε επιμελώς να τους πούμε
την «αλήθεια». Πως η ζωή,δεν είναι πάντα χρωματισμένη με χρυσαφί,λευκό και
ρόδινο.Μπορεί,απ΄τη μια μέρα στην άλλη,να γίνει γκρίζα ή μαύρη-κατάμαυρη.΄Ασε
λέγαμε,παιδιά είναι,ας χαρούνε τώρα κι’ αύριο,αν πέσουν σε βάσανα θα βρουν το
δρόμο μόνα τους-κανένας δεν χάνεται!Δεν τα προετοιμάσαμε δηλαδή κατάλληλα ώστε
να υποψιαστούν τουλάχιστον, τι θα μπορούσε να επιφυλάσσει η ζωή γι’ αυτά…και
για μας τους ίδιους.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και τώρα; Τώρα,εν μέσω μιας κρίσης που κάποιοι με ισχυρό το
γνώθι σ’ αυτόν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για τα πεπραγμένα τους την
περίμεναν , κάποιοι άλλοι πάλι, αφελείς και ασφαλείς μέσα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
στη μακαριότητά τους όχι,μας πνίγουν οι τύψεις και οι
ενοχές,η πικρία και το παράπονο γιατί πολλοί από μας, δεν μπορούμε πια, μαζί με
το γλυκό φιλάκι μας την ώρα του ξεπροβοδίσματος για το σχολείο,να τους βάλουμε
στη σχολική σάκκα το κολατσό με το ζαμπόν-τυρί ή το αντίτιμο της τυρόπιττας την
ώρα του διαλείματος.Εν μέσω «σαρκοβόρας» κρίσης,αρκούμεθα αναγκαστικά,στα φτηνά
ρουχαλάκια,στις ευκαιριακές αγορές και τρέμουμε στην σκέψη πως η αγκαλιά μας
δεν θα είναι αρκετή για να τα ζεστάνει το χειμώνα που έρχεται,αφού το πετρέλαιο
θέρμανσης,ανέβηκε σε τιμές χρυσού ,οι ηλεκτρικές σόμπες εκτινάσσουν το
λογαριασμό της ΔΕΗ ,τα ξύλα,καλά είναι τα τσαμένα αλλά δεν έχουμε όλοι τζάκι ,και
το καλοριφέρ…. που ανέκαθεν ξεσήκωνε<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>στις πολυκατοικίες ομηρικούς καυγάδες σε σχέση με τις ώρες λειτουργίας
του που οι κρυουλιάρηδες τις ήθελαν περισσότερες ενώ οι θερμόαιμοι κι’ όσο πατά
η γάτα σφιχτοχέρηδες επέμεναν στις λιγότερες ,αφού με 15 βαθμούς μέσα στο σπίτι
«γύριζαν με το φανελάκι»-τέτοια κάψα!!</div>
<div class="MsoNormal">
Αυτό λοιπόν το καλοριφέρ,θα είναι πια για τους περισσότερους
από μας,μια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«ζεστή» ανάμνηση από το
παρελθόν!!</div>
<div class="MsoNormal">
Ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ; </div>
<div class="MsoNormal">
Λίγο-πολύ,όλοι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εμείς
!!!</div>
<div class="MsoNormal">
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!!!Που τα ρίξαμε ξαφνιασμένα
κι’ ανέτοιμα, στις κακουχίες –σωματικές και ψυχικές,θύματα της δικής μας (πολιτικών
και πολιτών),αδικαιολόγητης αμεριμνησίας.</div>
<div class="MsoNormal">
Και με το γνωστό «αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα», θα σας
ευχηθώ καλή συνέχεια,καλή ανάπαυση το σαββατοκύριακο και μ΄ένα μεγάλο ευχαριστώ
που </div>
<div class="MsoNormal">
βρεθήκατε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κι’ απόψε
κοντά μου,θα σας αφήσω να διαβάσετε ,πώς σκεφτόμουν για τα παιδάκια μας πριν
από 22 χρόνια,θυμίζοντάς σας φίλες και φίλοι μου,πως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ό,τι σας παραθέτω κάθε Σάββατο βράδυ δεν
είναι παρά η καθαρά προσωπική μου γνώμη και άποψη.Μπορεί να συμφωνείτε μπορεί
και όχι,γι’ αυτό αφήνομαι στην επιεική κρίση και κριτική σας.</div>
<div class="MsoNormal">
Άλλωστε,δημοκρατία και ελευθερία του λόγου έχουμε –πιστεύω-
ακόμα!!΄Ετσι τουλάχιστον μας λένε!</div>
<div class="MsoNormal">
Σας γλυκοφιλώ!</div>
<div class="MsoNormal">
ΠΑΡΤΕ ΜΕ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ!</div>
<div class="MsoNormal">
Παρασκευή 13 Οκτώβρη<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>1989</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τέτοια…παιδάκια!!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τα παιδιά,είναι παίδεμα,λέει ο λαός μας.</div>
<div class="MsoNormal">
Λέει επίσης, δεν έχεις παιδιά,έχεις ένα καϋμό,έχεις
παιδιά,έχεις χίλιους-κάτι τέτοιο τέλος πάντων!</div>
<div class="MsoNormal">
Παιδάκια λοιπόν!Παιδάκια του έρωτα-παιδάκια νόμιμα και
παιδάκια παράνομα- παιδάκια του πάθους,του λάθους ή της σύμπτωσης-είναι αυτά
που λέμε,ο Θεός τα δίνει και τι να κάνουμε κι’ ας έχουμε άλλα δέκα!</div>
<div class="MsoNormal">
Τέτοια παιδάκια!Παιδάκια του σωλήνα,παιδάκια
αγέννητα,παιδάκια έκθετα,παιδάκια</div>
<div class="MsoNormal">
άσπρα,μαύρα,κίτρινα,κόκκινα (μπλε δεν υπάρχουν-προς το
παρόν.)</div>
<div class="MsoNormal">
Παιδάκια που είναι το κέντρο του σύμπαντος –τουλάχιστον του
εντός βεληνεκούς μας σύμπαντος.Γιατί..μπορεί να μιλάμε για πολιτισμό του
μέλλοντος,για περαιτέρω τεχνολογική ανάπτυξη,για διαπλανητικές κατακτήσεις…πού
ποντάρουμε όμως για όλα αυτά; Σ’ένα παιδί! Ένα παιδί που θα πάρει αύριο τη
σκυτάλη και θα τρέξει τη διαδρομή από’ κει που την αφήσαμε’μεις!Αυτό
τουλάχιστον ελπίζουμε.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ελπίδα μας λοιπόν κι’ επένδυση μέλλοντος,ένα παιδί που αν
ΔΕΝ υπάρξει,δεν θα υπάρξει και «αύριο»-πάει και τελείωσε!</div>
<div class="MsoNormal">
Αυτό το παιδί λοιπόν, που είναι και το κέντρο του σύμπαντος
κόσμου,εμείς,αντί να το βλέπουμε σαν θείο δώρο,το παίρνουμε σαν δεδομένο. Αντί
να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό το πλάσμα μας δόθηκε με κάποιες
προϋποθέσεις-δηλαδή με την υποχρέωση να το βοηθήσουμε να μεγαλώσει μ’ ένα σώμα
υγιές κι’ ένα νου υγιή,να το μορφώσουμε,να το προσανατολίσουμε χωρίς
περιπλανήσεις και παραπλανήσεις,χωρίς υστεροβουλίες,να το αφήσουμε ν’ αποκτήσει
ακόμα και μέσα από τα λάθη του,την πείρα και τις εμπειρίες του για να το
αποδώσουμε ολοκληρωμένο άτομο στον κόσμο για τον οποίο προορίζεται,εμείς,αντί
για όλ’ αυτά ,</div>
<div class="MsoNormal">
το βλέπουμε σαν κτήμα, δικαίωμα και προσωπική μας υπόθεση.</div>
<div class="MsoNormal">
Το παιδί ΜΟΥ,λέμε!Ο γιος ΜΟΥ! Η<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κόρη ΜΟΥ! Αυτό το ΜΟΥ,είναι που τα χαλάει</div>
<div class="MsoNormal">
όλα. Γιατί,όσο έχει να κάνει με τα τρυφερά μας
αισθήματα,πάει καλά. Όταν όμως ενδύεται την έννοια της ιδιοκτησίας,τότε αλλάζει
και τον ρουν της Ιστορίας.Μέχρις εκεί!!!</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΟΥ μοιάζει το καμάρι ΜΟΥ!Ο διάδοχός μου!Ο ίδιος ΜΟΥ ο
εαυτός!</div>
<div class="MsoNormal">
Ένα κομμάτι του εαυτού μας,ναι!Αφού είναι σάρκα απ΄τη σάρκα
μας και αίμα από το αίμα μας.Ο ίδιος ο εαυτός μας όμως…όχι βέβαια!Ο εαυτός ΤΟΥ
είναι,ο δικός ΤΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
εαυτός.</div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί πρέπει σώνει και καλά να μας μοιάσει το παιδί;Στα
χούγια,τη νοοτροπία εννοώ</div>
<div class="MsoNormal">
γιατί τα υπόλοιπα βέβαια,είναι καθαρά θέμα χρωμοσωμάτων.
Γιατί πρέπει το παιδί μας να είναι κατ’ εικόνα και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ομοίωσή μας; Συντηρητικοί εμείς,συντηρητικό
θέλουμε και το παιδί μας!Και μη μου πείτε ,όχι! ΄Όλα εκείνα τα «πάει χάλασε η
νεολαία» ή «αυτά τα νέα παιδιά…τίποτε δεν σέβονται»- τι άλλο είναι από ένα
συντη-</div>
<div class="MsoNormal">
ρητισμό που ε π α ν α σ τ α τ ε ί ,άλλοτε ήπια και άλλοτε
δραματικά γιατί κ ά π ο ι ο ι</div>
<div class="MsoNormal">
τον αγνοούν ή τον πετούν στο καλάθι των αχρήστων;</div>
<div class="MsoNormal">
Λατρεύουμε τα μπουζούκια εμείς, μπουζουκολάτρης πρέπει
ν΄αποδειχθεί και το παιδί μας.Γι’ αυτό,συχνά-πυκνά,το σέρνουμε μαζί μας από
κοντά,στα νυχτερινά κέντρα και τις ταβέρνες μετά μουσικής- μήπως και μας
ξεφύγει και βγει απ’ το δικό μας λούκι.</div>
<div class="MsoNormal">
Αντιπαθούμε το ροκ εμείς,υποχρεούται να τ’ αντιπαθήσει και
το παιδί-ή έστω,υπο-χρεούται να μην ακούει παρουσία μας ,αυτή τη μουσική «γι’
αγρίους».</div>
<div class="MsoNormal">
Ποδοσφαιρόφιλοι εμείς,φανατικός της μπάλας και το παιδί για
νάναι άξιο τέκνο μας,</div>
<div class="MsoNormal">
Νοικοκυρά και καλή μαγείρισσα η μαμά,ντροπή η κόρη να μη
ξέρει να βράσει έν’ αυγό και να σουτάρει τις κάλτσες της κάτω απ΄το
κρεβάτι.Υπερβάλλω; Για κρυφοκοιτάξτε ή κρυφακούστε πίσω από μερικές πόρτες και
θα δείτε τι θα βγάλει η στατιστική!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτή η διάθεση πολλών από μας να φέρουμε το παιδί στα δικά
μας μέτρα,μας κάνει τελικά πολύ εγωϊστές και καταπιεστικούς. Δυνάστες καμιά
φορά. Κατά βάθος ,οι παιδαγωγικές μας απόψεις,μ’ όλη την καλή μας διάθεση για
βελτίωση,έχουν μείνει κ’απου ανάμεσα<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>στην εποχή της γιαγιάς και της μαμάς μας. Κι’ ας ισχυριζόμαστε πολλές
φορές το αντίθετο γιατί μας αρέσει να δείχνουμε προς τα έξω ότι πάμε ασσορτί με
την προοδευτική εποχή μας. Εσείς που έχετε<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μια κάποια ηλικία,θυμάστε μήπως πώς γούρλωνε τα μάτια η μαμά για να
επιβάλει την τάξη και την άποψή της;</div>
<div class="MsoNormal">
Θυμάστε εκείνα τα «όταν τρώνε δεν μιλάνε» ή «όταν συζητούν
οι μεγάλοι,οι μικροί δεν ανακατεύονται..και δεν διακόπτουν»!</div>
<div class="MsoNormal">
Θυμάστε που όταν πηγαίνατε επίσκεψη,σας στήνανε σαν στυλιάρι
σε μια καρέκλα κι’ αλίμονό σας αν κουνούσατε; Αν σταυρώνατε και τα χεράκια στην
ποδιά,είσασταν το παιδί-άγγελος!</div>
<div class="MsoNormal">
Για θυμηθείτε, τολμούσατε να μιλήσετε στη μαμά και το μπαμπά
στον ενικό; Και μη μου πείτε «ε,καλά,αυτά πάνε πια σήμερα,αλλάξανε τα
πράγματα». Τι λέτε καλέ!</div>
<div class="MsoNormal">
Νομίζουμε πως αλλάξανε ή σωστότερα,αλλάξανε όσα θ’ αλλάζανε
έτσι κι’ αλλιώς</div>
<div class="MsoNormal">
αφού δεν μας έπαιρνε να τα κρατήσουμε όπως ήταν και
δεχτήκαμε αναγκαστικά τα καινούρια-ενώ κάπου στο βάθος,πολλοί δεν τ’
αποδεχτήκαμε. Κάτι σαν τις δ η μ ο- κρ α τ ι κ έ ς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εκλογές που προκηρύσσουν οι απανταχού της
Υφηλίου δικτάτορες όταν</div>
<div class="MsoNormal">
τους παίρνει ο λαός αμπάριζα. Ή σαν το σκοινί που
υποχρεωτικά τ’ αφήνουμε λίγο λάσκα,γιατί το ζωντανό πούχουμε δεμένο,τσίνισε και
πάει να μας πνιγεί!</div>
<div class="MsoNormal">
Εντάξει,εντάξει-χοντρά παραδείγματα,δε λέω…αλλά είναι
αλήθεια πως τη δικαίωσή μας,τη ζητάμε ακόμα σε μεγάλο βαθμό,μέσα από την
επιβολή της εξουσίας μας στα παιδιά μας.</div>
<div class="MsoNormal">
Στρατιώτες ,τους έχω κάνει,λέει η καλή μαμά και καμαρώνει
για τα πειθαρχημένα παιδάκια της.Όχι!΄Ας αφήσουμε τα παιδιά,να πάρουν
αέρα.Στρατιώτες,όπως μερικοί γονιοί το εννοούν,θα τους κάνει αύριο ή μεθαύριο η
μαμά Ελλάς-αν τα καταφέρει κι’ αυτή! Εμείς,ας τα κάνουμε ανθρώπους-πολίτες που
θ’ ανασαίνουν με βαθειές </div>
<div class="MsoNormal">
εισπνοές κι’ όχι με κοφτές,κοντές αναπνοές.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτά που λέτε!Μη καταδυναστεύετε λοιπόν τα παιδάκια σας αλλά
ούτε και ν’ αφήσετε να σας πάρουν από κάτω!Να σας καθήσουν δηλαδή στο σβέρκο.
Πέρα</div>
<div class="MsoNormal">
απ’ το ότι αν επιτρέψετε κάτι τέτοιο προδίδετε τον Ποιητή
που λέει πως </div>
<div class="MsoNormal">
«του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει» (και της
Ελληνίδος λέω εγώ),πέρα απ’ αυτό λοιπόν,τα βάρη στο σβέρκο,κάνουν κακό!Κακό στη
σπονδυλική στήλη γιατί την </div>
<div class="MsoNormal">
αναγκάζουν να κάμπτεται αφύσικα,κακό γιατί περιορίζουν το
οπτικό σας πεδίο και σας αναγκάζουν να κοιτάτε διαρκώς χ α μ η λ ά – κάτω!!Και
ως γνωστόν,ο ορίζοντας,είναι κατ’ ευθείαν εμπρός,πάνω και πλάγια. Μην αφήνετε
λοιπόν βάρη στο</div>
<div class="MsoNormal">
σβέρκο ,ακόμα κι’ αν πρόκειται για τα βάρη των αξιαγάπητων
παιδιών σας. Μεταθέστε τα στους ώμους.Ε κ ε ί, είναι η σωστή τους θέση, για να
μπορέσετε να τ’ αντέξετε,χωρίς φυσικές φθορές και ζημίες. Απόδειξη γι΄αυτό που
σας λέω,είναι πως κι’ οι μπόντυ-μπίλντερς…ξέρετε εκείνοι οι σούπερ-φουσκωτοί
που η περίμετρος του</div>
<div class="MsoNormal">
μπράτσου τους φτάνει τα 56 εκ., και του μηρού τα 75-80- μη
γελάτε,και λίγα σας λέω-,αυτοί λοιπόν,για ν’ αναπτύξουν τους μυς των ώμων,τους
δικέφαλους και τους ραχιαίους, στους ΩΜΟΥΣ βάζουν τη μπάρα-ΟΧΙ στο σβέρκο.Αυτό
να κάνετε κι’ εσείς!Η πλάτη και οι ώμοι,όταν είναι καλά γυμνασμένοι,αντέχουν! Ο
σβέρκος δεν αντέχει!!</div>
<div class="MsoNormal">
Τώρα,θα μου πείτε…έπιασες τα δύο άκρα!Μας είπες για τους
γονείς δυνάστες απ΄τη μια και τους γονείς πέσε πίτα να σε φάω,απ΄την
άλλη.Υπάρχει κι’ η μέση οδός!</div>
<div class="MsoNormal">
Αμ, δεν υπάρχει ή κι’ αν υπάρχει,οι περισσότεροι δεν την
έχουμε βρει ακόμα.Κι’ αν</div>
<div class="MsoNormal">
νομίζετε πως τα άκρα,δηλαδή τα ακραία σημεία,είναι
δύο,κάνετε λάθος. Αυτό ισχύει για την ευθεία γραμμή. Στην περίπτωση των γονιών,κι΄όχι
μόνο των Ελλήνων,τα ακραία σημεία είναι τόσα,που φοβάμαι πως και οι ειδικοί
περί το θέμα,δεν έχουν καταφέρει να τα εντοπίσουν ΟΛΑ!</div>
<div class="MsoNormal">
Υπάρχει π.χ.,μια άλλη α κ ρ α ί α<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κατηγορία γονιών. Κατηγορία γονιών πιο
συμπαθής,ως προς το κοινωνικό της πρόσωπο θα μπορούσα να πω,αλλά εξ ίσου </div>
<div class="MsoNormal">
καταστροφική,στην ακρότητά της. Είναι η κατηγορία των
γονιών,που μεγαλώνουν τα παιδιά τους «με το σταυρό στο χέρι».΄Ανθρωποι έντιμοι
οι ίδιοι,υπομονετικοί, υποχωρητικοί,ανεξίκακοι,θεοσεβούμενοι,χωρίς πάθη και
εμπάθειες,γαλουχούν τα παιδιά τους με τα διδάγματα του Ευαγγελίου,φτάνοντας κι’
αυτοί στα άκρα.</div>
<div class="MsoNormal">
«Σε χαστουκίζουν,γύρνα και τ’ άλλο μάγουλο!Αγάπα τον πλησίον
σου,όποιος κι’ ό,τι κι’ αν είναι.Μη σηκώσεις χέρι σε άνθρωπο.Νάσαι
ολιγαρκής,νάσαι ταπεινός,νάσαι εγκρατής»-κι’ όλα αυτά τα υπέροχα και
ρωμαντικά,που μακάρι να μπορούσαμε να τα κάνουμε όλοι μας,τρόπο ζωής. Δεν
μπορούμε όμως. Κι’ έχω την εντύπωση πως κι’ ο Κύριος ημών, όταν έδινε τόσο
απόλυτα τις Δέκα Εντολές, τόξερε πως δεν θα μπορούσαμε να τις τηρήσουμε. Ήξερε,πως
όσα περιθώρια δεν έδινε Εκείνος,θα τα παίρναμε από μόνοι μας.Η φύση μας η
ανθρώπινη,είναι τέτοια.Απόλυτος λοιπόν Εκείνος για να είναι η απόκλισή μας από
το αρχικό ζητούμενο όσο το δυνατόν μικρότερη. Εμείς,σαν γονείς,ας μην είμαστε
απόλυτοι-γιατί κινδυνεύουμε να ρίξουμε τα παιδιά μας ,πρόβατα στους λύκους.Τους
λύκους που πάντα θα υπάρχουν,όπως υπήρχαν κι’ από πάντα.Τους λύκους που πρέπει
να τους κυνηγήσουμε- και που δεν τους κυνηγούν τα πρόβατα αλλά λαγωνικά
κυνηγιάρικα,με οξυμένες τις αισθήσεις,</div>
<div class="MsoNormal">
με ξύπνιο μάτι ,με γνώση και επίγνωση του κινδύνου-άρα σ’
ετοιμότητα για άμυνα</div>
<div class="MsoNormal">
ΚΑΙ επίθεση-αν χρειαστεί.΄Ετσι είναι ο κόσμος μας ,τί να
κάνουμε!Η πάλη κι’ η διεκδίκηση είναι μέσα στη ζωή μας-κι’ αυτό πρέπει να το
μαθαίνουμε απ΄την κούνια μας και να το μαθαίνουμε και στα παιδιά μας.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Θα ξαναγυρίσω στα
παιδικά μας χρόνια,δικά σας και δικά μου για να θυμηθώ εκείνο το δίσκο με τις
λιχουδιές που μας βάζανε κάτω απ΄τη μύτη στις επισκέψεις. Εμείς απλώναμε όλο
λαχτάρα το χεράκι κι’ η μαμά,μας προλάβαινε: ΜΟΝΟ ΕΝΑ! Γιατί</div>
<div class="MsoNormal">
πίστευε,πως αυτό επέβαλλε η καλή μας ανατροφή.Δεν είμασταν
λιμάρηδες εμείς- είχαμε και στο σπίτι γλυκά.Ναι,είχαμε. Εκείνη την ώρα όμως
θέλαμε ακόμα ένα ΄</div>
<div class="MsoNormal">
ή ακόμα δύο!Γιατί δηλαδή έπρεπε ν΄αρκεστούμε στο ελάχιστο; Ο
άνθρωπος,χωρίς να είναι λιμάρης,θέλει συνήθως κ ά τ ι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>παραπάνω απ’το απολύτως απαραίτητο .</div>
<div class="MsoNormal">
Αφήστε το παιδί λοιπόν να πάρει απ΄το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«δίσκο» και δεύτερο και τρίτο γλυκό.Μάθετέ το
να το ζητάει μόνο του,αν το θέλει,το δικαιούται και ΔΕΝ του το προσφέρουν!</div>
<div class="MsoNormal">
Τώρα βέβαια,αν το δείτε αφού φάει όσο φάει,ν’ αδειάζει το
υπόλοιπο περιεχόμενο του «δίσκου» στις τσέπες του….ε! κάτι δεν του έχετε
εξηγήσει σωστά! Ξαναδοκιμάστε!!</div>
<div class="MsoNormal">
Με ά λ λ α<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>λόγια!!!</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σ.Τ.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-72175148548027097922013-04-16T13:00:00.000-07:002013-04-16T13:00:01.077-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin5QTa_11mSTx18cQkfE6vYm1moPb3QrIt7mYbU_j7sHzo89PlWVhBYk79CO0oCvPWxJgWrFB8OhV49tOHEGvYygbQSUn1Sbmv-Q6JgHNqpfWQiP0rzk7nW01gR2-GmQrePD1j2g8e3LA/s1600/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin5QTa_11mSTx18cQkfE6vYm1moPb3QrIt7mYbU_j7sHzo89PlWVhBYk79CO0oCvPWxJgWrFB8OhV49tOHEGvYygbQSUn1Sbmv-Q6JgHNqpfWQiP0rzk7nW01gR2-GmQrePD1j2g8e3LA/s320/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70002.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Επικαιρότητα και άλλα τινά!!!!!</b><br />
<b>Αποσπάσματα απο την στήλη Μέρες Ραδιοφώνου με τη Σέβη</b><br />
<b>στη διαδικτυακή Σελίδα Βιβλίο και Παλιά δαντέλα!</b><br />
<b>Κάθε Παρασκευή βράδυ στις 9 μ.μ.</b><br />
<br />
<b><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:ApplyBreakingRules/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></b><br />
<br />
<b><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
</b><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<b>
<div class="MsoNormal">
Καλησπέρα αγαπημένες φίλες και αγαπημένοι φίλοι του
ραδιοφωνικού μας</div>
<div class="MsoNormal">
Σταθμού..που εκπέμπει στους 000,0 μεγάκυκλους = άπειρο!!!</div>
<div class="MsoNormal">
Σάββατο βράδυ,13 Οκτωβρίου<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>και στο prime time , η Πρεμιέρα της εκπομπής μας</div>
<div class="MsoNormal">
ΜΕΡΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ!</div>
<div class="MsoNormal">
Στο μικρόφωνο-πληκτρολόγιο,η Σέβη Τηλιακού.</div>
<div class="MsoNormal">
Καλωσορίσατε λοιπόν και καλώς σας βρήκα.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν μπορώ να θυμηθώ,πότε ακριβώς πήρε τη θέση του πάνω στο
φαρδύ,ξύλινο περβάζι του παραθύρου της τραπεζαρίας του πατρικού μου,στη
Ρόδο,εκείνο το μεγά-</div>
<div class="MsoNormal">
λο ,εντυπωσιακό,λουστραρισμένο ,ραδιόφωνο,μάρκας <span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB;">TELEFUNKEN</span>. Με τη </div>
<div class="MsoNormal">
χρυσοποίκιλτη λινάτσα,καλυμένη με λεπτή,ξυλόγλυπτη
δαντέλα,να κρύβει το ηχείο και τις λάμπες.</div>
<div class="MsoNormal">
Στη βάση του ο πίνακας με τις συχνότητες και τη μαγική
βελόνα που μας ταξίδευε</div>
<div class="MsoNormal">
στον κόσμο μέσα από τα ερτζιανά!</div>
<div class="MsoNormal">
Θυμάμαι μόνο, πως εκείνο το ραδιόφωνο,υπήρξε για πολλά-πολλά
χρόνια,το επίκεντρο της οικογενειακής μας ζωής.Μέσα απ’ αυτό,η καθημερινή
ενημέρωση,η μουσική,το θέατρο ,ομόρφαιναν και γλύκαιναν τις ώρες της
οικογενειακής απαρτίας,</div>
<div class="MsoNormal">
ακόμα και κείνες, της προσωπικής «μοναξιάς» του καθενός μας.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όταν στα είκοσι μου
χρόνια έφυγα από το σπίτι για να έρθω στην Αθήνα,</div>
<div class="MsoNormal">
ένα άλλο μικρότερο,μάρκας PHILIPS αυτή τη φορά,πήρε τη θέση
του στο κομοδίνο μου,στο μικρό δυαράκι που εγκατέστησα την φρεσκοαποκτημένη
ανεξαρτησία μου.</div>
<div class="MsoNormal">
Αργότερα,μπήκε στη ζωή μας το τρανζιστοράκι που σιγά-σιγά
έγινε τόσο μικρούτσικο που χώραγε άνετα και στη τσάντα μας-μικρό αλλά
θαυματουργό!!</div>
<div class="MsoNormal">
Και πάντα, ραδιόφωνο.</div>
<div class="MsoNormal">
Η σχέση όλων μας με το ραδιόφωνο,διαχρονικά μαγική και
αγαπησιάρικη. Είναι άλλο,ν’ ακούς και να φαντασιώνεσαι με τη φωνή του
εκφωνητή,να στήνεις το δικό σου σκηνικό ακούγοντάς τον,να ταξιδεύεις με τη
μουσική σ’ όποιο κομμάτι του πλανήτη διαλέγεις-να γίνεσαι άλλο απ’ αυτό που
είσαι στην καθημερινότητά σου.</div>
<div class="MsoNormal">
Και είναι τελείως διαφορετικό ν’ απομυθοποιείς αναγκαστικά
πρόσωπα και πράγματα</div>
<div class="MsoNormal">
βλέποντάς τα ξεγυμνωμένα μέσα απ’ το ψυχρό γιαλί της
τηλεόρασης. Εδώ η μαγεία</div>
<div class="MsoNormal">
χάνεται,η φαντασίωση εξανεμίζεται κι’ εσύ μένεις μόνος με
την «πραγματική»εικόνα</div>
<div class="MsoNormal">
που δεν είναι πάντα όπως θα την ήθελες.</div>
<div class="MsoNormal">
Στα χρόνια λοιπόν που ακολούθησαν και με αφορμή τη
δραστηριότητά μου στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού,ήρθα πολύ πιο κοντά με το
ραδιόφωνο. ΄Απειρες φορές βρέθηκα σε ραδιοφωνικά στούντιος ,ν’ αποψιλώνω τη ζωή
και τη σκέψη μου για χάρη των ακροατών!!Διαπίστωσα πως ακόμα και μέσα στο
στούντιο,η μαγεία εξακολουθούσε να υπάρχει. Εκ των έσω,και μιλώντας μπροστά σ΄
ένα μικρόφωνο η φαντασίωση λειτουργεί αντίστροφα. Αρχίζεις,εσύ πιά να
φαντάζεσαι τα πρόσωπα που σε ακούνε,να τα τοποθετείς σε χώρους που εσύ
επιλέγεις,να τους αποδίδεις συναισθήματα που θα ήθελες να
συμμεριστούν,ακούγοντάς σε. ΄Ετσι ερωτεύτηκα το ραδιόφωνο απ’ την αρχή. Η
καθοριστική πρόσκληση,που μ’ έφερε πιο κοντά στο ραδιόφωνο ήταν εκείνη,από το
ΡΑΔΙΟ ΑΛΦΑ 96,5 του γνωστού αθλητικογράφου</div>
<div class="MsoNormal">
Γιάννη Αργυρίου. Η παραγωγός ξεκίνησε τη συνέντευξη με τις
κλασσικές ερωτήσεις</div>
<div class="MsoNormal">
αλλά εγώ παρορμητική και γλωσσοκοπάνα από κούνια,πήρα την
κατάσταση στα χέρια μου.Όταν βγήκα, ήρθε καπάκι και η πρόταση. «Εσύ έχεις πολλά
να πεις.Δεν κάνεις μια εκπομπή να μας τα λες και στον αέρα; Διάλεξε όποιο θέμα
θέλεις και ξεκίνα».</div>
<div class="MsoNormal">
΄Ετσι ξεκίνησα κι’ έτσι βρέθηκα με πέντε εκπομπές τη
βδομάδα. Θα σας πω γι’ αυτές στην επόμενη εκπομπή μας. Προς το παρόν θα σταθώ
σε μία απ’ αυτές με τον τίτλο</div>
<div class="MsoNormal">
ΠΑΡΤΕ ΜΕ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ. Διάλεξα για μουσικό σήμα,το τραγούδι
του Γιάννη Γιοκαρίνη ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ!!Κόλλαγε γάντι,γιατί τα κείμενα που
έγραφα γι’ αυτή την εκπομπή,αναφέρονταν πάντα σε θέματα κοινωνικά κυρίως, και
πολιτικά,</div>
<div class="MsoNormal">
πάντα μεταξύ σοβαρού και αστείου και πάντα διανθισμένα στον
αέρα,με τραγούδια σχετικά με το θέμα, που τα διάλεγα ψάχνοντας με τις ώρες στη
δισκοθήκη τη δική μου και του σταθμού!Εκείνα τα κείμενα έμειναν
διαχρονικά-γιατί και τα προβλήματα που ανέκαθεν μας απασχολούσαν και μας
απασχολούν,διαχρονικά είναι.Δεν ξέρω πόσο τιμητικό είναι να χαρακτηρίζουμε κάτι
διαχρονικό. Η έννοια της διαχρονικότητας έχει πολύ συχνά και την αρνητική της
πλευρά που ούτε να την ακούσουμε. </div>
<div class="MsoNormal">
Ας πούμε,διαχρονικά είναι τα έργα μεγάλων ή λιγότερο μεγάλων
δημιουργών ,διαχρονικό είναι ένα καλό βιβλίο,ένα καλό τραγούδι,μια καλή
ταινία….αλλά διαχρονική είναι και η απάτη,η φοροδιαφυγή,διαχρονικό το ελληνικό
(ασήκωτο) χρέος, διαχρονικό το «λάδωμα» ,διαχρονική αποδεικνύεται και η
ανεπάρκεια των περισσότερων τουλάχιστον,πολιτικών μας ταγών. Οπότε…εσείς
κρίνετε και αποφασίζετε.Μήπως για τα<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>«ωραία,τα μεγάλα και τ’ αληθινά» ν’ αντικαθιστούσαμε το «διαχρονικό» με
μια άλλη λέξη;Σκεφτείτε το κι’ ακούω προτάσεις!!</div>
<div class="MsoNormal">
Για τώρα και μια που και το φετεινό καλοκαίρι κατακαμένους
μας άφησε ,θα πληκτρολογήσω ένα από εκείνα τα κείμενα που σας ανέφερα παραπάνω,
που το έγραψα το 1990 αλλά θα μπορούσα να το έχω γράψει και σήμερα. Δεν νομίζω
πως θα άλλαζα πολλά πράγματα.</div>
<div class="MsoNormal">
Μ’ αυτό, θα σας ευχαριστήσω<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>φίλες και φίλοι που μου κρατήσατε συντροφιά,θα σας ευχηθώ καλή συνέχεια
και όποια ώρα γείρετε στο μαξιλάρι σας, καλό ξημέρωμα.</div>
<div class="MsoNormal">
Το άλλο Σάββατο πάλι μαζί!!!Με την αγάπη μου.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
ΠΑΡΤΕ ΜΕ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ.</div>
<div class="MsoNormal">
Παρασκευή,13 Ιουλίου 1990</div>
<div class="MsoNormal">
Περί πυρομανίας.</div>
<div class="MsoNormal">
(στις μέρες των μεγάλων πυρκαγιών)!<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Νέρων-ή επί το λαικότερον ,ο Νέρωνας-ο γνωστός και μη
εξαιρετέος Ρωμαίος αυτοκράτωρ,υπήρξε συνέπεια μιας ασυγχώρητης ολιγωρίας της
Μητέρας Φύσης.</div>
<div class="MsoNormal">
Ολιγώρησε η μαμά-φύση,δεν πήρε είδηση για τι κουμάσι
επρόκειτο και τον «έσπειρε¨</div>
<div class="MsoNormal">
-κατ’ αρχήν. Κι’ αφού τον έσπειρε που τον έσπειρε…δεν τον
έσπερνε τουλάχιστον στη σωστή ώρα και στο σωστό τόπο;Διότι,αν αντί να τον
σπείρει στη Ρώμη το έτος 37μ.χ.,τον έσπερνε στην Ιουδαία 37 χρόνια νωρίτερα,το
Νερωνάκι δεν θα γλύτωνε τη λεπίδα του Βασιλιά Ηρώδη. Θα γλύτωνε όμως η Ρώμη που
το εν λόγω Νερωνάκι,σε </div>
<div class="MsoNormal">
κάποια φάση της αυτοκρατορικής ζωής του,της άναψε μεγάλη
φωτιά…κυριολεκτικά,την έκαψε!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τέτοιες ολιγωρίες όμως,τις εμφανίζει δυστυχώς,συχνά-πυκνά η
μαμά-φύση. Σπέρνει δηλαδή μωρά τέρατα (βασιλιάς Ηρώδης δεν ξαναγεννήθηκε,ένας
ήταν και μας τελείωσε), τα μωρά-τέρατα γίνονται κάποτε άντρες-τέρατα που μας
καίνε,γενικώς…</div>
<div class="MsoNormal">
τη γούνα,τα όνειρα,τα φτερά και ό,τι άλλο ήθελε
προκύψει,συμπεριλαμβανομένων ΚΑΙ των δασών!!!<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Νέρων λοιπόν,ο στρουμπουλός,ευαίσθητος και
πολυτάλαντος-κατά την προσωπική του άποψη-γιος της Αγριππίνας,είχε από
νήπιο,πολύ κακές συνήθειες.Μια, ιδιαίτερα επικίνδυνη που λίγο-πολύ την έχουν
όλα τα νήπια,και αργότερα απεδείχθη μοιραία-ήταν η μανία του να παίζει με τα
σπίρτα! Π ο ι ο ς σας τόπε πως δεν είχανε σπίρτα εκείνη την εποχή!!Ασφαλώς και
είχανε!Και μάλιστα,η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική Μονοπωλιακή Βιομηχανία Πυρείων,σπίρτων
δηλαδή,είχε κυκλοφορήσει κάποια στιγμή,μια ειδική σειρά σπιρτόκουτων,με
φωτογραφίες των δασών που περιτριγύρι-</div>
<div class="MsoNormal">
ζαν τη Ρώμη και το σλόγκαν : «Μη καίτε τα δάση!Αν κάτι
πρέπει να κάψετε,κάψτε καλύτερα ένα σπίτι!Ένα δάσος γία να ξαναγίνει,χρειάζεται
20 χρόνια.Για να χτιστεί ένα σπίτι,λίγες εβδομάδες.Κι’ αν είναι εκτός σχεδίου
πόλεως και λαθραίο,ΜΙΑ νύχτα</div>
<div class="MsoNormal">
μόνο,είναι αρκετή! ΄Όλα αυτά,στα σπιρτόκουτα και βέβαια στα
λατινικά.΄Επαιζε λοιπόν με τα σπίρτα το Νερωνάκι,διάβαζε το σλόγκαν κάθε φορά
πούπαιρνε καινού-</div>
<div class="MsoNormal">
ριο σπιρτόκουτο-οι παιδαγωγοί του,του είχαν μάθει από νωρίς
να διαβάζει- …και άναβε-σβύνε,σβύνε-διάβαζε,του γινόταν και η σχετική
εγκεφαλομπουγαδίτσα- η πλύση εγκεφάλου που λέμε σήμερα. Πάρτε παράδειγμα τα
παιδάκια σας-όλα τα διαφημιστικά σλόγκανς απ’ έξω κι’ ανακατωτά δεν τα ξέρουν;
Ε, τούμεινε και του Νέρωνα το σλόγκαν απ΄την τρυφερή νηπιακή ηλικία.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Λάθος λοιπόν,το παιχνίδι με τα σπίρτα,του πιτσιρικά του
Νέρωνα-λάθος και της μαμάς Αγριππίνας<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>που δεν τούδωσε από νωρίς μια στο χέρι,να του το ξεράνει,να κάνει
πενήντα χρόνια να ξανακουμπήσει σπίρτο.Λάθη μοιραία,που τα πλήρωσε αργό-</div>
<div class="MsoNormal">
τερα η Ρώμη,διότις έξις δευτέρα φύσις- κι’απ’ όσα μαθαίνουμε
μικρά παιδιά,δύσκολα ξεκόβουμε.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Νέρωνας μεγάλωνε,πάντα στρουμπουλός,πάντα ευαίσθητος και
πολυτάλαντος-πάντα κατά την προσωπική του άποψη.Η μαμά Αγριππίνα, πότε
δολοπλοκώντας,πότε</div>
<div class="MsoNormal">
συνομωτώντας και πότε φιλώντας κατουρημένες ποδιές,κατάφερε
να τον πάρει ψυχοπαίδι του ο Αυτοκράτορας Κλαύδιος.Και μια ωραία ρωμαϊκή
μέρα,σπρώ-</div>
<div class="MsoNormal">
χνοντας,ρίχνοντας και ξεπαστρεύοντας ανεπιθύμητους,λαδώνοντας
και τάζοντας,</div>
<div class="MsoNormal">
ασθμαίνων και αγκομαχών,σκαρφάλωσε μέχρι τον αυτοκρατορικό
θρόνο….και θρο-</div>
<div class="MsoNormal">
νιάστηκε.Κι’ επειδή η αναρρίχηση πολύ τον είχε
κουράσει,έκατσε ήσυχος στ’ αυγά του κάνα πεντάρι χρόνια.Μετά,βαρέθηκε να
κάθεται κι’ άρχισε να ψάχνει τρόπο να ξεδώσει. Αργία μήτηρ πάσης κακίας.Μη
έχοντας άλλη σοβαρότερη απασχόληση,το </div>
<div class="MsoNormal">
Νερωνάκι το ξανάριξε στα σπίρτα!! ΄Αναβε-φύσα-σβύνε,παλιά
μου τάχνη κόσκινο,</div>
<div class="MsoNormal">
έσπαγε την ανία του,το χρυσό μου. ΄Ωσπου μια –αποφράδα αυτή
τη φορά- Ρωμαϊκή ημέρα τούρθε μια ιδέα!!</div>
<div class="MsoNormal">
-Βρε,δε βάζω στη Ρώμη μια ωραία φωτιά,να το φχαριστηθώ;Νύχτα
θα την ανάψω!Να τους πιάσω στον ύπνο.Νάχει πιο πολύ γούστο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έτσι όπως θα τρέχουν οι φουκαριάρηδες να
γλυτώσουν!!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ξέχασα να σας πω-ή σας τόπα,πως ο Νέρων,ήταν καλλιτεχνική
φύση το πουλάκι μου.</div>
<div class="MsoNormal">
Με ιδιαίτερες καλλιτεχνικές απόψεις. Απεχθάνετο τις «νεκρές
φύσεις»-προτιμούσε τα ταμπλώ-βιβάν. Φώναξε λοιπόν τα τσιράκια του,τους έβαλε
από ένα αναμμένο δαυλί στο χέρι καιν τα ξαμόλησε…</div>
<div class="MsoNormal">
-ΠΑΙΔΕΣ!!!Βάλτε φωτιά στα τόπια! Μόνο το νου σας,μη σας
πάρουνε πρέφα και μας πλακώσουνε.</div>
<div class="MsoNormal">
Συνηθισμένη τακτική-ή πρακτική θα έλεγα!</div>
<div class="MsoNormal">
Στάχτη και μπούρμπερη που λέτε η Ρώμη! Η φουκαριάρα η Ρώμη!Αχ,δεν
μπορείς να καταλάβεις τον πόνο του άλλου αν δεν τον νιώσεις,λέμε. Εμείς,κι’ αν
τον έχουμε νιώσει αυτό τον πόνο! Κατάσαρκα!!</div>
<div class="MsoNormal">
Τέλος πάντων,την επομένη της πυρκαγιάς,έγινε μεγάλο σούσουρο
στη Σύγκλητο.</div>
<div class="MsoNormal">
Φήμες κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους-φήμες αντιμαχόμενες η
μια την άλλη.</div>
<div class="MsoNormal">
ΠΟΙΟΣ ΕΚΑΨΕ ΤΗ ΡΩΜΗ, το μέγα αίνιγμα.Κάποιοι,δειλά-δειλά το
ξεστομίσανε.</div>
<div class="MsoNormal">
-Να δείτε που αυτός ο τρελλάρας την έκαψε!Από μικρός είχε
μανία με τα σπίρτα.</div>
<div class="MsoNormal">
-Αηδίες,είπανε άλλοι.Λασπολογίες!Εμπρηστής βαλτός και
πληρωμένος απ΄τους</div>
<div class="MsoNormal">
αντιπάλους την έβαλε τη φωτιά!Για να ρίξουν στον αυτοκράτορά
μας την ευθύνη και να τον εκθρονίσουν.</div>
<div class="MsoNormal">
-Καθόλου,αντέκρουσαν οι πρώτοι. Τρελλός είναι ο άνθρωπος κι’
έβαλε φωτιά για το κέφι του.Μην τον ξεσυνερίζεστε.Η Αγορά έχει βουήξει,έχει
κάνει κι΄άλλα τρελλά λένε που δεν τα ξέρουμε.Πού θα πάει όμως ,θα τα μάθουμε.
Ουδέν κρυπτόν υπό τον ρωμαϊκό ήλιο!!</div>
<div class="MsoNormal">
Σαχλαμάρες λέω εγώ, διότι όταν κάθεσαι σ’ ένα θρόνο,όσοι δεν
τολμούν να σε πούν ανίκανο ή εγκληματία,σε λένε επιεικώς τρελλό και
καθαρίζουνε.</div>
<div class="MsoNormal">
Υπάρχει πάντως μια λεπτομέρεια,που πολύ θα ήθελα να τη
διευκρινίσω.Βράδυ την έβαλε τη φωτιά ο Νέρωνας. Βράδυ,ποιας μέρας άραγε;
Ν΄αντιστοιχούσε λέτε η μέρα εκείνη με το δικό μας Σάββατο;Να ήταν δηλαδή
σαββατόβραδο που έβαλε τη φωτιά το Νερωνάκι; Όχι…λέω…-επειδή έτσι συνηθίζεται.
Συνήθως κάθε σαββατόβραδο…</div>
<div class="MsoNormal">
το καίμε! </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εγώ πάντως,επειδή το μέγα πρόβλημα του εμπρησμού,μας είναι
οδυνηρά οικείο,κάθισα και σκέφτηκα μερικά πράγματα.Κατ’ αρχήν,είμαι πεπεισμένη
ότι τη φωτιά την έβαλε το πονηρό Νερωνάκι και όχι γιατί έτσι γράφει η ιστορία
αλλά γιατι καπνός,χωρίς φωτιά δεν βγαίνει- που πάει να πει,οι φήμες,σπάνια
παίρνουν ρους δρόμους …κουτουρού!!</div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί την έβαλε; Ας πούμε για ν’ ανοίξει οικόπεδα ,να τα
χαρίσει στους κολλητούς κι’ ευνοούμενούς του,που χαράμιζαν τη ζωή τους να τον
κανακεύουν,να εξυμνούν τα χαρίσματά του και να τον χειροκροτούν!</div>
<div class="MsoNormal">
Ή,γιατί με πρόσχημα ότι τον ενοχλούσαν οι πλινθογειτονιές
και τα χαμόσπιτα,ήθελε</div>
<div class="MsoNormal">
-όπως ακούστηκε τότε,να ξαναχτίσει τη Ρώμη καλλιμάρμαρη κι’
αστραφτερή.Να βγάλει τάχα μου το λαουτζίκο απ’ τα κοτέτσια και να τον
εγκαταστήσει σε βιλλίτσες</div>
<div class="MsoNormal">
περιωπής-‘οσο λαό θα γλύτωνε το τσουρούφλισμα δηλαδή-με
απώτερο σκοπό να επιτύχει δι’ αυτής της οδού,την αναγκαστική αποκέντρωση,διότι
ποιος καθαρόαιμος κι’ ελεύθερος λαουτζίκος,καταδέχεται να ζει κουτουπωμένος σε
βιλλίτσες που τούχει χτίσει ένας Νέρωνας,έστω και εντός σχεδίου πόλεως.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η εκδοχή της νέας, καλλιμάρμαρης Ρώμης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πάντως, υπήρξε εκείνη την εποχή η
επικρατέστερη-σε πλήρη συνάρτηση με την όποια υστεροβουλία του Νέρωνα.</div>
<div class="MsoNormal">
Κάποιοι προχώρησαν περισσότερο και είπαν πως πριν μοιράσει
στα τσιράκια του τους αναμμένους δαυλούς,είχε ήδη υπογράψει στα
μουλωχτά,σύμβαση με μεγάλη Αιγυπτιακή κατασκευαστική εταιρεία (πυραμίδες
χτίζανε οι άνθρωποι,τι διάολο!!)</div>
<div class="MsoNormal">
στην οποία ανέθετε το ξαναχτίσιμο της Ρώμης,πάνω σε νέα
σχέδια,εξασφαλίζοντας για πάρτη του μίζα σεβαστού ύψους! Τς τς τς- τι να πει
κανείς! Η κακοήθεια είναι φαίνεται διαχρονική!!</div>
<div class="MsoNormal">
Εν πάσει περιπτώσει,μόλις κόπασαν οι φλόγες και κρύωσαν
τ’αποκαϊδια,η μαμά Αγριππίνα- δεν την είχε καθαρίσει ακόμα ο στοργικός γιόκας
της-έστειλε τις σκλάβες της να μαζέψουν μπόλικη στάχτη να τους βρίσκεται<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γι’ αλισίβα της μπουγάδας αφού</div>
<div class="MsoNormal">
όπως θα ξέρετε,τότε δεν υπήρχαν τα σημερινά «θαυματουργά»
απορρυπαντικά,λευκαντικά και μαλακτικά!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όσοι καήκανε,καήκανε λοιπόν,οι ρωμα¨οκές λεγεώνες κάπου
παρουσίασαν μερικά κενά που δεν άργησαν να ξαναγεμίσουν,αφού ούτε
τ΄αντισυλληπτικά υπήρχαν τότε,</div>
<div class="MsoNormal">
ο εμπρηστής Νέρων ,κάπου δεν άντεξε το βάρος των ενοχών του
κι’ αυτοκτόνησε δια χειρ΄ς τρίτου- έβαλε δηλαδή να του κάνουν χαρακίρι-γι’ αυτό
και μίλησα στην αρχή περί ευαισθησίας έστω και αμφισβητούμενης.</div>
<div class="MsoNormal">
Είδατε εσείς κανένα δικό μας «εμπρηστή» να δείχνει παρόμοια
ευαισθησία;Κανέναν!!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Ρώμη,κουτσά- στραβά ξαναχτίστηκε,η κάθαρση κατά κάποιο
τρόπο με την αυτο-</div>
<div class="MsoNormal">
κτονία του Νέρωνα επήλθε,η ρετσινιά όμως του έμεινε!Και γι’
αυτό,τον έγραψε η ιστορία. Διότι βέβαια για να γραφτείς στην ιστορία,δεν είναι
απαραίτητο να έχεις κάνει κάτι πολύ καλό.Μπορείς να γραφτείς και με κάτι πολύ
κακό. Αυτό είναι δυστυχώς το κακό με την ιστορία.΄Υστερα κι’ αφού έχεις γραφτεί
στην Ιστορία,</div>
<div class="MsoNormal">
αν η κακοτυχία (η δική μας) το φέρει την ιστορία να την
αναστγγράψει ή να τη συμπληρώσει κάποιος το ίδιο κακός με σένα που έκανες το
πολύ κακό,σου λέει,</div>
<div class="MsoNormal">
αυτός μου μοιάζει- άρα είναι καλό ανθρωπάκι (γιατί ποιος
πιστεύει κακό τον εαυτό του;)-και σου ανασυνθέτει,σου αναδομεί το προφίλ
καταλλήλως!Ο τάδε, σου λέει;</div>
<div class="MsoNormal">
Καρδιά μάλαμα!Μάλαμα καρδιά! Κι’ έτσι δια της καταλλήλου και
πάντα ιδιοτελούς περιποιήσεως και παραποιήσεως,βλέπουμε καμιά φορά στις σελίδες
της Ιστορίας,ανθρώπους τέρατα από γέννα να εμφανίζονται ως άκακοι αμνοί ή ακόμα
και ως σωτήρες της ανθρωπότητας</div>
<div class="MsoNormal">
Γι’ αυτό λέω εγώ,πρέπει πάντα να προσέχουμε πολύ σε ποιον
δίνουμε ή επιτρέπουμε να ξαναγράψει την Ιστορία.Διότι το τι λέμε σήμερα
εμείς,μετά από 100-200 χρόνια,δεν θα έχει την παραμικρή σημασία με βάση το
ελληνικότατο «έπεα πτερό-</div>
<div class="MsoNormal">
εντα».Το τι θα γράψει εκείνος όμως πολύ θα μετρήσει βάσει
του λατινικότατου και σοφότατου scripta manent,που θάλεγε και το
πυρομανές,τρελλούτσικο Νερωνάκι!</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι φετεινές μεγάλες
πυρκαγιές,απέδειξαν πως ΚΑΙ οι Νέρωνες είναι τελικά διαχρονικοί!!Εξακολουθούν
να γεννιούνται,να μεγαλώνουν ,να δρουν ανάμεσά μας</div>
<div class="MsoNormal">
και να μας καίνε κάθε χρόνο,καίγοντας τα δάση,δηλαδή το
οξυγόνο μας-δηλαδή την αναπνοή μας –δηλαδή την ίδια τη ζωή μας.</div>
<div class="MsoNormal">
Δαυλούς αναμμένους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τα
τσιράκια του Ρωμαίου αυτοκράτορα;</div>
<div class="MsoNormal">
Στουπιά,βενζίνη και γκαζάκια τα δικά μας τσιράκια
–εντολοδόχοι του κάθε</div>
<div class="MsoNormal">
ντόπιου ή ξένου «αυτοκράτορα της κομπίνας».</div>
<div class="MsoNormal">
Κουράγιο παιδιά!Μην απογοητεύεστε.</div>
<div class="MsoNormal">
Μέχρι τους Ευζώνους,όλο και κάτι θάχει μείνει άκαφτο!</div>
<div class="MsoNormal">
Κάψτε το!!!!</div>
<div class="MsoNormal">
Να τελειώνουμε πια με τα δάση!</div>
<div class="MsoNormal">
Και με τους εαυτούς μας!!!</div>
<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-fareast-language: ZH-CN;">Σ.τ</span> </b></div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-87723279201455598152013-01-10T13:03:00.000-08:002013-01-10T13:03:16.464-08:00Η ΒΕΡΑ ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΕΚΔ.ΚΑΛΛΙΕΠΕΙΑ 2008-ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:ApplyBreakingRules/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></h2>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz6dwaJe5f1g8Z_pQ234o73B259WcIXKbz0hMCRbUr3Xa2wafCsajd8jSZp8ngwn_DpzpMYbDBoS6UqQMKLw065SeuN-qbh7pi1q8PKcLATWvFV4GNKMaaaxzwLP4Fw7Ttd8bVdrlrQro/s1600/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70008.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz6dwaJe5f1g8Z_pQ234o73B259WcIXKbz0hMCRbUr3Xa2wafCsajd8jSZp8ngwn_DpzpMYbDBoS6UqQMKLw065SeuN-qbh7pi1q8PKcLATWvFV4GNKMaaaxzwLP4Fw7Ttd8bVdrlrQro/s320/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70008.jpg" width="232" /></a></div>
<h2>
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ξαφνικά ,στην Ερμού</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τρεις Δεκεμβρίου,εικοσιδύο μέρες πριν τα ΧριστούγενναΣε
δεκαπέντε μέρες,η μαμά θα γύριζε σπίτι.Στη διάρκεια του μήνα που έλειπε,τα νέα
απ΄το τηλέφωνο ήταν όλο και πιο αισιόδοξα.Το χρώμα της φωνής της και το ύφος
της,θύμιζαν όλο και περισσότερο την παλιά Παολίνα.Είχα στολίσει το δωμάτιό της
για να την υποδεχτούμε-όπως είχα στολίσει κι΄όλο το σπίτι.Δεν θα την άφηνα με
κανένα τρόπο,να μπει γυρίζοντας στο βαρύ κλίμα μιας πρόσφατης,οδυνηρής
απώλειας.Είχα αντικαταστήσει τις κουρτίνες στη μπαλκονόπορτα κι΄είχα αγοράσει
καινούργιο κουβρ-λι.Μια φωτογραφία της με το μπαμπά στόλιζε το τζάμι της
τουαλέττας της.Μια φωτογραφία,απ΄αυτές που εμφάνισα,όταν λίγο πριν έρθει σπίτι
απ΄το νοσοκομείο,βρήκα τα τέσσερα φιλμς μέσα στη τσάντα της.Είχα αποφασίσει
ν΄ανοίξω τις βαλίτσες τους εκείνη την <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ημέρα.΄Εβγαλα
και κρέμασα στις ντουλάπες τα ρούχα που είχαν πάρει στο ταξείδι,ακόμα ποτισμένα
απ΄τη μυρωδιά τους.Βρήκα τα κουτιά </div>
<div class="MsoNormal">
και τις σακκούλες με τα δώρα που προορίζονταν για μας.Ανοίγοντας
τη μεγάλη τσάντα της για να συγκεντρώσω τα χαρτιά τους που όπως μου είχαν πει
απ΄τη γραμματεία του νοσοκομείου τα είχαν βάλει όλα σ΄αυτή τη τσάντα,έπεσα πάνω
στο πορτοφόλι του μπαμπά και στα τέσσερα φιλμς.Τα έδωσα να τα εμφανίσουν στο
γειτονικό φωτογραφείο.Πήρα τις φωτογραφίες όταν πια η μαμά είχε γυρίσει
σπίτι.Δεν της τις έδωσα τότε και μου έκανε εντύπωση πως ούτε κι΄εκείνη τις
αναζήτησε.Τί να της έδινα να δει;Τις ευτυχισμένες μέρες που δεν πρόλαβε να
χαρεί; Τις είδα εγώ.</div>
<div class="MsoNormal">
Η Παολίνα στην κουπαστή του πλοίου με το χέρι αντήλιο.</div>
<div class="MsoNormal">
Η Παολίνα κι΄ο Κώστας κάτω απ΄το μπαλκόνι της Ιουλιέττας στη
Βερόνα.</div>
<div class="MsoNormal">
Κάτω απ΄τα πλατάνια της Φλωρεντίας.</div>
<div class="MsoNormal">
Μπροστά στο Κολοσσαίο και τη Φοντάνα ντι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τρέβι στη Ρώμη.</div>
<div class="MsoNormal">
Στους δυο Πύργους της Μπολώνια.</div>
<div class="MsoNormal">
Ο μπαμπάς να υψώνει το ποτήρι του στην υγειά της κι΄η μαμά
να του απαντά με αστείες γκριμάτσες…..ο πρώτος και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τελευταίος μήνας της καινούργιας τους
ζωής,αποτυπωμένος σε λίγα κομμάτια γιαλιστερό ,χρωματιστό χαρτί.Καταχώνιασα τις
φωτογραφίες σ΄ένα απ΄τα συρτάρια μου και τις άφησα γι΄αργότερα ,όταν θα είχε
όπως ήλπιζα την ψυχική αντοχή,να τις δει χωρίς να καταρρεύσει.΄Ισως τώρα είναι
καιρός ,σκεφτόμουν,τώρα που ο πόνος θάχει κάπως καταλαγιάσει.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κατηφόριζα την Ερμού αργά με τις σακκούλες των δώρων στο
χέρι.Πρωινό με χλιαρή λιακάδα και γιορταστική ατμόσφαιρα.Τ΄αυτοκίνητα ,ουρά
ατέλειωτη ανηφόριζαν αγκομαχώντας προς το Σύνταγμα.Τη στιγμή που κοντοστάθηκα
για να περάσω ανάμεσά τους στο απέναντι πεζοδρόμιο,ένιωσα ένα χέρι στο μπάτσο
μου..</div>
<div class="MsoNormal">
-Βέρα!</div>
<div class="MsoNormal">
-Χρήστο! Καλημέρα,με τρόμαξες…</div>
<div class="MsoNormal">
-Φαίνεται πως η θεά Τύχη δεν θέλει να μας αφήσει να χαθούμε…Πώς
είσαι –είσαι καλά;</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Οσο καλά μπορεί νάμαι με ότι συνέβη Χρήστο.</div>
<div class="MsoNormal">
-Η μητέρα σου;Ελπίζω να έχει συνέλθει κι΄αυτή.</div>
<div class="MsoNormal">
-Αρκετά..στην Κέρκυρα είναι,στους θείους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μου-την περιμένω για τις Γιορτές.</div>
<div class="MsoNormal">
Ο κόσμος που ανεβοκατέβαινε στο πεζοδρόμιο,μας έσπρωχνε κάθε
τόσο πότε δεξιά,πότε αριστερά.Εξακολουθούσε να κρατά το μπράτσο
μου,προσπαθώντας να με στηρίξει.Με κοίταξε χαμογελαστός(σου έλειψε
Βέρα,παραδέξου το).</div>
<div class="MsoNormal">
-Τι λες,πάμε να καθίσουμε κάπου για ένα καφέ;Εδώ δεν
μπορούμε να σταθούμε-θα μας ρίξουν βορά στ΄αυτοκίνητα σε λίγο.</div>
<div class="MsoNormal">
Γέλασα.-Πάμε..</div>
<div class="MsoNormal">
Πέρασε το μπράτσο του κάτω απ΄το δικό μου και κλείνοντας τα δάχτυλά
μου στο χέρι του με παρέσυρε προς τη Μητροπόλεως.</div>
<div class="MsoNormal">
-Κρυώνεις;με ρώτησε.Τα δάχτυλά σου είναι παγωμένα-θάπρεπε να
φοράς γάντια.</div>
<div class="MsoNormal">
-Ε, δεν κάνει και τόσο κρύο,εξάλλου τα γάντια τα
σιχαίνομαι.Αυτό το βάλε βγάλε </div>
<div class="MsoNormal">
και η απώλεια της αφής μ΄εκνευρίζουν.</div>
<div class="MsoNormal">
΄Εσφιξε τα δάχτυλά μου ελαφρά σαν να συμφωνούσε.</div>
<div class="MsoNormal">
-Μέσα ή έξω;</div>
<div class="MsoNormal">
-Μέσα καλύτερα.</div>
<div class="MsoNormal">
Καθίσαμε σ΄ένα τραπεζάκι κοντά στη τζαμαρία.Παραγγείλαμε
τους καφέδες.΄εβγαλα το παλτό μου και τ΄ακούμπησα στην πλάτη της καρέκλας.</div>
<div class="MsoNormal">
-Πόσο καιρό έχουμε να ιδωθούμε;</div>
<div class="MsoNormal">
-Απ΄την κηδεία του πατέρα μου απάντησα-και θέλω να
σ΄ευχαριστήσω Χρήστο.Εκτίμησα πραγματικά την παρουσία σου…</div>
<div class="MsoNormal">
΄Ημουν τραγμένη.Η αίσθηση του κορμιού του να κινείται
κολλημένο στο δικό μου όπως περπατούσαμε προηγουμένως,μου είχε ξαναφέρει εκείνα
τα ρίγη που μ΄αναστάτωναν,όχι πολύ καιρό πριν.</div>
<div class="MsoNormal">
-‘ Όχι Βέρα,δεν εννοώ αυτό.Εννοώ πόσο καιρό έχουμε να
βρεθούμε, να μιλήσουμε,ν΄αγγίξουμε ο ένας τον άλλο.</div>
<div class="MsoNormal">
-Πάνω από τρεις μήνες.</div>
<div class="MsoNormal">
-Εμένα αγάπη μου,μου φάνηκαν αιώνες..</div>
<div class="MsoNormal">
(Αγάπη μου! Με είχε πει αγάπη του)</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Εγιναν πολλά Χρήστο σ΄αυτό το διάστημα.Δεν πρόλαβα να
σκεφτώ τι έφταιξε με μας…</div>
<div class="MsoNormal">
-Καταλαβαίνω ,έχεις δίκηο-φταίω κι΄εγώ ..έβαλα τον εγωισμό
μου πάνω απ΄τα αισθήματά μου…</div>
<div class="MsoNormal">
Ο σερβιτόρος έφερε τους καφέδες και τους ακούμπησε στο
τραπεζάκι.</div>
<div class="MsoNormal">
-…κι΄εξαφανίστηκα.΄Όταν σε αναζήτησα είχες ήδη φύγει απ΄τη
δουλειά- και με όσα συνέβαιναν,ένοιωθα ότι ο τελευταίος που θα σου έλειπε,ήμουν
εγώ.Είχα άδικο;</div>
<div class="MsoNormal">
Τι με ρωτούσε;Αν μου έλειψε;Αν τον ήθελα στη ζωή μου;Αν τον
αγαπούσα;Αυτό με ρωτούσε;Ε ναι,λοιπόν!Και μου έλειψε και τον ήθελα και τον
αγαπούσα.Εγώ δεν θάφηνα τον εγωισμό να μας καταντήσει σαν την Παολίνα και τον
Κώστα που επί δέκα ολόκληρα <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χρόνια
κυνηγούσαν τη σκιά τους.</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Αδικο είχες Χρήστο.Εγώ,μετά από ΄κείνο το τελευταίο
βράδυ,περίμενα τηλεφώνημά σου-το περίμενα για πολύ καιρό.Δεν μου τηλεφώνησες
όμως.Δε φάνηκες ούτε απ΄το γραφείο.Πίστεψα ότι σε είχα προσβάλει εκείνο το βράδυ-ότι
δεν ήθελες να με ξαναδείς.΄Υστερα ήρθαν τα γεγονότα που ήδη ξέρεις-ανέτρεψαν τη
ζωή μου.΄Εβαλα ότι ένοιωθα για σένα στην άκρη-παραιτήθηκα…</div>
<div class="MsoNormal">
Το χέρι του είχε πάλι κλειστεί γύρω απ΄το δικό μου σαν
μέγγενη.΄Ενιωθα τη ζεστασιά του να περνά απ΄τα δάχτυλά του στο δικό μου κορμί.Τον
αγαπούσα τελικά αυτό τον άντρα.Τόσο καιρό πάλευα ν΄απαλλαγώ απ΄τη σκέψη του και
νόμιζα πως τά είχα καταφέρει.΄Εκανα λάθος.Ας ήταν χήρος-δε φοβόμουν τα
φαντάσματα εγώ.Ας με περνούσε είκοσι χρόνια.΄Ημουν νέα και αρκετά όμορφη για να
τον κρατήσω κοντά μου μια ζωή.Ερωτεύτηκα άντρα πολύ μεγαλύτερο-και λοιπόν;Ούτε
η πρώτη ούτε η τελευταία ήμουν.</div>
<div class="MsoNormal">
-Δηλαδή ,μ΄αγαπάς λιγάκι;Χαμογέλασε παίρνοντας και τα δυο
μου χέρια στα δικά του.</div>
<div class="MsoNormal">
-Δεν ξέρω αν αυτό που αισθάνομαι είναι αγάπη,αν είναι
όμως,τότε ναι,σ΄αγαπώ.</div>
<div class="MsoNormal">
-Κι΄αν δεν συναντιόμασταν σήμερα τυχαία;</div>
<div class="MsoNormal">
-Συναντηθήκαμε όμως-αυτό έχει σημασία.</div>
<div class="MsoNormal">
-Αυτό που έχει σημασία μωρό μου είναι ότι θα σου τηλεφωνούσα
ούτως ή άλλως.</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν σκόπευα ν΄αφήσω τη χρονιά να βγει χωρίς να παίξω το
τελευταίο μου χαρτί μ΄εσένα.</div>
<div class="MsoNormal">
-Το λες αλήθεια;</div>
<div class="MsoNormal">
Σοβαρεύτηκε.</div>
<div class="MsoNormal">
- ΄Ακουσε Βέρα,η αλήθεια είναι πως όλο αυτό τον καιρό, δεν
έφυγες ούτε στιγμή απ΄το μυαλό μου.΄Ηξερα πολύ καλά τι ένιωθα.Σε είδα την πρώτη
φορά και είπα μέσα μου « αυτή η γυναίκα είναι για σένα-κέρδισέ την».Αυτό
προσπάθησα να κάνω αλλά βιάστηκα και σε τρόμαξα.Δεν θα ξανακάνω το ίδιο
λάθος.Σε θέλω δική μου αλλά θα προχωρήσουμε όπως θέλεις εσύ,αγαπούλα μου.Ξέρεις
κάποια πραγματα για μένα-ξέρεις ότι πριν ένα χρόνο έχασα τη γυναίκα μου.Την
αγαπούσα Βέρα αλλά αυτό το κομμάτι της ζωής μου έκλεισε.Θέλω να ξεκινήσω το
επόμενο μαζί σου.Θέλω να γίνεις γυναίκα μου.Σου μιλάω όσο πιο καθαρά μπορώ
κοριτσάκι μου.Σ΄αγαπώ και σε θέλω.Σκέψου το-αλλά σκέψου επίσης ότι πάτησα τα
σαρανταένα.Μη μ΄αφήσεις να περιμένω πολύ.</div>
<div class="MsoNormal">
΄Εσκυψε προς το μέρος μου κι΄άγγιξε ελαφρά τα χείλη μου με
τα δικά του.</div>
<div class="MsoNormal">
Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελλή.Το πρόσωπό μου
καιγόταν.Γυναίκα του!!</div>
<div class="MsoNormal">
Αυτός ο άντρας που μέχρι σήμερα το πρωί τον κρατούσα
εξόριστο απ΄την καρδιά μου,αυτός ο άντρας που είχα αποφασίσει πως δε με νοιάζει
κι΄αν δεν τον ξαναδώ,ήθελε να γίνω γυναίκα του.Κι΄εγώ; Εγώ καθόμουν εκεί,δίπλα
του στο τραπεζάκι του καφενείου,παραδομένη σε μια γοητεία που δεν πίστευα πως
θα μπορούσε ν΄ασκήσει πάνω μου,τρομαγμένη απ΄το πάθος που ξαφνικά ανακάλυπτα
μέσα μου,τρελλαμένη από την προοπτική να έχω αυτό τον άντρα δικό μου ,όλο δικό
μου.΄Όλα στη ζωή μου,εναλλάσσονταν με απίστευτη ταχύτητα.Η πρώτη
μας,απογοητευτική προσέγγιση,μετά ο ευτυχισμένος μήνας του γάμου των γονιών
μου,το δυστύχημα και τώρα αυτό-το όνειρο που άρχιζε .Θα το κυνηγούσα αυτό το
όνειρο.Δεν θα το άφηνα να γλυστρήσει απ΄τα χέρια μου.</div>
<div class="MsoNormal">
-Το βράδυ θα περάσω να σε πάρω.΄Εχουμε πολλά να πούμε αγάπη
μου.Θα σου τηλεφωνήσω το απόγευμα.Θα σε πήγαινα σπίτι αλλά έχω ένα ραντεβού εδώ
κοντά που δεν μπορώ ν΄αναβάλω.</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Εχω κι΄εγώ μερικά ψώνια ακόμα.Μετά θα πάρω ταξί.</div>
<div class="MsoNormal">
Βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο,μ΄έκλεισε στην αγκαλιά του
κι΄ακούμπησε το μάγουλό του στο δικό μου.</div>
<div class="MsoNormal">
-Σε ξαναβρήκα κοριτσάκι μου.Δε θέλω να σε ξαναχάσω-δε θα
σ΄αφήσω να μου ξαναφύγεις-ποτέ!Στ΄ορκίζομαι!</div>
<div class="MsoNormal">
-Θα περιμένω τηλεφώνημα.</div>
<div class="MsoNormal">
-Να προσέχεις αγάπη μου.</div>
<div class="MsoNormal">
Στάθηκα και τον κοίταζα να κατηφορίζει τη Μητροπόλεως.Δυο
φορές γύρισε και μούγνεψε με το χέρι.Γελαστός,ανάλαφρος,όπως τη μέρα που τον
πρωτοείδα στο γραφείο.Χαμογέλασα χωρίς να το θέλω.Στο ταξί της επιστροφής,όλα
μοιάζανε αλλιώτικά.Τα φωτάκια των δέντρων στις βιτρίνες,τα στολίδια,οι άνθρωποι
πολύχρωμες ,βιαστικές φιγούρες στα πεζοδρόμια.΄Όλα σαν βγαλμένα από παραμύθι.</div>
<div class="MsoNormal">
Το δικό μου Χριστουγεννιάτικο παραμύθι.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
-</div>
</h2>
<br /></div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-89752937210387823312012-11-02T11:18:00.001-07:002012-11-02T11:18:57.464-07:00Τα όνειρα τα πλέκεις με το βελονάκι!!Σέβη Τηλιακού,Εκδ. ΕΝΑΣΤΡΟΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghnjkrX1Jhe1eJ5NqxTvdrYtj43Zn7od8cQDusF4-PZ29PfDW-NG3SpRqwMK2XUZuznt_-jqgdgK_4gXQqoxHRzSQgUirPqAU-6VgRxjBfIAK0BGO39GVaa-WYeT1v7W6cLd-ITsITofE/s1600/%25CE%2595%25CE%25BE%25CF%258E%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghnjkrX1Jhe1eJ5NqxTvdrYtj43Zn7od8cQDusF4-PZ29PfDW-NG3SpRqwMK2XUZuznt_-jqgdgK_4gXQqoxHRzSQgUirPqAU-6VgRxjBfIAK0BGO39GVaa-WYeT1v7W6cLd-ITsITofE/s320/%25CE%2595%25CE%25BE%25CF%258E%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF.JPG" width="216" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
κεφ.1<br />
<div class="MsoNormal">
Κουβέντες του μαντρότοιχου! </div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:ApplyBreakingRules/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<br />
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:shapedefaults v:ext="edit" spidmax="1026"/>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:shapelayout v:ext="edit">
<o:idmap v:ext="edit" data="1"/>
</o:shapelayout></xml><![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="mso-outline-level: 1;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
-Αν μ’αξιώσει ο θεός και ξαναπάω ποτέ στη Ρόδο,το πρώτο που
θα κάμω είναι να ψάξω να βρω τη Βαλασία.Αν ζει βέβαια γιατί Μελίνα μου πάνε
κοντά εξήντα χρόνια <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
πούχω να πατήσω στο νησί,κι’ήταν και κάνα πεντάρι χρόνια
μεγαλύτερή μου.Δες τα δικά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μου χάλια στα
εβδομήντα μου και βάλε με το νού σου.Αν τήνε κράτησε ζωντα-<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
νή ο θεός,χούφταλο θάναι κι’αυτή σαν κι’εμένα.Αααχ!πώς
κατάντησα έτσι Παναγίτσα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μου!</div>
<div class="MsoNormal">
Αυτή ήταν η μόνιμη επωδός σε κάθε κουβέντα με τη μάνα μου,κάθε
φορά που η<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αγιάτρευτη νοσταλγία της την
έστελνε πίσω στα παιδικά της χρόνια.</div>
<div class="MsoNormal" style="mso-outline-level: 1;">
«Αν μ’αξιώσει ο Θεός…»</div>
<div class="MsoNormal">
-Αμάν βρε μαμά!Μου το ξανάπες αυτό χίλιες φορές…φτάνει
πια!΄Εχω βαρεθεί να </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τ’ακούω,της πέταξα
ένα βράδυ όπως ήταν πεσμένη μπρούμυτα στον καναπέ </div>
<div class="MsoNormal">
κι’εγώ της έτριβα το ραγισμένο της γοφό με θεραπευτική κρέμα
ενώ εκείνη έκανε για πολλοστή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φορά
βουτιά με το κεφάλι στα λιμνάζοντα ύδατα των παιδικών της αναμνήσεων.</div>
<div class="MsoNormal">
-Α!ναι;Δεν το θυμόμουν βρε κόρη μου.</div>
<div class="MsoNormal">
-Καλά,μαζί με την οστεοπόρωση σε βάρεσε τώρα και το
Αλτσχάιμερ κυρία Λουκία;</div>
<div class="MsoNormal">
-Μακάρι νάταν το Αλτσχάιμερ καμάρι μου.Δε θα θυμόμουν τίποτα
κι’ούτε γάτα ούτε ζημιά.Είναι που δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου.Αυτό είναι που
με σακατεύει.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Είχε έναν αλλιώτικο τόνο η φωνή της εκείνο το βράδυ.Κάτι σαν
παράπονο,σαν πίκρα</div>
<div class="MsoNormal">
και σαν παράκληση,να την ακούσω και να μοιραστώ τα όσα ήθελε
να βγάλει από μέ- σα της.Ποιος ξέρει τι κλωθογύριζε στο μυαλό της όλη μέρα! Η
ανημπόρια κι η απρα-<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ξία κάνουν τον
άνθρωπο ευάλωτο σε κάθε λογής συναισθηματική επίθεση κι η μάνα</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μου τον τελευταίο
καιρό ήταν και ανήμπορη και άπρακτη.Εγώ πάλι,φορτωμένη τα προσωπικά μου
προβλήματα και τις έγνοιες της δουλειάς,είναι αλήθεια πως την είχα
παραμελήσει.Παρέα ζητούσε,άνθρωπο να μιλήσει.Εκείνο το βράδυ πιο πολύ από κά-
θε άλλη φορά.Αποφάσισα να της κάνω τη χάρη.</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Ελα λέγε,της είπα.Κάτι έχεις εσύ σήμερα.Τί έγινε;</div>
<div class="MsoNormal">
-Απ’το πρωί,μπαρκάρισα σ’ένα βαπόρι κι αρμενίζω,Μελίνα μου..</div>
<div class="MsoNormal">
-Σώπα!Και για πού νάχουμε καλό ρώτημα;</div>
<div class="MsoNormal">
-Πού αλλού παιδί μου…για το νησί!Όλη μέρα σκεφτόμουνα πως
μπορεί να τα τινάξω </div>
<div class="MsoNormal">
καμιάν ώρα και να μην προλάβω να το ξαναδώ.Άργησα κόρη
μου.Πολύ άργησα.Να δεις που ούτε τη Βαλασία θα προλάβω να ξαναδώ!</div>
<div class="MsoNormal">
-Άντε πάλι!Τι εμμονή είναι κι αυτή με τη Βαλασία;Άλλον
κανένα δεν έχεις στη Ρόδο να θυμάσαι βρε μάνα;</div>
<div class="MsoNormal">
-Πώς δεν έχω…Και συμμαθήτριες…και συμμαθητές και
γειτονόπουλα κι απ’όλα! </div>
<div class="MsoNormal">
Πώς δεν έχω!Η Βαλασία όμως…Η Βαλασίτσα ήταν η συντροφούλα
μου,η φιληνάδα μου…η μοναδική μου φιληνάδα γιατί η γιαγιά σου δεν ήτανε
γυναίκα!Κέρβερος ήτανε.Το χέρι της μονίμως στην ανάταση τόχε.Έτσι και τολμούσα
να περάσω το κατώφλι της οξώπορτας,η απαλάμη της άνοιγε γούβα όπου
προσγειωνόταν -μια στα πισινά μου,μια στις πλάτες.</div>
<div class="MsoNormal">
-Σούρριχνε και στο κεφάλι;Γι’αυτό ξεκούτιανες απ’τα
εβδομήντα σου;</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν κατάλαβε το αστείο.Έτσι όπως είχε ξαπλώσει αναπαυτικά
στον καναπέ ανακου- φισμένη προσωρινά από τον πόνο,με κοίταξε μ’ένα βλέμμα
επιτιμητικό.</div>
<div class="MsoNormal">
«Ντροπή σου,έλεγε εκείνο το βλέμμα.Ντροπή σου και που το
σκέφτηκες!»</div>
<div class="MsoNormal">
-Όχι στο κεφάλι,στο κεφάλι ποτέ!Αυτό τουλάχιστον το
πρόσεχε.Ο παππούς σου,τον πιο πολύ καιρό έλειπε σε δουλειές.Πότε στο ένα νησί
πότε στο άλλο και πότε για μήνες ολόκληρους,στην Αθήνα.Αυστηρός μ’όλη την
αδυναμία που μού’χε!</div>
<div class="MsoNormal">
Είχε παραδώσει στη γιαγιά σου το καμουτσίκι με την εντολή να
περιφρουρεί την τάξη και να επιβάλλει την πειθαρχία κατά την κρίση της,στο
θηλυκό σατανά που είχανε για κόρη-την αφεντιά μου.</div>
<div class="MsoNormal">
Εκείνη πάλι,με το φόβο μη και της πάρω τον αέρα είχε
καταντήσει βασιλικότερη του βασιλέως που λένε!Αδέρφια δεν μούδωκε ο Θεός,μοναχοκόρη
με είχε,κι όλη της την παιδαγωγική δεινότητα την εξαντλούσε σε μένα.Διαβάσματα
το χειμώνα,σταυροβε-</div>
<div class="MsoNormal">
λονιά κι’ ανεβατό,το καλοκαίρι,έτσι για να μαθαίνω κι από
νοικοκυροσύνη!Άκουγα τα ξεφωνητά των παιδιών που παίζανε στη γειτονική αλάνα
και μαράζωνε η ψυχή μου.Για μένα η αλάνα ήτανε απαγορευμένη ζώνη.Τί να κάμω κι
εγώ;</div>
<div class="MsoNormal">
Δυο στρέμματα χωράφι είχε το σπίτι μας γύρω-γύρω.Τόφερνα δυο
βόλτες και ξέδινα.</div>
<div class="MsoNormal">
Αν ήμουν και στα κέφια μου μάζευα στην ποδιά μου και
τ’αυγουλάκια που γεννούσαν οι κοτούλες μας στις γωνιές,κάτω απ’τις φραγκοσυκιές
και τις μολόχες.</div>
<div class="MsoNormal">
-Κι η Βαλασία πού κολλάει καλέ μαμά;Τόση αγάπη πια της είχες
που την τραβολο- γάς στο νου σου τόσα χρόνια;</div>
<div class="MsoNormal">
-Εσύ δε ξέρεις…Του ποδαριού φιλίες κάνετε σήμερα.Τότε ήταν
άλλα χρόνια,</div>
<div class="MsoNormal">
Μελίνα μου.Οι φιλίες δένανε τότε και στους μικρούς και στους
μεγάλους,σαν το</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γλυκό του
κουταλιού,μυρωδάτες,γλυκές,σοροπιαστές,όχι σαν τώρα που σήμερα</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σ’έχω φίλο,αύριο μήτε
που σε ξέρω!</div>
<div class="MsoNormal">
-Μάλιστα κυρία Λουκία!..Και λοιπόν;</div>
<div class="MsoNormal">
-Λοιπόν,απ’τη μεριά του χωραφιού μας που έβλεπε στο σπίτι
της,ήταν ένας ψηλός</div>
<div class="MsoNormal">
μαντρότοιχος.Απ’την πίσω μεριά του,πυκνές καλαμιές.Το σπίτι
ίσα που φαινόταν στο</div>
<div class="MsoNormal">
βάθος,ένα διόροφο βαμμένο κόκκινο,με άσπρα στολίσματα στα
παράθυρα και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γύρω-γύρω κάτι πανύψηλες
χουρμαδιές.</div>
<div class="MsoNormal">
-Φοίνικες δηλαδή…</div>
<div class="MsoNormal">
-Χουρμαδιές τις λέγαμε εμείς τότε.Κάθε απόγεμα λοιπόν που
έβγαινα στο χωράφι </div>
<div class="MsoNormal">
να βολτάρω,η Βαλασία με περίμενε πίσω απ’το
μαντρότοιχο.Ψηλός πρέπει νάτανε κι’απ’τη μεριά της γιατί μόνο το πρόσωπό της
έβλεπα,σαν κομμένο κεφάλι ανάμεσα στα καλάμια,ακουμπισμένο πάνω στις χτισμένες
πέτρες.Να σκεφτείς ότι για να τη φτάσω,πάταγα πάνω στην κοτρώνα που με χίλια
ζόρια είχα κουβαλήσει επί τούτου κοντά στο μαντρότοιχο.Μόνο τις βροχερές
χειμωνιάτικες μέρες το χάναμε αυτό το ραντεβού.</div>
<div class="MsoNormal">
Καθόμασταν που λες εκεί,φάτσα με φάτσα,με τον τοίχο ανάμεσά
μας και τα λέγαμε με τις ώρες!</div>
<div class="MsoNormal">
-Τι λέγατε δηλαδή:</div>
<div class="MsoNormal">
-Ό,τι μας κατέβαινε.Για τ’αγόρια,για τους ηθοποιούς του
κινηματογράφου που τους είχε αραδιασμένους σ’ένα τετράδιο που πότε-πότε,άμα
κόλλαγε τίποτα καινούργιες φωτογραφίες τόφερνε μαζί της και μου τόδειχνε με
περηφάνεια…για το σχολείο… Εκείνη δεν πήγαινε σχολείο.Την είχανε κόψει οι δικοί
της απ’το δημοτικό.Για να βοηθά λέει τη μάνα της που ήταν άρρωστη.</div>
<div class="MsoNormal">
΄Ηξερε όμως ένα σωρό πράματα.Εκείνη μου είπε πρώτη φορά πως
στα κορίτσια,άμα μεγαλώσουνε λίγο τους έρχεται η περίοδος. «Πόσο είσαι;»,με
ρώτησε ένα απόγεμα. «Έκλεισα τα δέκα».«Ε! όπου νάναι θα σούρθουνε τα ρούχα
σου.Εμένα μου ήρθανε πριν τρία χρόνια».«Και τι είναι αυτά τα ρούχα;» τη ρώτησα.
«Γαίμα!μου λέει,γαίμα</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλά μην τρομάξεις,δεν
είναι τίποτα κακό»!Τί να μην τρομάξω που απ’την ημέρα που μου τόπε,κάθε φορά
που κατέβαζα το βρακί μου να κάμω την ανάγκη μου μ’έλουζε κρύος ιδρώτας,μπας
και το δω πασαλειμένο με τίποτα αίματα!Έλα καμιά μέρα στο σπίτι της έλεγα,να
δεις και τη μαμά μου.Θα της πω να μας κάμει και σπανακόπιτες.Τις κάνει πολύ
νόστιμες.Όχι,μου απαντούσε.Δεν μ’αφήνει η μάνα μου</div>
<div class="MsoNormal">
να βγω απ’ το σπίτι.΄Εχουμε πολλές δουλειές.</div>
<div class="MsoNormal">
-Θέλεις να μου πεις δηλαδή,πως δε βρισκόσασταν ποτέ από
κοντά;</div>
<div class="MsoNormal">
-Ποτέ σου λέω!</div>
<div class="MsoNormal">
-Φιλία να σου πετύχει δηλαδή! Μ’ένα μαντρότοιχο ανάμεσά
σας!Ας γελάσω!</div>
<div class="MsoNormal">
-Καθόλου να μη γελάσεις Μελίνα μου γιατί εκείνο το
κουβεντολόϊμα πάνω απ’το </div>
<div class="MsoNormal">
μαντρότοιχο ήταν όλη μας η χαρά τότε,όλο μας το ξέδωμα,και
για κείνη και για μένα.</div>
<div class="MsoNormal">
-Για να τη θυμάσαι ακόμα έτσι θα ήταν!Και λοιπόν;</div>
<div class="MsoNormal">
-Τρία χρόνια και κάτι κράτησε αυτό το σούξου-μούξου,κάθε
απόγεμα,εκτός απ’τις Κυριακές που η γιαγιά σου μ’έπαιρνε και πηγαίναμε πότε
κανένα σινεμά απογευματινή,πότε απ’το πρωί σε καμιά φιληνάδα της.Αυτό βέβαια
όσο έλειπε ο παππούς σου γιατί αν ήταν εκείνος στο σπίτι,το Κυριακάτικο
οικογενειακό πρόγραμμα προέβλεπε «παγωτό στο Ακταίον» αν ήταν καλοκαίρι, «γλυκό
στο Ακταίον» αν ήταν χειμώνας.Στα μισά του τέταρτου χρόνου,με το που τελείωσε
το σχολείο φύγαμε ξαφνικά και άρον-άρον κι’απ’το σπίτι κι’απ’το νησί.<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">To</span><span lang="EN-US"> </span>σπίτι
μας που τόχαμε με το ενοικιοστάσιο, το έβγαλε ο δήμαρχος στον πλειστηριασμό κι
ο παππούς σου τόχασε μέσ’απ’τα χέρια του.Στην έχω πει την ιστορία με την
κομπίνα του δημάρχου!Την παραμονή που θα φεύγαμε,πήγα ν’ αποχαιρετήσω τη
Βαλασίτσα. Πέρασε το χέρι της πάνω απ’το μαντρότοιχο και μούδωκε ένα
δαχτυλίδι.Σαν ασημένιο…με μια μεγάλη πέτρα-τεράστια-σαν μπριλλάντι.Τσίγγος και
γυαλί είτανε αλλά εγώ έτσι το είδα τότε.Πάρτο να με θυμάσαι,μου είπε.</div>
<div class="MsoNormal">
-Εσύ;τη ρώτησα.</div>
<div class="MsoNormal">
-Εγώ έχω πολλά τέτοια.</div>
</div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-14656917352724707242012-08-24T07:27:00.001-07:002012-08-24T07:27:49.087-07:00ΛΙΓΗ ΤΥΧΗ ΝΑΧΑ!!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZLLwouri6V6m74M3TFDjOiFXka-1Ki_PrAal4SNjpD-9vjMchK5vlZOwlgj_LCREklHiCP-pxFiZOqx37szT3qSax0zFiBPN6qx4ZBEMZv5JMw_kGX_HpVd5B-z50RtgoKQAKbcNQ2Hw/s1600/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZLLwouri6V6m74M3TFDjOiFXka-1Ki_PrAal4SNjpD-9vjMchK5vlZOwlgj_LCREklHiCP-pxFiZOqx37szT3qSax0zFiBPN6qx4ZBEMZv5JMw_kGX_HpVd5B-z50RtgoKQAKbcNQ2Hw/s320/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70002.jpg" width="320" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:ApplyBreakingRules/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
Από τον κύκλο των ραδιοφωνικών μου εκπομπών</div>
<div class="MsoNormal">
ΠΑΡΤΕ ΜΕ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ (Ράδιο ΑΛΦΑ 96,5)</div>
<div class="MsoNormal">
Το κείμενο της εκπομπής </div>
<div class="MsoNormal">
που βγήκε ζωντανά στον αέρα </div>
<div class="MsoNormal">
στις 29 Ιουνίου 1990.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
**</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Λίγη Τύχη νάχα!!!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αγοράζετε λαχεία; Μη μου πείτε όχι!!Μη μου πείτε όχι!! Γιατί
ακόμα κι’ αν δεν είστε</div>
<div class="MsoNormal">
απ’ τους εκ πεποιθήσεως κυνηγούς της τύχης,κάποια στιγμή,
όλο και θάχετε βρεθεί μ’ ένα λαχειάκι στο χέρι-θέλεις Εθνικό,θέλεις
Λαϊκό,θέλεις Ειδικό Κρατικό-Πρωτο-</div>
<div class="MsoNormal">
χρονιάτικο-όλοι μας, ακόμα κι’ οι πιο «καλοβολεμένοι»
οικονομικά,νιώθουμε κάποτε την ανάγκη,ν΄ανοίξουμε σ’ αυτή τη μυστήρια θεά,την
Τύχη,ένα παραθυράκι. ΄Ετσι,</div>
<div class="MsoNormal">
για ν’ ανιχνεύσουμε τις προθέσεις της ή εκ περιεργείας-ή σε
μια στιγμή απελπισίας ,</div>
<div class="MsoNormal">
όταν όλες οι ελπίδες μας έχουν εκπνεύσει.</div>
<div class="MsoNormal">
Μερικές φορές,αρκετά συχνά θα έλεγα,τα προβλήματα μοιάζουν
άλυτα!Η εποχή του «νάναι καλά τα χεράκια μου»είναι πια, ένα γλυκό,μακρυνό
παρελθόν.Σήμερα,και με</div>
<div class="MsoNormal">
τέσσερα χέρια να δουλεύεις,προβλήματα δεν λύνεις. Μεγάλα
προβλήματα εννοώ και μεγάλες ανάγκες γιατί,εδώ που τα λέμε,γιατί ζούμε;΄Ισα-ίσα
για να πληρώνουμε το νοίκι μας στην ώρα του και να βρίσκουμε ένα πιάτο φαί στο
τραπέζι μας; Αυτό,λέγε-</div>
<div class="MsoNormal">
ται ζωή με το ζόρι-όχι ζωή με ζήτα κεφαλαίο.</div>
<div class="MsoNormal">
΄Ανθρωποι είμαστε. Κι’ αφού ζούμε καδουλεύουμε σ’ ένα κράτος
δικαίου όπως βαυκαλιζόμαστε να πιστεύουμε,θέλουμε και το κάτι παραπάνω μας.</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν ζητάμε βίλλα τριόροφη στην Πολιτεία, αλλά ένα
διαμερισματάκι ν΄απλώσουμε αξιοπρεπώς τη ζωούλα μας, να μην το ζητήσουμε;</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν ζητάμε κότερο,ν’ αρμενίζουμε τα πετρελαιόπηκτα ελληνικά
πέλαγα, αλλά δεκα-</div>
<div class="MsoNormal">
πέντε μερούλες οικογενειακές διακοπές σε κάποια
–πετρελαιόπληκτη,έστω- ελληνική παραλία,να μην τις ζητήσουμε;</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν απαιτούμε Χιούστον του Τέξας και Χέρφηλντ άμα λάχει να
πάθουμε απ΄την καρδούλα μας αλλά το δικαίωμα να διάγουμε βίον ήρεμο,πολιτισμένο
και απρό-</div>
<div class="MsoNormal">
σκοπτο ώστε να μην πάθουμε απ΄την καρδιά μας πριν την ώρα
μας…-αυτό το δικαίω-</div>
<div class="MsoNormal">
μα, να μην το διεκδικήσουμε;</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όλ’ αυτά λοιπόν που τα λέμε περιληπτικά «ποιότητα ζωής» ή αν
θέλουμε να κυριολεκτούμε,δικαίωμα αναπνοής, φαίνονται νάναι σήμερα άπιαστα
πουλιά! </div>
<div class="MsoNormal">
Αν περιμένουμε να τα πιάσουμε με τα δικά μας χέρια που μας
τα έχουν ακρωτηριάσει ελαφρώς και δεν φτάνουν πέρα απ’ όσα μας έχουν ήδη
σερβιρισμένα στο δίσκο,</div>
<div class="MsoNormal">
χαιρέτα μου τον πλάτανο!!</div>
<div class="MsoNormal">
Όσο και να τ’ απλώσουμε…μέχρι το δίσκο! Πέρα απ’ το
δίσκο,τίποτε για μας. </div>
<div class="MsoNormal">
Πιο πέρα απ’ το δίσκο και τα επ’ αυτού σκόρπια ανθυπο-υπολείμματα
δίκην ψιχίων από αριστοκρατικό τραπέζι,το χάος,το κενό, η έλλειψη,συχνά η
στέρηση.</div>
<div class="MsoNormal">
Και το χειρότερο η απουσία και της ελάχιστης ελπίδας για
φως.</div>
<div class="MsoNormal">
Οπότε, τί μας μένει;Ένα λαχείο!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Απ’ την άλλη μεριά,αν περιμένουμε απ’ τα χέρια των «άλλων»,να
μας φτιάξουν,να μας βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής,να μας λύσουν τα προβλήματα….</div>
<div class="MsoNormal">
Σωθήκαμε!</div>
<div class="MsoNormal">
Κούνια που μας κούναγε!</div>
<div class="MsoNormal">
Ζήτω που καήκαμε!</div>
<div class="MsoNormal">
Φέξε μου και γλύστρισα!</div>
<div class="MsoNormal">
Ζήσε Μάη μου και Μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά!!</div>
<div class="MsoNormal">
Αυτοί οι «άλλοι»,χέρια έχουνε βεβαίως.Και γνώση έχουνε και
επίγνωση έχουνε.</div>
<div class="MsoNormal">
Διάθεση δεν έχουνε και πρεμούρα δεν έχουνε γιατί αυτοί
συνήθως έχουν,όσα εμείς δεν έχουμε! Τι έχουμε λοιπόν να περιμένουμε από
δαύτους; Θα μου πείτε,τι έχουμε</div>
<div class="MsoNormal">
να περιμένουμε κι’ απ’το λαχείο! Λαχείο είναι και τρέχα
γύρευε!</div>
<div class="MsoNormal">
Ναι!Μόνο που το λαχείο,όταν δεν στα δίνει,και συνήθως δεν
στα δίνει,δεν στα δίνει</div>
<div class="MsoNormal">
από ατυχία!Παραξενιά της Τύχης. Οι «άλλοι» δεν στα δίνουν εκ
προθέσεως ή γιατί δεν περισσεύουν από τις δικές τους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«ανάγκες»!</div>
<div class="MsoNormal">
Κάπου βέβαια και το λαχείο και οι «άλλοι»,έχουν κάτι κοινό
στην τακτική. ΚΑΙ το</div>
<div class="MsoNormal">
Λαχείο ΚΑΙ οι «άλλοι»,όταν τα δίνουν,τα δίνουν συνήθως σ’
αυτούς που ήδη τα έχουν-΄Εχουν όπως και μια διαφορά. </div>
<div class="MsoNormal">
Στο λαχείο,σπανίως αλλά συμβαίνει,κάπου σπάει ο διάολος το
ποδάρι του και τα </div>
<div class="MsoNormal">
παίρνει καμιά φορά και κάποιος που δεν τάχει. Κάτι που με
τους «άλλους» ,δεν συμβαίνει ποτέ! </div>
<div class="MsoNormal">
Οπότε,πού καταλήγουμε; Πάλι στο λαχείο!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αν θες να δεις,λένε,πόσο φτωχός είναι ένας λαός,μέτρα πόσα
λαχεία αγοράζει!</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν ξέρω αν και πόσα ακριβώς λαχεία αγοράζουν οι
΄Ελληνες,εμείς πάντως,στο γραφείο που εργάζομαι τα πρωϊνά,αγοράζουμε όλοι
ανεξαιρέτως. Από τους εργο-</div>
<div class="MsoNormal">
δότες και τους προϊστάμενους,μέχρι τους υφιστάμενους και το
παιδί για τις εξωτε-</div>
<div class="MsoNormal">
ρικές δουλειές!</div>
<div class="MsoNormal">
Κάθε φορά που ο «μόνιμος» λαχειοπώλης μας,ένας γλυκύτατος
γεράκος κάνει την εμφάνισή του,όλοι επί ποδός! Περνάει πάντα Τετάρτη-οπότε
εμείς ξέρουμε ήδη απ’ την Τρίτη πως σε μια ακόμα κλήρωση,η θεά Τύχη,μας
μούντζωσε μεγαλοπρεπώς δια μίαν εισέτι φορά –πλην όμως, απλώνουμε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πρόθυμα και ανυπόμονα χέρια,σε τσά-</div>
<div class="MsoNormal">
ντες ,τσέπες και πορτοφόλια για ν’ ανασύρουμε το αντίτιμο
αγοράς,μιας ακόμα ελπί-</div>
<div class="MsoNormal">
δας, αμφίβολης κι’ εβδομαδιαίας διαρκείας!</div>
<div class="MsoNormal">
Καμιά φορά, κάποιος απ’ όλους,ψιλοτσαντισμένος απ’ τη συνεχή
γκαντεμιά,το παίζει</div>
<div class="MsoNormal">
βαρύ πεπόνι.</div>
<div class="MsoNormal">
-Λαχείο;-ρωτά ο γεράκος…</div>
<div class="MsoNormal">
-Πάρτα από μπροστά μου και μη με ξαναρωτήσεις
μπάρμπα-συνεννοηθήκαμε; Δε με θέλει,δεν το βλέπεις;Ε,δε με θέλει εκείνη,δεν τη
θέλω κι’ εγώ.Τύχη και πράσινα άλογα!</div>
<div class="MsoNormal">
-Καλά…καλά..,λέει ο γεράκος σαν το Μητροπάνο στο
«Χιονάνθρωπο»…και μόλις κάνει να φύγει..</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Αντε, δώσε ένα να τελειώνουμε! Για σένα το κάνω
μπάρμπα,όχι για μένα-να το ξέρεις.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αγοράζω λοιπόν κι΄εγώ ανελλιπώς, λαχεία.΄Ετσι κι’ αλλιώς οι
«κλειστοί» χώροι</div>
<div class="MsoNormal">
με καταπιέζουν.Μ’ αρέσει ακόμα και μεσ’ το καταχείμωνο νάχω
ένα παράθυρο ανοιχτό.</div>
<div class="MsoNormal">
Αγοράζω λοιπόν Εθνικό- ένα γραμματιάκι.</div>
<div class="MsoNormal">
Αγοράζω Λαϊκό- ένα γραμματιάκι επίσης.</div>
<div class="MsoNormal">
Πρωτοχρονιάτικα-καμιά δεκαριά κάθε χρόνο.Και φ υ σ ι κ
ά,φυσικά παίζω ΠΡΟΠΟ!</div>
<div class="MsoNormal">
Ακούω λοιπόν όλ’ αυτά τα χρόνια που «παίζω»,κάτι
πενηνταριές,κατοσταριές εκατομμύρια να σκάνε σαν χρυσή βροχή στα κεφάλια των ευνοουμένων
της τύχης</div>
<div class="MsoNormal">
και μένω με το στόμα ορθάνοιχτο. Κατά’δω μεριά,μόνο κάτι
ψιλοκατοστάρικα,εκατόδραχμα δηλαδή. Από λήγοντες. Αυτό που με τρελλαίνει
κυριολεκτικά,είναι ότι η τύχη σπάει και την πλάκα της σε βάρος μου. Όλο από</div>
<div class="MsoNormal">
κοντά με πάει…όλο και μ’ ακουμπάει. Πότε-πότε,μου ρίχνει
περνώντας και μια ξεγυρισμένη σπρωξιά,μετά πετάει κι’ ένα «με
συγχωρείτε,παραπάτησα,γι’ αλλού πήγαινα»…-και δρόμο!</div>
<div class="MsoNormal">
Την περασμένη Τετάρτη το μεσημεράκι λοιπόν, μπαίνει στο
γραφείο ο γεράκος,ο λαχειοπώλης. Στάθηκε μπροστά στο γραφείο μου,με τα χέρια
ψηλά! Δεν ήξερα αν ήταν από ενθουσιασμό ή απόγνωση!!</div>
<div class="MsoNormal">
-Τι έγινε, του λέω.Κερδίσαμε;</div>
<div class="MsoNormal">
-Παρά έναν αριθμό,μου λέει.</div>
<div class="MsoNormal">
-Δηλαδή;;;;;;;</div>
<div class="MsoNormal">
ΕΘΝΙΚΟ,παρακαλώ! 156472 βγήκε στο εκατομμύριο! Εγώ,
156470.Τρία χιλιαρι-</div>
<div class="MsoNormal">
κάκια στο άρτιο! Τύχη να σου πετύχει!!!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πριν από κάτι μήνες λοιπόν,ένα Σάββατο πρωί κατά τις
εννέα,μόλις είχα σηκωθεί κι’ έπινα το καφεδάκι μου,χτυπάει το τηλέφωνο.
Νωρίς-νωρίς αρχίσαμε σκέφτηκα.</div>
<div class="MsoNormal">
-….Παρακαλώ!- άκρα σιγή.</div>
<div class="MsoNormal">
-…Παρακαλώ!Ποιός είναι;</div>
<div class="MsoNormal">
- Τι’ναι κειιιιιιιιιιιιιι;;</div>
<div class="MsoNormal">
Αχά,παιδική φωνούλα-κοριτσίστικη μου ακούστηκε.</div>
<div class="MsoNormal">
-Εσύ,τι ζητάς;</div>
<div class="MsoNormal">
-Δε σσσσέρωω!</div>
<div class="MsoNormal">
-Σε ποιον θέλεις να μιλήσεις κούκλα μου;</div>
<div class="MsoNormal">
-Σε κανέεενα! (πλάκα είχε)….πώς σε λέεενεεε;</div>
<div class="MsoNormal">
-Εμένα με λένε Σέβη-εσένα;</div>
<div class="MsoNormal">
-Ββαββάρρα!!</div>
<div class="MsoNormal">
-Α! Βαρβάρα,ε; Τι αριθμό πήρες Βαρβαρούλα;</div>
<div class="MsoNormal">
-Δε σσσσέρωω!</div>
<div class="MsoNormal">
-Πόσων χρονών είσαι κούκλα μου;</div>
<div class="MsoNormal">
-Δε σσσσέρωω!!</div>
<div class="MsoNormal">
Ήμουν έτοιμη να της στείλω ένα τηλεφωνικό φιλάκι και να
κλείσω αλλά με πρόλαβε </div>
<div class="MsoNormal">
μια γυναικεία,λαχανιασμένη <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φωνή απ΄την άλλη άκρη:</div>
<div class="MsoNormal">
-Ποιος είναι Βαρβάρα;..Παρακαλώ;;</div>
<div class="MsoNormal">
-Γειά σας!</div>
<div class="MsoNormal">
-Ορίστε,ποιον θέλετε;</div>
<div class="MsoNormal">
-Εγώ κανέναν-εσείς με πήρατε!</div>
<div class="MsoNormal">
-Αχχχ!!Η μικρή! Αχ, κυρία μου,να με συγχωρείτε!
Βαρβάρααα!!!Θα σε σκοτώσω!</div>
<div class="MsoNormal">
Αχ, δεν ξέρετε τι μου κάνει με το τηλέφωνο- μεγάλο πρόβλημα!</div>
<div class="MsoNormal">
-Θάθελε να πάρει κανένα συγγενή κι’ έκανε λάθος!Δεν
πειράζει!</div>
<div class="MsoNormal">
-Καλέ,ποιον να πάρει;Αυτή ούτε τους αριθμούς δεν ξέρει!Παίζει!Παίζει
κι’ ενοχλεί τον κόσμο.Τριών χρονών δεν είναι ακόμα!</div>
<div class="MsoNormal">
-Συγγνώμη,κυρία μου. Θέλετε να πείτε ότι παίρνει νούμερα
στην τύχη,χωρίς να ξέρει ποιο είναι το καθένα;</div>
<div class="MsoNormal">
-Τι σας λέω τόσην ώρα κυρία μου!Μόλις κάνω πως γυρίζω το
κεφάλι μου,αυτή κατ’ ευθείαν στο τηλέφωνο!Τρέλλα έχει με δαύτο.Αχ,δεν ξέρετε τι
μου κάνει!Μέχρι Καρπενήσι μούχει βγάλει!!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δηλαδή!…..Η Βαρβαρούλα έβαλε το δαχτυλάκι της <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στο καντράν εκείνο το </div>
<div class="MsoNormal">
πρωί του Σαββάτου κι’ άρχισε να γυρνάει αριθμούς,χωρίς νάχει
ιδέα, πού είναι το πέντε ή το τρία ,ας πούμε!Θα μπορούσε να είχε πάρει από ένα
μέχρι και δέκα νούμερα –λέμε τώρα….και πήρε επτά! Κι΄αυτά τα επτά,στη σειρά, ο
αριθμός του τηλεφώνου μου!Μέσα απ’ όλο το τηλεφωνικό δίκτυο Αθηνών,περιχώρων
κι’ επαρχίας- για να μην πω και της Υφηλίου! Δεν είναι η τύχη μου νάχει το
δαχτυλάκι της Βαρβαρούλας στην επόμενη κλήρωση του όποιου λαχείου κουβαλάω στη
τσάντα μου;</div>
<div class="MsoNormal">
-Δεν μου λέτε μαντάμ, μου τη «δανείζετε» τη Βαρβαρούλα για
μια-δυο ωρίτσες αύριο-μεθαύριο;</div>
<div class="MsoNormal">
Γέλασε.</div>
<div class="MsoNormal">
-Γιατί;</div>
<div class="MsoNormal">
-Α, έτσι!Να την πάω μια βόλτα…να της πάρω μια ωραία
κούκλα…να την κεράσω ένα παγωτό…να μου διαλέξει και κανένα λαχείο!!!</div>
<div class="MsoNormal">
Ξεκαρδίστηκε! Νόμιζε πως αστειευόμουν-κι’ εγώ ντράπηκα να
της πω ,πως μιλούσα σοβαρά!!Σοβαρώτατα!!!</div>
<div class="MsoNormal">
-Να σας ζήσει κυρία μου,αρκέστηκα να πω,δώστε της φιλάκια !</div>
<div class="MsoNormal">
Κι’ έκλεισα το τηλέφωνο.</div>
<div class="MsoNormal">
Σ. Τ.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Υ.Γ.</div>
<div class="MsoNormal">
Το περιστατικό με το τηλεφώνημα της Βαρβαρούλας, είναι
πραγματικό.Μου συνέβη ένα Σάββατο πρωί του 1989, γι’ αυτό και το συμπεριέλαβα
στην εκπομπή μου!!Από τότε,η Τύχη, δεν μου «ξανατηλεφώνησε»!!!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-18550417267780797172012-08-21T16:23:00.000-07:002012-08-21T16:23:41.045-07:00ΝΑ ΗΜΟΥΝ,ΛΕΕΙ.....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Να ήμουν λέει δώδεκα χρονών...<br />
σαν τότε...και νάναι καλοκαίρι!<br />
Ναρχόταν η φωνή της,δυνατή για ν' ακουστεί<br />
στο πάνω πάτωμα,<br />
να με ξυπνήσει,<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi01XK-cUuwlnvhatbZxnITIAgAaGtkAye6Bin-GpX3T57_ws0J6tmljHf-cglt7hXnLOSUo-VCLI-6vME9JOp0GtewL-6FesBqBNo0lRVv8f6KsPzMUcWRdW31Uw8fElTBEd11I77pZrg/s1600/2009-09-sep..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi01XK-cUuwlnvhatbZxnITIAgAaGtkAye6Bin-GpX3T57_ws0J6tmljHf-cglt7hXnLOSUo-VCLI-6vME9JOp0GtewL-6FesBqBNo0lRVv8f6KsPzMUcWRdW31Uw8fElTBEd11I77pZrg/s320/2009-09-sep..jpg" width="200" /></a></div>
αφήνοντας στη μέση το πρωϊνό τραγούδι της:<br />
-Κατέβα,μεσημέριασε!!<br />
Να σκύβει και να με φιλά<br />
κι' εγώ να βγάζω με το δάχτυλο<br />
την πέτσα απ' το φλυτζάνι με το γάλα που άχνιζε,<br />
φρεσκοβρασμένο!<br />
Να ήμουν λέει,στα δεκάξη!!<br />
Εγώ να σκέφτομαι τ' αγόρι απ' το Αρρένων<br />
που με περίμενε να σκάσω απ' τη γωνιά<br />
καβάλα στο ποδήλατό του<br />
κι' εκείνη να "ωρύεται"<br />
που ακόμα δεν τα σκούπησα τα πιάτα!!!<br />
Στα είκοσι,να με ξεπροβοδίζει<br />
με κείνο το βουβό παράπονο στα μάτια!<br />
Κι' εγώ να φεύγω,<br />
πρώτη φορά ν' αφήνω τη φωλιά της<br />
για να πετάξω-με φτερά δικά μου!!!<br />
Ερχόταν η σκιά της πίσω μου!<br />
Πότε γελώντας,πότε κλαίγοντας<br />
με τα δικά μου τα καμώματα, <br />
συντρόφεψε τα βήματά μου...<br />
μέχρι που έφυγε!.....<br />
<br />
<br /></div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-30455469833185410102012-08-16T08:22:00.000-07:002012-08-16T08:22:50.916-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><span class="userContent"><br /> ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΑ ΠΛΕΚΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΒΕΛΟΝΑΚΙ.<br /> <br /> Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ<br /> ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΑΓΓΕΛΕΤΟ!<br /> ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!<br /> <br />
« Όταν όμως από ένα μακρινό παρελθόν τίποτα δεν επιζεί, αφού
πεθάνουν οι άνθρωποι, αφού καταστραφούν τα άψυχα, μόνες, πιο φθαρτές,
αλλά πιο μακρόβιες, πιο άυλες, πιο επίμονες, πιο πιστές, η όσφρηση και η
γεύση ζουν για καιρό ακόμα, σαν τις ψυχές, για να θυμούνται, να</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuLYId4lBWOeLtvllmONXZYSIgmgcgU0KYbATKD5ypCex_2A0FO-AQ93m1bx2qcXQarafuHuhm4_V6y8kmcfebjcLYzyqtm51R9s-XQ2Of6P-8H12Kdwv2kJxYhqLWMgiJBnpy6luX-iU/s1600/%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%B654.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuLYId4lBWOeLtvllmONXZYSIgmgcgU0KYbATKD5ypCex_2A0FO-AQ93m1bx2qcXQarafuHuhm4_V6y8kmcfebjcLYzyqtm51R9s-XQ2Of6P-8H12Kdwv2kJxYhqLWMgiJBnpy6luX-iU/s320/%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%B654.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="text_exposed_show">
περιμένουν, να ελπίζουν, πάνω σ’ όλα αυτά τα ερείπια, να βαστούν χωρίς
να λυγίζουν, πάνω στη μικρή σχεδόν άυλη σταγόνα τους, το τεράστιο
οικοδόμημα της ανάμνησης…» Marcel Proust, A la recherche du temps perdu.<br /> <br />
Για μια ακόμη φορά η Σέβη Τηλιακού βουτά την μαντλέν της σε ένα
φλιτζάνι ζεστό μυρωδάτο τσάι βρασμένο στην σταχτόμαυρη επιφάνεια μιας
στόφας της αμέσως μεταπολεμικής Ρόδου, για να βγουν από αυτό, με αόρατο
όχημα τις καταγραμμένες αλλά καθεύδουσες στην λήθη αισθήσεις των
παιδικών και εφηβικών της χρόνων βίοι και πολιτείες, δύσκολοι Καλβινικοί
έρωτες που ακροβατούν σε χαλαρό σχοινί μέχρι αυτό να τεντωθεί
αναπάντεχα για να προκαλέσει την ανατροπή, ανθρώπινες σχέσεις εξουσίας
σε μινιμαλιστικό μεσογειακό φόντο που φέρνει στον νού αόριστα τον Λόρκα
αλλά εδράζεται στο ανεξίτηλο της προσωπικής εμπειρίας που βρίσκεται σε
συνεχή διάλογο με το συλλογική μακρά πεπαλαιωμένη πρακτική που συμβατικά
αποκαλούμε «παράδοση».<br /> <br /> Το μυθιστόρημα ξεκάθαρα και
αναπότρεπτα γυναικείο. Όχι θηλυκό, γυναικείο, με κεφαλαία τα γράμματα. Η
μητριαρχία στα Δωδεκάνησα είναι καθεστώς, θεσμός, modus vivendi.
Οφείλεις να την (από)δεχθείς αν δεν θέλεις να αποβληθείς. Η Βαλασία –
Μπερνάρντα Άλμπα δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί το βελονάκι με το
οποίο πλέκεται το μυθιστόρημα, έστω και με την παραβατική της
συμπεριφορά στην ανάγκη της για άσκηση εξουσίας πάνω στους άλλους.
Μικροί ή μεγάλοι σκελετοί, ακόμη και επιφανειακά ασήμαντα λείψανα
κρύβονται στα ράφια κάθε βαθειά μητριαρχικού ερμαριού.<br /> <br /> Μα
και η πρωταγωνίστρια της ιστορίας κρύβει μια μικρή Βαλασία – πώς θα
μπορούσε να ήταν διαφορετικά; Το νήμα της εξουσίας γύρω από τον άντρα
πλέκεται με επιδέξιες, ακόμη και όταν είναι ασυνείδητες ή έστω
υποσυνείδητες κινήσεις, μιας και το βελονάκι «δουλεύει» σχεδόν μόνο του.
Υπάρχει όμως ένα λαμπρό αντίβαρο τόσο στο μυθιστόρημα όσο και στην<br /> <br />
πραγματικότητα της θεσμικής μητριαρχίας. Η εξουσία δεν ευνουχίζει
για να επιβληθεί πλαγίως. Δεν ακρωτηριάζει την αρσενική altera pars.<br /> <br />
Μέσα στην διήγηση της Σέβης παρεισφρέουν και αυτοβιογραφικά
στοιχεία, που την κάνουν πειστικά και αφήγηση. Το σκηνικό με τις λιτές,
σχεδόν στιγμιαίες αναφορές σε πρόσωπα και πράγματα του Ροδίτικου
χωροχρόνου δεν διακινδυνεύει ούτε στιγμή να ολισθήσει σε φολκλορικά ή
εθιμο-γραφικά παραπτώματα και περιορίζεται στον ρόλο της ανάδειξης των
χαρακτήρων και των δρώμενων.<br /> <br /> Διήγηση χειμαρρώδης αλλά και
δωρική, πειστική, χωρίς εξεζητημένες καλλιέπειες και λογοτεχνικές
φιοριτούρες, που όμως διευθύνει το χορόδραμα των χαρακτήρων με
σημειολογικές αρετές που χαρακτηρίζουν τα αποσπάσματα του ερωτικού λόγου
των πρωταγωνιστών και των δευτεραγωνιστών της μυθιστορίας. Ερωτικός
λόγος λεκτικός και συμπεριφορικός για τους εξοικειωμένους με τον Roland
Barthes.<br /> <br /> Και τέλος η κάθαρση. Το τέλος – Κάθαρση. Ο χαμένος
χρόνος επαν-ευρίσκεται, επανα-προσδιορίζεται και επανα-διατυπώνεται από
την Σέβη. Όχι μόνον ο χαμένος χρόνος των ηρωίδων της, αλλά και της
ίδιας μέσω αυτών.<br /> Like ·</div>
</div>
sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-53067952523278996342012-08-05T08:11:00.000-07:002012-08-05T08:11:32.881-07:00Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΑΓΓΕΛΕΤΟ-ΔΙΚΗΓΟΡΟ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxn6rdLXYgU3r0MSyIWZXfbCeISJixK5J3vOARCj7rIoywWhnYuMPrIi40bsoE_PHLAtkzys0uqWEB2NsCVZdGgy2ZgoYLPwiDzxVYWxyX1LLKsbLsO07LDMiPlkjUGJf4RbBvazygvms/s1600/%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%B654.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxn6rdLXYgU3r0MSyIWZXfbCeISJixK5J3vOARCj7rIoywWhnYuMPrIi40bsoE_PHLAtkzys0uqWEB2NsCVZdGgy2ZgoYLPwiDzxVYWxyX1LLKsbLsO07LDMiPlkjUGJf4RbBvazygvms/s320/%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%B654.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-71066185376450704152012-08-05T07:53:00.001-07:002012-08-05T07:53:37.825-07:00ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΑ ΠΛΕΚΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΒΕΛΟΝΑΚΙ-ΣΕΒΗ ΤΗΛΙΑΚΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΣΤΡΟΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghnjkrX1Jhe1eJ5NqxTvdrYtj43Zn7od8cQDusF4-PZ29PfDW-NG3SpRqwMK2XUZuznt_-jqgdgK_4gXQqoxHRzSQgUirPqAU-6VgRxjBfIAK0BGO39GVaa-WYeT1v7W6cLd-ITsITofE/s1600/%CE%95%CE%BE%CF%8E%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghnjkrX1Jhe1eJ5NqxTvdrYtj43Zn7od8cQDusF4-PZ29PfDW-NG3SpRqwMK2XUZuznt_-jqgdgK_4gXQqoxHRzSQgUirPqAU-6VgRxjBfIAK0BGO39GVaa-WYeT1v7W6cLd-ITsITofE/s320/%CE%95%CE%BE%CF%8E%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF.JPG" width="216" /></a></div>
<br /></div>sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-13009881033803117382012-08-05T07:49:00.001-07:002012-08-05T07:49:43.515-07:00ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΑ ΠΛΕΚΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΒΕΛΟΝΑΚΙ-ΣΕΒΗ ΤΗΛΙΑΚΟΥ EΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΣΤΡΟΝ 2Ο12<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvlnHViIf3hv3Vg9zCMWmUO6sNUIqP3DT0puaCAEtKFLIfKYap-c3oyvusmonkdWr_ZlVmBiaJ7gZHQIyqevzCQq8E1Sw6Ugm8nwuliVAF83wk1JKeArrlEVMve83iCUoqlk5KKreji-s/s1600/E%CE%BE%CF%8E%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF_%CE%9F%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B8%CF%8C%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="141" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvlnHViIf3hv3Vg9zCMWmUO6sNUIqP3DT0puaCAEtKFLIfKYap-c3oyvusmonkdWr_ZlVmBiaJ7gZHQIyqevzCQq8E1Sw6Ugm8nwuliVAF83wk1JKeArrlEVMve83iCUoqlk5KKreji-s/s320/E%CE%BE%CF%8E%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF_%CE%9F%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B8%CF%8C%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τα όνειρα τα πλέκεις με το βελονάκι!</div>
<div class="MsoNormal">
Η περίληψη!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μελίνα,Βαλασία,Λουκία,Χρυσή,Ρηνιώ!</div>
<div class="MsoNormal">
Η Γυναίκα!Πολύμορφη,πολυδιάστατη,απρόβλεπτη!</div>
<div class="MsoNormal">
Οι ζωές τους,ξεκινώντας από διαφορετικές,χρονικές
αφετηρίες,συναντιούνται σ’ ένα</div>
<div class="MsoNormal">
«κρίσιμο» σταυροδρόμι,στην ειδυλλιακή Ρόδο.</div>
<div class="MsoNormal">
Παρελθόν,παρόν και μέλλον,μέσα από βασανιστικούς,αδιέξοδους
έρωτες,παλιές,σημαδιακές μνήμες και ένοχα φυλακισμένα μυστικά,υφαίνουν γύρω
τους,ένα ασφυκτικό δίχτυ που θα τις εγκλωβίσει,σε απρόβλεπτες,δραματικές
καταστάσεις,</div>
<div class="MsoNormal">
Ανθρώπινες σχέσεις που δοκιμάζονται.</div>
<div class="MsoNormal">
Ανατροπές που ταράζουν, τα φαινομενικά ήρεμα νερά.</div>
<div class="MsoNormal">
Φωνές από ένα ταραγμένο χθες που επανέρχονται για να
επιβεβαιώσουν πως ο χρόνος και η ζωή,συμπλέκονται μοιραία,σε μια αέναη,κοινή
πορεία.</div>
<div class="MsoNormal">
Μέσα από μια καταιγίδα συναισθημάτων και διλημμάτων,η
Μελίνα, θα καταλήξει τελικά,στη διαπίστωση που θα σημάνει και την δική
της,προσωπική «απελευθέρωση».</div>
<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-fareast-language: ZH-CN;">-«Η
δική σου ζωή,δεν έχει καμμιά αξία,αν οι γύρω σου,δεν έχουν ζωή.Ποτέ,δεν θα
νιώσεις ελεύθερη,όσο αφήνεις στη φυλακή τους,αυτούς που μπορείς να
ελευθερώσεις».</span></div>sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-70926638629932663492012-07-24T11:43:00.000-07:002012-07-24T11:43:56.390-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-x0DPGp9-XJkm2C10BgUuCyMxAwxE3V-eVb5XfNgiJjX6J1LMP48DXetokY-dmA5_NURDp8_PhAkWSfERVOf5h8NTwJ19otFKGjUA-4RmTEtqExELz1w39VT47WbDFOtzpg0MLueQKHM/s1600/DSC00513.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-x0DPGp9-XJkm2C10BgUuCyMxAwxE3V-eVb5XfNgiJjX6J1LMP48DXetokY-dmA5_NURDp8_PhAkWSfERVOf5h8NTwJ19otFKGjUA-4RmTEtqExELz1w39VT47WbDFOtzpg0MLueQKHM/s320/DSC00513.JPG" width="320" /></a></div>
ΜΙΚΡΗ ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ!<br />
<br />
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:ApplyBreakingRules/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η «προσέγγιση».<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">O</span>ι
πρώτες δύο εβδομάδες εκείνου του Φλεβάρη,ήταν αποκαλυπτικές για τη
Στέλλα.Ανακάλυπτε μέσα της έναν άλλο εαυτό που της ήταν άγνωστος.</div>
<div class="MsoNormal">
Πάντα πίστευε πως οι αρχές και οι αξίες που είχαν ριζώσει
μέσα της από</div>
<div class="MsoNormal">
τότε που ήταν παιδί,ήταν αμετακίνητες.Ότι τίποτε και κανείς
δεν θα ήταν ικανός να την αναγκάσει να τις παρακάμψει.Θυμόταν τα λόγια της
Μάρθας,της μητέρας της.</div>
<div class="MsoNormal">
Πόσες φορές τα είχε ακούσει; «Δεν έχει σημασία αν αυτό που
πιστεύεις,το απορρίπτουν οι άλλοι.Αρκεί να το πιστεύεις εσύ,Στελλίτσα μου. Οι
αξίες που </div>
<div class="MsoNormal">
κουβαλάμε,είναι οι ρίζες μας. Δέντρο χωρίς βαθειές ρίζες,
γκρεμίζεται στον πρώτο δυνατό αγέρα.»</div>
<div class="MsoNormal">
Τα είχε καταγράψει σαν αξίωμα στο μυαλό της εκείνα τα
λόγια,κι’ έτσι είχε πορευτεί μέχρι τώρα.Και τώρα;</div>
<div class="MsoNormal">
Τώρα ένιωθε πως κάτι είχε αλλάξει.Κάτι είχε αρχίσει να
«χαλαρώνει» μέσα της.</div>
<div class="MsoNormal">
Αμφιταλαντευόταν!Η αυστηρότητα που την χαρακτήριζε,κυρίως σε
ό,τι είχε να κάνει με τις σχέσεις της με τους άλλους,είχε αρχίσει να
κλονίζεται.Μήπως έκανε λάθος μέχρι τώρα;Μήπως αυτή η συνειδησιακή ευελιξία που
είχε αρχίσει να την </div>
<div class="MsoNormal">
κυριεύει ήταν προτιμότερη,πιο χρήσιμη και πιο ρεαλιστική,
από τις προηγούμενες εμμονές της;</div>
<div class="MsoNormal">
Είχε ορθώσει τείχος αδιαπέραστο μπροστά στο «εν διαστάσει»
του Τάσου Μέντζου</div>
<div class="MsoNormal">
αλλά μπροστά στο «εν διαστάσει» του Θέμη Τιμόπουλου,το
τείχος κατέρρευσε κι’ η</div>
<div class="MsoNormal">
κατανόηση πήρε τη θέση της επιφύλαξης.Όταν το
συνειδητοποίησε ανησύχησε.Τί εί-</div>
<div class="MsoNormal">
χε πάθει κι’ έδινε στο Θέμη τα ελαφρυντικά που είχε αρνηθεί
ν’αναγνωρίσει στον </div>
<div class="MsoNormal">
Τάσο;</div>
<div class="MsoNormal">
΄Ηταν η συμπάθεια στο πρόσωπό του, που μεγάλωνε με κάθε νέα
τους συνάντηση;</div>
<div class="MsoNormal">
΄Ηταν εκείνο το πετάρισμα στη ματιά του,κάθε φορά που
συναντούσε τη δική της;</div>
<div class="MsoNormal">
΄Ηταν το παράπονο που διάβαζε στα λόγια του,όταν η κουβέντα
έφτανε στη γυναίκα και την κόρη του;Αυτό το τελευταίο, το εύρισκε ιδιαίτερα
επικίνδυνο. Είχε ακούσει πως οι γυναίκες,συγκινούνται και παραδίδουν τα
όπλα,σχεδόν πάντα, μπροστά σ’έναν άντρα που πονά για μια χαμένη αγάπη,κι’ο
Θέμης ήταν ολοφάνερο πως ,όσο κι’ αν πάλευε να το κρύψει,πονούσε ακόμα. Το ν’
αφεθεί να ερωτευτεί ένα τέτοιο άντρα</div>
<div class="MsoNormal">
θα ήταν κάτι σαν πυροβασία,σαν να περπατούσε ξυπόλυτη σ’
αναμμένα κάρβουνα.</div>
<div class="MsoNormal">
Η Ροδούλα,απασχολημένη με τον Πάνο της, που λίγο μετά τα
Χριστούγεννα,είχε αρχίσει να συζητά ανοιχτά για γάμο,αρκέστηκε σε τρεις
-τέσσερεις επισκέψεις στο σπίτι της θείας της και κάθε φορά,ορμούσε ενθουσιασμένη,
ν’ αγκαλιάσει και να </div>
<div class="MsoNormal">
φιλήσει τον καινούριο της φίλο μ’έναν αυθορμητισμό,που άφηνε
τη Στέλλα με ανοιχτό το στόμα. Πολύ γρήγορα,είχε αναπτυχθεί μεταξύ τους μια
τρυφερή φιλία που η αυθεντικότητά της,δεν άφηνε περιθώρια για παρερμηνείες.</div>
<div class="MsoNormal">
Αντιθέτως,η ίδια,πύκνωσε τις επισκέψεις της,προφασιζόμενη
ότι δεν ήθελε να πέσει όλο το βάρος της φιλοξενίας,στους ώμους της Ντίνας.Μια
και ο Θέμης δεν είχε αναρρώσει ακόμα εντελώς ώστε να μπορεί να κυκλοφορεί
μόνος,οπότε υποχρεωτικά περιοριζόταν στο σπίτι,κάποιος έπρεπε να του κρατά
συντροφιά,τις ώρες που ο Ηλίας</div>
<div class="MsoNormal">
βρισκόταν στο γραφείο του.΄Ετσι, σιωπηρά,«ανέλαβε» εκείνη
αυτό το ρόλο και <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
σχεδόν κάθε απόγευμα,ξέκλεβε δυο ωρίτσες απ’ το κομμωτήριο
για να τρέξει να του προσφέρει τη συντροφιά της,να πιει μαζί του ένα καφέ, να
μοιραστεί μια βόλτα στον κήπο όταν ο καιρός το επέτρεπε,πάντα όμως κάτω απ’ το
άγρυπνο μάτι της Ντίνας που καραδοκούσε,προσπαθώντας φιλότιμα,να κρύψει τον
πανικό της ,βλέποντας αυτή τη σχέση να γίνεται όλο και πιο στενή.</div>
<div class="MsoNormal">
Ο Θέμης,χαιρόταν τη συντροφιά της νέας κοπέλας που τον
έβγαζε από τη μοναξιά του λάπτοπ,την εκνευριστική «γκρίνια» της τηλεόρασης και
τη διακριτική «ανάκριση» της οικοδέσποινας,που είχε αρχίσει να γίνεται
ενοχλητική.Η κουβέντα με τη Στέλλα,ήταν κάθε φορά μια μικρή όαση.Του άρεσε σαν
γυναίκα,από την πρώτη στιγμή ,και σιγά-σιγά,είχε αρχίσει να εκτιμά τον τρόπο
που σκεφτόταν,τον ήρεμο και συγκροτημένο χαρακτήρα της.Αλλά δεν ήταν μόνο
αυτό.Μετά την πρώτη γνωριμία με τα δυο κορίτσια,κράτησε σαν πολύτιμο απόκτημα
τη φιλία με το Μελτεμάκι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλά ήξερε ήδη,πως
η ζυγαριά της καρδιάς του,έγερνε προς τη Φωτιά. Δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για
να το συνειδητοποιήσει.Προτίμησε όμως να τηρήσει στάση αναμο-</div>
<div class="MsoNormal">
νής,σεβόμενος την οικογένεια που τον φιλοξενούσε.Επιπλέον,η
προσωπική του ζωή βρισκόταν ακόμα σε αταξία. Δεν είχε το δικαίωμα να
διεκδικήσει το παραμικρό από ένα καινούριο έρωτα,όσο αυτή η αταξία συνεχιζόταν.</div>
<div class="MsoNormal">
Η Στέλλα απ’ τη μεριά της,δεν είχε ακόμα καταφέρει
ν’απαλλαγεί από την αμηχανία</div>
<div class="MsoNormal">
και το μούδιασμα που ένιωθε,κάθε φορά που βρισκόταν κοντά του.
Στις συζητήσεις τους,με όσες γνώσεις ψυχολογίας είχε αποκομίσει από τα δύο
πανεπιστημιακά της χρόνια,προσπαθούσε να «σκάψει» στη ψυχή του νέου άνδρα,ν’
ανασύρει στην επιφάνεια τις απαντήσεις ,στα πολλά ερωτήματα που τη βασάνιζαν.΄Ηταν
αρκετές οι </div>
<div class="MsoNormal">
φορές που δεν απέφευγε τον πειρασμό να τον ρωτήσει, «τι
γίνεται με τη Λούπε;Είχες κανένα νέο;» Για να πάρει την απάντηση , «Όχι,τίποτε
!» Ντρεπόταν εκ των υστέρων</div>
<div class="MsoNormal">
γι’ αυτή της, την αδιακρισία. Με ποιο δικαίωμα επέμενε να
τον ρωτά για κάτι τόσο προσωπικό;Τι την ένοιαζε αυτή,τι έκανε ο Θέμης με τη
Λούπε;Κι’ όμως την ένοιαζε,</div>
<div class="MsoNormal">
κι’ αυτό ήταν σημάδι πως μέσα της, γεννιόντουσαν
συναισθήματα που πέρα από το όποιο φιλικό ενδιαφέρον και τη συμπάθεια,έκρυβαν
και μια μικρή δόση ζήλειας.</div>
<div class="MsoNormal">
«Όταν ζηλεύεις έναν άντρα,είναι φανερό πως έχεις αρχίσει να
τον ερωτεύεσαι»,</div>
<div class="MsoNormal">
είχε διαβάσει κάπου.</div>
<div class="MsoNormal">
Την τελευταία φορά που επανέλαβε την ίδια ερώτηση,δεν πήρε
τη συνηθισμένη</div>
<div class="MsoNormal">
απάντηση.Περπατούσαν στον κήπο,απολαμβάνοντας την
ξαφνική,χειμωνιάτικη λιακάδα.</div>
<div class="MsoNormal">
-Τι νέα από τη Λούπε,όλα καλά;</div>
<div class="MsoNormal">
Εκείνος σταμάτησε απότομα .Στάθηκε απέναντί της,κοιτώντας
την ερευνητικά.</div>
<div class="MsoNormal">
-Γιατί επιμένεις να με ρωτάς,το ίδιο πράγμα κάθε φορά;</div>
<div class="MsoNormal">
Δαγκώθηκε και του απάντησε όσο πιο φυσικά μπορούσε.</div>
<div class="MsoNormal">
-Γιατί ανησυχώ για σένα Θέμη.Δεν θέλω να στενοχωριέσαι…</div>
<div class="MsoNormal">
-Αυτό είναι;</div>
<div class="MsoNormal">
-Αυτό!</div>
<div class="MsoNormal">
Άγγιξε με το χέρι του,το μάγουλό της.Πέρασε απαλά τον
αντίχειρα πάνω στα χείλη της.Μια προσέγγιση που την τάραξε συθέμελα.</div>
<div class="MsoNormal">
-Μη με ξαναρωτήσεις Στέλλα!Σε παρακαλώ γλυκειά μου! Η Λούπε
έπαψε να υπάρχει στη ζωή μου.Την άφησα πίσω. Μη σε απασχολεί!</div>
<div class="MsoNormal">
«Μη σε απασχολεί».</div>
<div class="MsoNormal">
Είχε προδωθεί!Την είχε καταλάβει!Την είχε απογυμνώσει από
κάθε περιττό πρόσχημα. Είχε δει στην καρδιά της. Την αγκάλιασε απ’τους ώμους
και χωρίς να ξαναμιλήσουν,περπάτησαν κατά το σπίτι.</div>
<div class="MsoNormal">
Η Ντίνα,απ’ το παράθυρο της κουζίνας,παρακολούθησε όλη τη σκηνή,κρατώντας
την αναπνοή της. Δεν χρειαζόταν ν’ ακούσει. Είδε ό,τι χρειαζόταν να δει,κι’
αλαφιασμένη συνειδητοποίησε πως τα γεγονόταν την είχαν προλάβει. ΄Επρεπε
κατεπειγόντως να παρέμβει. Είχε κάνει ό,τι περνούσε απ’ το χέρι της, για να
διαφυλάξει μυστικά,</div>
<div class="MsoNormal">
ν’αποφύγει δράματα,να προστατέψει ψυχές και μνήμες.Όλα μάταια.Δεν
είχε καταφέρει, να νικήσει το πεπρωμένο. </div>
<div class="MsoNormal">
Και τώρα,η Στελλίτσα της,έπρεπε να μάθει!΄Ενιωθε
παγιδευμένη.Δεμένη χειροπόδαρα,ανήμπορη να διαλύσει το γκρίζο απειλητικό
σύννεφο που πύκνωνε</div>
<div class="MsoNormal">
πάνω απ’ το κεφάλι της.</div>
<div class="MsoNormal">
«Θα πονέσει,μπορεί και να με μισήσει αλλά μάρτυς μου ο
Θεός,δεν μπορώ να κάνω κι’αλλιώς.Φτάνει μόνο,να μην είναι ήδη πολύ αργά!»</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το πήγαινε-έλα της Στέλλας στο σπίτι της θείας της,
συνεχίστηκε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και τις επόμενες μέρες.
Όμως,εκείνη η πρώτη προσέγγιση,δεν είχε συνέχεια.Καμμιά κίνηση από την πλευρά
του Θέμη,καμμιά κίνηση από τη δική της πλευρά.΄Ηταν σαν όλα να είχαν
ακινητοποιηθεί,σαν να είχε παγώσει ο χρόνος, μετά από εκείνη την μικρή
συνομιλία, εκείνο το χάδι στο μάγουλο,εκείνο το στιγμιαίο άγγιγμα των χειλιών
της ,που εκείνη,είχε ευχηθεί να μετουσιωθεί σ’ ένα φιλί,που όμως,δεν ήρθε ποτέ.
Μόνο μια πιο επίμονη ματιά του πότε-πότε ή ένα παρατεταμένο σφίξιμο του χεριού
του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
δυνάμωνε τη βεβαιότητά της,πως κάτι υπήρχε ανάμεσά τους κι’
αυτό το κάτι δεν μπορούσε παρά να είναι σημαντικό.</div>
<div class="MsoNormal">
Ο Ηλίας, είχε επίσης αντιληφθεί αυτά τα αμφίδρομα ρεύματα
συναισθηματικής έντασης,ανάμεσα στη νεαρή εξαδέλφη και το φίλο του.Όταν θεώρησε
πως η στιγμή</div>
<div class="MsoNormal">
ήταν κατάλληλη,ξεμονάχιασε τη Στέλλα και της μίλησε ανοιχτά.</div>
<div class="MsoNormal">
-Βλέπω πόσο τον συμπαθείς Στελλίτσα. Σε καταλαβαίνω κορίτσι
μου. Όμως ο Θέμης</div>
<div class="MsoNormal">
δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για σένα.Μην το πάρεις
στραβά. Είναι νέος,εμφανήσιμος,δημιουργημένος. Είναι αξιόλογος σαν άνθρωπος-εγώ
πρώτος το παραδέχτηκα,από τη στιγμή που αποφάσισα να τον βάλω στο σπίτι μας,
Όμως, Στέλλα μου,η ζωή του είναι πέρα από δω, και είναι βεβαρημένη μ’ ένα γάμο
που δεν έχει λήξει τελεσίδικα και που,έχοντας διαπιστώσει τη συναισθηματική
αβεβαιότητα σε σχέση με τη γυναίκα του,δεν είμαι σίγουρος πως θα λήξει ποτέ.
Υπάρχει και το κοριτσάκι του,μην το ξεχνάς.Χρειάζεται τον πατέρα του.Πρώτος ο
Θέμης το καταλα-</div>
<div class="MsoNormal">
βαίνει αυτό. Τι μπορείς να περιμένεις απ’ αυτόν τον άνθρωπο;
Ακόμα κι’ αν αποφασίσεις να διακινδυνεύσεις μια οποιαδήποτε σχέση μαζί του,το
μόνο που θα </div>
<div class="MsoNormal">
καταφέρεις,είναι να κερδισεις το μισό του εαυτό.Ο άλλος μισός
δεν θα γίνει ποτέ </div>
<div class="MsoNormal">
δικός σου,ξαδερφούλα. ΄Αντρας είμαι και ξέρω τι σου λέω!Πρόσεξε!Πρόσεξε
πολύ!</div>
<div class="MsoNormal">
Σ’ αγαπώ,είσαι αίμα μου,δεν θέλω με τίποτα να σε δω να
ματώνεις.</div>
<div class="MsoNormal">
Τον είχε αποπάρει,θορυβημένη.</div>
<div class="MsoNormal">
-Τι αρλούμπες μου αραδιάζεις βρε Ηλία μου!Πολύ μεγάλη
φαντασία έχεις ξάδερφε! Πολύ μακρυά το πας. Σχέση εγώ με το Θέμη;Πώς σου
κατέβηκε;Δε λέω…Μ’ αρέσει η παρέα του,μ’ αρέσουν τα όσα ακούω να μου περιγράφει
και να μου εξιστορεί, για την χώρα που ζει !Επιπλέον, θέλω να είμαι ευγενική
μαζί του.Στο κάτω-κάτω,φιλο-</div>
<div class="MsoNormal">
ξενούμενος είναι. Πέραν αυτού, ουδέν!Με ξέρεις εμένα να
μπλέκω σε ερμαφρόδιτες καταστάσεις;</div>
<div class="MsoNormal">
Τρόμαξε και η ίδια, με την ευκολία με την οποία όρθωσε την
κάλπικη <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άμυνά της απέναντι στον
Ηλία.Γιατί του είχε πει ψέμματα.Τώρα ήταν βέβαιη.΄Ηδη φαντασιω-</div>
<div class="MsoNormal">
νόταν σκηνές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έρωτα
και πάθους στην αγκαλιά του Θέμη,ακόμα και την ώρα που άνοιγε το ταμείο στο
μαγαζί, για να δώσει ρέστα. Το ήξερε!!Όταν μια γυναίκα αρχί-</div>
<div class="MsoNormal">
ζει να φαντασιώνεται έναν άντρα,ο έρωτας έχει ήδη «άρει τας
πύλας» της καρδιάς της.</div>
<div class="MsoNormal">
Κράτησε αυτόν το μυστικό της έρωτα,για τον εαυτό
της,αποφασισμένη να περιμένει την επόμενη κίνηση από το Θέμη. Αν κι’ εκείνος
ένιωθε όπως εκείνη,αυτή η κίνηση δεν θ’ αργούσε ναρθεί.Κι’ όταν
ερχόταν,εκείνη,παρά τις προειδοποιήσεις του Ηλία,παρά τις αντιξοότητες, θα του
άνοιγε την αγκαλιά της.Δεν αρνιέσαι έναν έρωτα που έχει κυριεύσει το είναι
σου,μόνο και μόνο γιατί μπορεί να είναι ένας έρωτας «δύστροπος». Θα περίμενε!</div>
<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-fareast-language: ZH-CN;"> </span></div>sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-49285652784266668792012-07-20T06:01:00.000-07:002012-07-20T06:01:59.253-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpHyiHz5MonyTMdhMQJOeVvfDNWBZ6XOl0vtwifT1JRMH03qWHyO46w-cYVaSbuSBx11S4PzDj2_HNZ-75d0lkAvB64HtSzBoQf9MpB65QL2O_4ToJBNYMsNfsFwyRFzKnzecDDgzXDGA/s1600/%CE%A4%CE%B1+%CE%AD%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AC+%CE%BC%CE%BF%CF%85.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpHyiHz5MonyTMdhMQJOeVvfDNWBZ6XOl0vtwifT1JRMH03qWHyO46w-cYVaSbuSBx11S4PzDj2_HNZ-75d0lkAvB64HtSzBoQf9MpB65QL2O_4ToJBNYMsNfsFwyRFzKnzecDDgzXDGA/s320/%CE%A4%CE%B1+%CE%AD%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AC+%CE%BC%CE%BF%CF%85.jpg" width="320" /></a></div>
Η ΠΙΚΡΑ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΟΡΑ!!<br />
ΚΙ' ΕΓΩ ΘΥΜΑΜΑΙ!!!ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΩ ΠΙΑ!!!<br />
(Απόσπασμα από το βιβλίο ΟΤΑΝ Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΑΔΕΡΦΗ)<br />
Για την Τίτα, το Μανώλη,το Γιώργο!!<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:ApplyBreakingRules/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:UseFELayout/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Χειμώνες και καλοκαίρια</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μεγαλώσαμε και οι τέσσερεις σε μια περίεργη οικογενειακή
μοναξιά.Χωρίς παππούδες και γιαγιάδες να μας ζεσταίνουν με κανακέματα και παραμύθια.Απ΄τη
μεριά της μαμάς η γιαγιά που μου έδωσαν και τ΄όνομά της υπήρχε μόνο σαν ένα
πρόσωπο σε μια φωτογραφία μόνιμα κρεμασμένη κι΄αυτή στον τοίχο της τραπεζαρίας
μας.Μ΄ένα λουσάτο καστόρινο καπέλο φορεμένο στο πλάϊ κι΄ένα μικρό χαμόγελο που
το έκανε αινιγματικό τάχα μου, το βάναυσο ρετουσάρισμα. .΄Ηρθε μόνο μια
φορά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στο νησί όταν η μαμά ήταν ακόμα
έγκυος στην αδερφή μου.΄Εμεινε μόνο μια βδομάδα και πριν καλά καλά συνηθίσω την
παρουσία της,έφυγε.</div>
<div class="MsoNormal">
Σ΄αυτές τις λίγες μέρες,τη λάτρεψα..γιατί δεν έμοιαζε με το απόμακρο
πρόσωπο στη φωτογραφία της τραπεζαρίας.Είχε απαλές ρυτίδες και μια χαμηλή
καλωσυνάτη φωνή</div>
<div class="MsoNormal">
που έμοιαζε με χάδι.΄Ένα απ΄τα λίγα πρωινά που πέρασε κοντά
μας, βοηθούσε τη</div>
<div class="MsoNormal">
μαμά καρυκώνοντας το πρώτο μου ξώπλατο καλοκαιρινό
φουστανάκι κι΄εγώ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στα</div>
<div class="MsoNormal">
πόδια τους τραγουδούσα ευτυχισμένη.΄Απλωσε τότε το χέρι της
και χάϊδεψε το μάγουλό μου:</div>
<div class="MsoNormal">
-Φωνούλα μου,να χαρώ εγώ τη γλύκα σου….είπε.</div>
<div class="MsoNormal">
Γι΄αυτό τη λάτρεψα.Γιατί ήταν η γιαγιά μου-αυτή,όχι η άλλη
στη φωτογραφία.</div>
<div class="MsoNormal">
΄Όμως, μετά από κείνες τις επτά υπέροχες μέρες, δεν τη
ξαναείδα..</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Υπέφερε απ΄την καρδιά
της για πολλά χρόνια γι΄αυτό απέφευγε τα ταξίδια.Λίγο καιρό αφού μας άφησε
,έφυγε κι΄απ΄τη ζωή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στη γιορτή του
Σωτήρος.΄Όπως παρακολουθούσε τον πυρρίχιο στο πανηγύρι των Σουρμένων με τις
αδερφές της από δίπλα έγειρε το κεφάλι και ξεψύχησε.Την πήραν είδηση μόνο όταν
γύρισαν να τη ρωτήσουν αν της άρεσε ο χορός.΄Ηταν 57 χρονών.Η μαμά όταν πήρε το
τηλεγράφημα με το κακό μαντάτο την επομένη το μεσημέρι,έπεσε μπρούμητα στο
κρεβάτι σπαράζοντας και δε σηκώθηκε από κει παράμόνο το βράδυ για να νοιαστεί
αν είχαμε φάει.</div>
<div class="MsoNormal">
Ο μπαμπάς που λάτρευε τη γιαγιά μου όπως τον λάτρευε
κι΄εκείνη έκανε το σταυρό του κάθε φορά που έμπαινε στην κουζίνα όπου οι
τέσσερείς μας λουφάζαμε μουδιασμένοι εκείνο το απόγευμα.</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Αγια γυναίκα η γιαγιά σας ,άγια γυναίκα .</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο πόντιος παππούς μας ήρθε κι΄αυτός μόνο μια φορά-ίσα για να
μας γνωρίσει.Μέχρι που έφυγε κι΄αυτός απ΄τη ζωή αρκετά χρόνια αργότερα δε
συχώρεσε ποτέ το μπαμπά </div>
<div class="MsoNormal">
που με το έτσι θέλω του βούτηξε την πρωτοκόρη του.</div>
<div class="MsoNormal">
‘ Οσο μεγαλώναμε έστελνε δυο φορές το χρόνο δέματα με
υφάσματα στη μαμά-ήταν υφασματέμπορος στη Ευαγγελιστρίας.Πάνω σε κάθε κομμάτι
ύφασμα είχε καρφιτσωμένο και το σχετικό σημείωμα:</div>
<div class="MsoNormal">
-Παλτό για τη μεγάλη</div>
<div class="MsoNormal">
-Παντελόνια για τ΄αγόρια</div>
<div class="MsoNormal">
-Αυτό για τη μικρή</div>
<div class="MsoNormal">
-Κι αυτά για σένα.</div>
<div class="MsoNormal">
Για το μπαμπά, ποτέ , ούτε φόδρα.</div>
<div class="MsoNormal">
Ρούχα φιρμάτα δεν υπήρχαν στη Ρόδο εκείνη την εποχή αλλά και
να υπήρχαν δεν θα τ΄άντεχε το πορτοφόλι του μπαμπά που βρισκόταν σχεδόν πάντα
σε συντηρητική δίαιτα.Εμείς όμως χάρη στον παππού είμασταν πάντα μοντελάκια
Πάσχα ,Χριστούγεννα και γιορτές πάσης φύσεως.</div>
<div class="MsoNormal">
Η μαμά κάθε που έπαιρνε τέτοιο πακέττο μας έπαιρνε τα μέτρα
και τις νύχτες όταν το σπίτι ησύχαζε έρραβε στη <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">NECCHI</span><span lang="EN-US"> </span>ραπτομηχανή
της, ακούγοντας στο ραδιόφωνο απ΄το σταθμό της Ρώμης που είχε εντοπίσει, θέατρο
και ιταλικές καντσονέτες.Στο ημερίσιο ρεπερτόριό της<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εκτός απ΄την «Κατινιώ» και τα΄άλλα αγαπημένα
της είχε συμπεριλάβει κι΄αυτές. <span lang="FR" style="mso-ansi-language: FR;">T</span>ι
<span lang="FR" style="mso-ansi-language: FR;">MAMMA</span> ,τι <span lang="FR" style="mso-ansi-language: FR;">SOLE</span><span lang="FR"> </span><span lang="FR" style="mso-ansi-language: FR;">MIO</span>,τι <span lang="FR" style="mso-ansi-language: FR;">LA</span><span lang="FR"> </span><span lang="FR" style="mso-ansi-language: FR;">CAMPAGN</span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">UOLA</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">BELLA</span> -τάχα μάθει όλα απ΄έξω
κι΄ανακατωτά.΄Ηταν και καλλίφωνη!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και για να ξαναγυρίσω στους παππούδες και τις γιαγιάδες, ο
καπετάνιος πατέρας του μπαμπά μου πέθανε στην Αμερική.Δεν τον γνωρίσαμε ποτέ
γιατί μετά το τελευταίο ταξίδι του στην Κάλυμνο που κόστισε και το επίδομα
σπουδών στο μπαμπά μου δεν ξαναγύρισε στο νησί του.Η μόνη γιαγιά που μας είχε
απομείνει ήταν η δεύτερη γυναίκα του η γιαγια Μαρία που μας επισκεπτόταν αρκετά
συχνά,κουβαλώντας και το απαραίτητο πεσκέσι-καβουρμά στο κιούπι.Τη χειμωνιάτικη
λιχουδιά μας.Ερχόταν βέβαια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για να μας
δει και ν΄αλλάξει και τον αέρα της,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κυρίως όμως<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>για να καταφέρει το μπαμπά να ψάξει γαμπρό για τη θυγατέρα της η οποία
πήγαινε κατ΄ευθείαν για το ράφι.Τελικά το γαμπρό η θεία μου τον βρήκε μόνη της
δι΄αλληλογραφίας και κοντά στα σαράντα ταξίδεψε ολομόναχη για τη Χιλή όπου και
τον παντρεύτηκε-αυτή που το μόνο ταξίδι που είχε κάνει στη ζωή της ήταν
Κάλυμνος-Ρόδος και πίσω.Η γιαγιά Μαρία ήταν καλή η καϋμένη.Παντρεύτηκε τον
παππού μου με τα τρία παιδιά του κι΄έκανε μαζί του άλλα δύο .Χαράς το κουράγιο
της λέω τώρα..Μου πήρε καιρό μέχρι να χωνέψω και να καταλάβω γιατί αφού δεν
ήταν η πραγματική μητέρα του μπαμπά,ήταν γιαγιά μου.</div>
<div class="MsoNormal">
Η μαμά έλυσε την απορία μου.</div>
<div class="MsoNormal">
-Γιατί εκείνη τον μεγάλωσε και τον έκανε άντρα,παιδί μου.</div>
<div class="MsoNormal">
Τη θυμάμαι πάντα με τις πελώριες γκρι και μαύρες φουστάνες
της και το μαύρο τσεμπέρι στο κεφάλι,τυλιγμένο γύρω στο λαιμό,σχεδόν μέχρι το
πηγούνι.Το καλοκαίρι ,όταν την έπιανε η ζέστη, τ΄άφηνε καμιά φορά να πέσει
στους ώμους της, αποκαλύπτοντας τις αδυνατισμένες απ΄τα χρόνια πλεξούδες της
,τυλιγμένες γύρω απ΄το κεφάλι σαν καψαλιασμένο στεφάνι.</div>
<div class="MsoNormal">
.Η γιαγιά Μαρία δεν ήξερε γράμματα.</div>
<div class="MsoNormal">
Τ΄απογεύματα που η μαμά την ώρα του καφέ της άναβε τσιγαράκι
και ξεφύλλιζε το περιοδικό της<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εκείνη
στρωνόταν δίπλα της ακουμπούσε τους αγκώνες στο τραπέζι και χώνοντας το μάγουλο
μέσα στη χούφτα της παρακολουθούσε με μεγάλη περιέργεια το ξεφύλλισμα των ακαταλαβίστικων
γι΄αυτήν σελίδων.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
-Καλό είναι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μαθές αυτό
που διαβάζεις κόρη μου;</div>
<div class="MsoNormal">
-Καλό είναι μητέρα</div>
<div class="MsoNormal">
-Κι΄ίνταναι που λέει κόρη μου;</div>
<div class="MsoNormal">
-Να, λέει πως δεν πρέπει να τραβάς το μάγουλό σου με τη
χούφτα σου γιατί θα κάνεις ζάρες.</div>
<div class="MsoNormal">
Ουου!κόρη μου,εγώ είμαι πλιο γριά.Τραβώ το δεν το τραβώ τις
ζάρες τις έκαμα.</div>
<div class="MsoNormal">
Και ξεκαρδιζόταν απ΄τα γέλια φράσσοντας το στόμα με το χέρι
της.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι χειμώνες μας ήταν δύσκολοι.Οι βοριάδες κι΄οι βροχές
χτυπούσαν το νησί και το σπίτι μας από παντού.Μεγάλο σπίτι.Πού να ζεστάνεις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τέσσερα δωμάτια πάνω,τέσσερα κάτω και δυο
διαδρόμους σαν αλάνες μ΄ένα μαγκάλι και δυο ηλεκτρικές σομπίτσες.Πολλές νύχτες
η αδερφούλα μου τρύπωνε στο κρεβάτι μου χωνόταν στην αγκαλιά μου και ζεσταίναμε
η μια την άλλη.Στα μεγάλα κρύα μαζευόμασταν τα βράδυα γύρω απ΄το μεγάλο μαγκάλι
που άναβε στην τραπεζαρία και πυρώναμε τα πόδια μας πάνω απ΄τ΄αναμένα
κάρβουνα.Την άλλη μέρα τρίβαμε με φακούρες τα δαχτυλάκια των ποδιών μας για
ν΄ανακουφιστούμε απ΄τη φαγούρα.</div>
<div class="MsoNormal">
Μυαλό δε βάζαμε ,το ίδιο βράδυ πάλι τα πόδια στα κάρβουνα.</div>
<div class="MsoNormal">
Οι χιονίστρες ήταν το μόνιμο χειμωνιάτικο βάσανό μας.</div>
<div class="MsoNormal">
Μέχρι τη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δευτέρα
Δημοτικού η αδερφή μου δε ξεκόλλησε από δίπλα μου.Μαζί μου στο Ωδείο όπου
κάλυπτα το κοριτσίστικο απωθημένο της μαμάς μαθαίνοντας βιολί,</div>
<div class="MsoNormal">
μαζί μου στο δωμάτιο όταν μελετούσα, να γράφει κι΄εκείνη
σκυμμένη δίπλα μου τα μαθήματά της γιατί όσες φορές δοκίμασε να διαβάσει στο
ίδιο δωμάτιο με το μικρό μου αδερφό, ερχόταν η συντέλεια του κόσμου.Δεν άφηνε ο
ένας τον άλλο σε χλωρό κλαρί.</div>
<div class="MsoNormal">
Από΄κει κι΄ύστερα την κέρδισε η αγοροπαρέα της γειτονιάς.Με
το που τέλειωναν τα διαβάσματα τους ,πλάκωνε η μαρίδα για ποδόσφαιρο.Ο
Ατζαμής,ο Νίκος,ο Τάσος,ο Αντρέας,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>πηδάγανε το μαντρότοιχο και προσγειωνόντουσαν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στο αποψιλωμένο ήδη από τα φαρμακερά σουτ
κομμάτι του χωραφιού μας.Ο Ζαμόρα ήταν ο τερματοφύλακας-αστέρι της εποχής κι΄η
πιτσιρικαρία φιλοδοξούσε να του μοιάσει.Εκεί να δεις γδαρμένους αγκώνες
,ματωμένα γόνατα κι΄ανοιγμένα κεφάλια απ΄τα πλονζόν.Η αδερφή μου ξελογιάστηκε
απ΄τις φωνές και τα χαχανητά και ήρθε η στιγμή που εντάχθηκε κι΄αυτή στην
ομάδα.Την κέρδισαν αυτοί τη έχασα εγώ.΄Ετσι κι </div>
<div class="MsoNormal">
αλλιώς τέλειωνα πια το Γυμνάσιο και τα ενδιαφέροντά μου
είχαν από καιρό στραφεί και σε άλλους τομείς πέρα απ΄τα μαθήματα.Τί να πω πια
με την αδελφούλα μου.Υποθέτω πως και κείνη δε θάβρισκε πια κανένα ενδιαφέρον σε
μένα,τη μεγάλη αδερφή που άρχισε να μοιάζει πιο πολύ με τη μαμά παρά με
κείνη.΄Ετσι «κόλλησε» με τα δυο αγόρια και κυρίως με το μικρότερο αδερφό μου
που από τότε που κατάλαβε τον κόσμο τον έβλεπε σαν τ΄άλλο της μισό.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-fareast-language: ZH-CN;">-</span></div>sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-52816169299361287022012-06-20T09:00:00.001-07:002012-06-20T09:01:33.614-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioqW-5gjg3InujqpMS1ztSX2fkh2SAuL6uQW8S2s5iOO7YYNCEaA4jMHPATc0zakXBLcKxJC4C0sldnrnCcW47-pxNFvW8pYJwOdK7ohA1FqY6nJPC_7DkVOU2NpPepjTgws8W5g2j4Po/s1600/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70031.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioqW-5gjg3InujqpMS1ztSX2fkh2SAuL6uQW8S2s5iOO7YYNCEaA4jMHPATc0zakXBLcKxJC4C0sldnrnCcW47-pxNFvW8pYJwOdK7ohA1FqY6nJPC_7DkVOU2NpPepjTgws8W5g2j4Po/s320/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70031.jpg" width="226" /></a></div>
ΑΝ ΕΙΧΕΣ ΦΥΓΕΙ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ -ΕΚΔ.ΜΕΛΙΧΡΥΣΟΣ 2010 /ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-outline-level: 1;">
Δημήτρης</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η ώρα δέκα,η βροχή που λίγο πριν φάνηκε να σταματά,ξανάρχισε
να πέφτει με μεγαλύτερη ένταση από πριν.Η θάλασσα φουσκωμένη
κι΄αγριεμένη,χτυπούσε αφρίζοντας το χαμηλό τοιχάκι της προκυμαίας.Ο
ουρανός,μαυρισμένος.Το πήρε απόφαση.Βγήκε τρέχοντας απ΄το μπαρ και χώθηκε
στ΄αυτοκίνητο βρίζοντας θεούς και δαίμονες.Φτάνοντας στο εργοτάξιο,έδιωξε όσους
εργάτες είχαν μείνει να τον περιμένουν κι΄αποφάσισε να γυρίσει σπίτι.Μέσα στ΄αυτοκίνητο,θυμήθηκε
την υπόσχεση στη γυναίκα του.-Θα σε ξαναπάρω,είχε πει στη Φανή.-Καλύτερα έτσι.</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν θα την έπαιρνε-γιατί
να την πάρει;Για να της δώσει τον
χρόνο να μαζέψει τα</div>
<div class="MsoNormal">
μπόσικα;Απροειδοποίητα θα γύριζε.Φάντης μπαστούνι!Μπορεί να
τη τσάκωνε με το τηλέφωνο στο χέρι.Δεν του τόβγαζε κανένας απ΄το μυαλό ότι εκείνη
η φιλενάδα</div>
<div class="MsoNormal">
της ,η Ματίνα,όλο και θα την έπαιρνε τις ώρες που εκείνος
έλειπε.Θα τα λέγανε οι δυο τους.Η δικιά του,θα της ξέρναγε τα παράπονά της.Η
Ματίνα ήξερε-έκοβε το κεφάλι του πως ήξερε.</div>
<div class="MsoNormal">
Το καταλάβαινε απ΄τον τρόπο της,κάθε φορά που τη συναντούσε
στο δρόμο γιατί στο σπίτι δεν τολμούσε να πατήσει .Το μπασμένο!!-Γεια σου
Δημήτρη,τι κάνει η Φανούλα; Είναι καλά;Χαιρετίσματα να της πεις..-΄Ολ΄αυτά με
νόημα.Σαν να τον ρωτούσε –«ζει ακόμα ή την ξαπόστειλες;»Η πρωϊνή υπόσχεση στον
εαυτό του,θάμπωσε.Ξεχάστηκε.Ο θυμός ,ξεπήδησε μέσα του,ορμητικός, σαν πυρακτωμένη
λάβα ,απλώθηκε κι΄έθαψε τις καλές του προθέσεις.-Αν την πιάσω να τηλεφωνεί,θα τη τσακίσω την άτιμη!.Δε
θα με ξεμπροστιάζει εμένα η Φανούλα στην
κάθε Ματίνα.Το θηρίο είχε ξυπνήσει πάλι μέσα του,παράλογο, ορεξάτο,</div>
<div class="MsoNormal">
τρίζοντας τα δόντια του.</div>
<div class="MsoNormal">
Παρκάροντας τ΄αμάξι,πρόσεξε τα κλειστά παραθυρόφυλλα.Τί
διάολο!΄Εντεκα η ώρα ,κοιμούνται ακόμα;.Και καλά η Φανή,στα χάλια που ήταν .Το
παιδί όμως;</div>
<div class="MsoNormal">
Δε μπορεί να κοιμάται κι΄η μικρή.Κι΄αν η μικρή είναι ξύπνια,αποκλείεται
η Φανή νάχει πέσει στον ύπνο.΄Εκλεισε μαλακά την πόρτα του αυτοκινήτου και πήγε
προς το σπίτι προβληματισμένος.Γύρισε το κλειδί στην κλειδαριά και μπήκε στο
χωλ</div>
<div class="MsoNormal">
ακροπατώντας.Απόλυτη
ησυχία.Νέκρα.Πήγε στην κουζίνα.΄Αδεια.΄Αδειες κι΄οι δυο κρεβατοκάμαρες.-Φανή;Αθηνά;
Φώναξε, σιγά στην αρχή,πιο δυνατά μετά.Καμμιά απάντηση.Πού στο διάολο
πήγανε-αφού της είπα ότι θα γυρίσω σπίτι.Ξαναβγήκε στο χωλ και στάθηκε μπροστά
στην κρεμάστρα.Τα μπουφάν τους λείπανε.Είχε βγει με τη μικρή-να πάει πού;Αυτή
με το ζόρι έβγαινε απ΄το σπίτι ακόμα και με καλό καιρό.Βγήκε σήμερα μ΄αυτό τον
παλιόκαιρο;Και στα χάλια που ήταν;Να πάει πού;</div>
<div class="MsoNormal">
Στεκόταν σαστισμένος,προσπαθώντας να κάνει το μυαλό του να
πάρει μπρος.</div>
<div class="MsoNormal">
«Στη μάνα μου θα πήγε,πού αλλού.»-Σήκωσε το τηλέφωνο.΄Όχι! Η
Αναστασία είχε να μιλήσει στη νύφη της τρεις μέρες.Ιδέα δεν είχε.</div>
<div class="MsoNormal">
«Στη μάνα της τότε.»-
«Θέλω να πάω,δυο μέρες να τη δω» του είχε πει χτες και τον είχε φέρει εκτός
εαυτού.Μαύρη την είχε κάνει αλλά φαίνεται πως το χτεσινό δεν της έβαλε
μυαλό.Αυτή η γυναίκα είχε βαλθεί να τον στείλει στα σίδερα.</div>
<div class="MsoNormal">
Ξανασήκωσε το τηλέφωνο.Η Κασσιανή,έπεσε απ΄τα σύννεφα.-«Δυο
μήνες έχουμε να τη δούμε.Θαρχόταν σήμερα μ΄αυτό τον παλιόκαιρο;Μήπως βγήκε για
τίποτα ψώνια Δημήτρη μου;»Δεν την πίστεψε.Σιγά μην του τόλεγε η παλιόγρια αν ήταν
εκεί η κόρη της.Κλείδωσε το σπίτι και ξαναμπήκε στ΄αυτοκίνητο.Η Κασσιανή του
άνοιξε τρομοκρατημένη.Ο Δημήτρης όρμησε σπρώχνοντάς την με δύναμη και πήρε
σβάρνα το σπίτι. «Πού την κρύβεις;» της φώναξε «πού την κρύβεις την προκομένη σου;» ΄Ανοιξε τα
δωμάτια ένα-ένα.΄Ανοιξε ντουλάπες,έψαξε κάθε γωνιά του σπιτιού.Η Κασσιανή τον
ακολουθούσε αποσβολωμένη.Τί έγινε με την κόρη της και την έψαχνε αυτός ο λυσσασμένος με τέτοια
μανία;</div>
<div class="MsoNormal">
-Δεν είν΄εδώ γιε μου,στο είπα.Τί συνέβη Δημήτρη μου,έπαθε
τίποτα το κορίτσι μου;</div>
<div class="MsoNormal">
Πού είναι-γιατί τη ψάχνεις παιδί μου;</div>
<div class="MsoNormal">
΄Οπως την άκουγε να μυξοκλαίει,του ήρθε η ιδέα.</div>
<div class="MsoNormal">
-Πού είναι ο κυρ-Μανώλης;</div>
<div class="MsoNormal">
-Στο καφενείο γιε μου.</div>
<div class="MsoNormal">
-Αυτός την πήρε έτσι; Αυτός τη ξεκουβάλησε για να την κρύψει!
Με γράψατε όλοι σας κανονικά,έτσι;Να παρακαλάς να μην πέσει στα χέρια μου.Τα
χτεσινά πες της.δεν ήταν τίποτα μπροστά
σ΄αυτά που έχει να πάθει.Να με περιμένει της είπα κι΄αυτή μ΄έγραψε και
ξεπόρτισε.Η ξεμυαλισμένη!!!</div>
<div class="MsoNormal">
-Παραλογίζεσαι γιέ
μου.Γύρνα σπίτι-εκεί θάναι η Φανή,ηρέμησε.</div>
<div class="MsoNormal">
΄Εφυγε σαν σίφουνας,βρίζοντας χυδαία,την εξαφανισμένη
γυναίκα του..Ξαναγύρισε στο σπίτι.΄Αδειο!-Πού πήγε,αναρωτήθηκε με το μυαλό
θολωμένο..Γιατί δε γύρισε ακόμα;Γιατί…</div>
<div class="MsoNormal">
Το συνειδητοποίησε ξαφνικά: «Γιατί έφυγε ,ρε ηλίθιε!Στην
έκανε!»</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Κασσιανή ,έκλεισε την
πόρτα πίσω απ΄το Δημήτρη κι΄έμεινε με τα μάτια στο κενό.</div>
<div class="MsoNormal">
Λες; -αναρωτήθηκε.Λες να πήρε τους δρόμους;Τα χτεσινά δε
θάναι τίποτα μπροστά σ΄αυτά που θα πάθει ,αν πέσει στα χέρια μου,της είχε πει ο
γαμπρός της.Ποιος ξέρει</div>
<div class="MsoNormal">
τι θα τράβηξε το φουκαριάρικο απ΄αυτό τον αλήτη.Λες να το πήρε
απόφαση;Να πήρε</div>
<div class="MsoNormal">
το παιδί και νάγινε μπουχός;Μακάρι Παναγία μου!Μακάρι νάχε
βρει το κουράγιο</div>
<div class="MsoNormal">
ν΄ανοίξει την πόρτα και να τον παρατήσει.Να
γλυτώσει!Καλύτερα στους πέντε δρόμους,παρά κοντά σ΄αυτό το ανήμερο θηρίο.Σιγά
–σιγά η βεβαιότητα θέριεψε και ρίζωσε μέσα της.΄Εφυγε! Αν είχε πάει κάπου
κοντά,θάχε πάρει τον άντρα της να του το πει-αλλιώς ήξερε τι θα την
περίμενε.΄Εφυγε!Για να την ψάχνει αυτός ο εξαποδώ,</div>
<div class="MsoNormal">
πήρε το παιδί και των ομματιών της κι΄έφυγε.</div>
<div class="MsoNormal">
Τηλεφώνησε στο καφενείο.Σήκωσε το τηλέφωνο ο καπετάν-Σέρρος.
«Πες του Μανώλη,νάρθει σπίτι,του είπε.Γρήγορα!!»<span lang="EN-US"></span></div>
<div class="MsoNormal">
Τον περίμενε με τη ψυχή στο στόμα,στην πόρτα της
κουζίνας.Πριν προλάβει να τη ρωτήσει,του το ξεφώνισε.</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Εφυγε,Μανώλη μου!! Η Φανή πήρε το παιδί και λάκισε!!</div>
<div class="MsoNormal">
΄Εμεινε άγαλμα ο ηλικιωμένος άντρας.</div>
<div class="MsoNormal">
Τι΄ναι αυτά που λες ,γυναίκα;Πώς έφυγε δηλαδή-να πάει πού;</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Ηρθε αυτός ο αφορεσμένος και την έψαχνε.Παντού την
έψαξε-δεν τη βρήκε.Θα χανόταν η Φανή ,έτσι,στα καλά του καθουμένου;΄Εφυγε σου
λέω!!΄Εφυγε να γλυτώσει.</div>
<div class="MsoNormal">
Ο κυρ-Μανώλης,προσπάθησε να κρατήσει τη ψυχραιμία του.΄Εξυσε
το κεφάλι του </div>
<div class="MsoNormal">
όπως συνήθιζε,όταν ήθελε να οργανώσει τη σκέψη του:</div>
<div class="MsoNormal">
-Πάρε τηλέφωνο τη Ματίνα,τη φιλενάδα της.Αυτή κάτι μπορεί να
ξέρει.</div>
<div class="MsoNormal">
Η Ματίνα ,έμεινε σύξυλη με το νέο. «΄Όχι,δεν ήξερε τίποτε
αλλά αν η Φανούλα τ΄αποφάσισε και τον παράτησε τον αλήτη,μπράβο της!!Καιρός
ήταν!!»</div>
<div class="MsoNormal">
-Πάρε τη Λένια,Κασσιανή.Αφού δε ξέρει η Ματίνα,θα ξέρει
αυτή.Θα της τηλεφώνησε.Αδερφή της είναι.Αν πήρε τέτοια απόφαση η Φανή,κάποιον
θα ειδοποίησε.΄Ετσι πήρε τους δρόμους,στα τυφλά,μ΄ένα μωρο στην αγκαλιά;Δεν
μπορεί!!</div>
<div class="MsoNormal">
Η Λένια δεν απαντούσε.Για μια ώρα και βάλε,η Κασσιανή
καλούσε κάθε τόσο τον αριθμό της μεγάλης κόρης της κι΄απάντηση δεν έπαιρνε.</div>
<div class="MsoNormal">
-Δεν το σηκώνει,θα λείπει, είπε στον άντρα της.-Τι θα
κάνουμε Μανώλη μου;-Εκείνος,σκούπισε με την παλάμη τον ιδρώτα στο μέτωπό του
κι΄έγειρε το κεφάλι στο τραπέζι της κουζίνας,αποκαρδιωμένος. -«Φωτιά στα
μπατζάκια μας»,βόγγηξε.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-outline-level: 1;">
Δημήτρης</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η ώρα δέκα,η βροχή που λίγο πριν φάνηκε να σταματά,ξανάρχισε
να πέφτει με μεγαλύτερη ένταση από πριν.Η θάλασσα φουσκωμένη
κι΄αγριεμένη,χτυπούσε αφρίζοντας το χαμηλό τοιχάκι της προκυμαίας.Ο
ουρανός,μαυρισμένος.Το πήρε απόφαση.Βγήκε τρέχοντας απ΄το μπαρ και χώθηκε
στ΄αυτοκίνητο βρίζοντας θεούς και δαίμονες.Φτάνοντας στο εργοτάξιο,έδιωξε όσους
εργάτες είχαν μείνει να τον περιμένουν κι΄αποφάσισε να γυρίσει σπίτι.Μέσα στ΄αυτοκίνητο,θυμήθηκε
την υπόσχεση στη γυναίκα του.-Θα σε ξαναπάρω,είχε πει στη Φανή.-Καλύτερα έτσι.</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν θα την έπαιρνε-γιατί
να την πάρει;Για να της δώσει τον
χρόνο να μαζέψει τα</div>
<div class="MsoNormal">
μπόσικα;Απροειδοποίητα θα γύριζε.Φάντης μπαστούνι!Μπορεί να
τη τσάκωνε με το τηλέφωνο στο χέρι.Δεν του τόβγαζε κανένας απ΄το μυαλό ότι εκείνη
η φιλενάδα</div>
<div class="MsoNormal">
της ,η Ματίνα,όλο και θα την έπαιρνε τις ώρες που εκείνος
έλειπε.Θα τα λέγανε οι δυο τους.Η δικιά του,θα της ξέρναγε τα παράπονά της.Η
Ματίνα ήξερε-έκοβε το κεφάλι του πως ήξερε.</div>
<div class="MsoNormal">
Το καταλάβαινε απ΄τον τρόπο της,κάθε φορά που τη συναντούσε
στο δρόμο γιατί στο σπίτι δεν τολμούσε να πατήσει .Το μπασμένο!!-Γεια σου
Δημήτρη,τι κάνει η Φανούλα; Είναι καλά;Χαιρετίσματα να της πεις..-΄Ολ΄αυτά με
νόημα.Σαν να τον ρωτούσε –«ζει ακόμα ή την ξαπόστειλες;»Η πρωϊνή υπόσχεση στον
εαυτό του,θάμπωσε.Ξεχάστηκε.Ο θυμός ,ξεπήδησε μέσα του,ορμητικός, σαν πυρακτωμένη
λάβα ,απλώθηκε κι΄έθαψε τις καλές του προθέσεις.-Αν την πιάσω να τηλεφωνεί,θα τη τσακίσω την άτιμη!.Δε
θα με ξεμπροστιάζει εμένα η Φανούλα στην
κάθε Ματίνα.Το θηρίο είχε ξυπνήσει πάλι μέσα του,παράλογο, ορεξάτο,</div>
<div class="MsoNormal">
τρίζοντας τα δόντια του.</div>
<div class="MsoNormal">
Παρκάροντας τ΄αμάξι,πρόσεξε τα κλειστά παραθυρόφυλλα.Τί
διάολο!΄Εντεκα η ώρα ,κοιμούνται ακόμα;.Και καλά η Φανή,στα χάλια που ήταν .Το
παιδί όμως;</div>
<div class="MsoNormal">
Δε μπορεί να κοιμάται κι΄η μικρή.Κι΄αν η μικρή είναι ξύπνια,αποκλείεται
η Φανή νάχει πέσει στον ύπνο.΄Εκλεισε μαλακά την πόρτα του αυτοκινήτου και πήγε
προς το σπίτι προβληματισμένος.Γύρισε το κλειδί στην κλειδαριά και μπήκε στο
χωλ</div>
<div class="MsoNormal">
ακροπατώντας.Απόλυτη
ησυχία.Νέκρα.Πήγε στην κουζίνα.΄Αδεια.΄Αδειες κι΄οι δυο κρεβατοκάμαρες.-Φανή;Αθηνά;
Φώναξε, σιγά στην αρχή,πιο δυνατά μετά.Καμμιά απάντηση.Πού στο διάολο
πήγανε-αφού της είπα ότι θα γυρίσω σπίτι.Ξαναβγήκε στο χωλ και στάθηκε μπροστά
στην κρεμάστρα.Τα μπουφάν τους λείπανε.Είχε βγει με τη μικρή-να πάει πού;Αυτή
με το ζόρι έβγαινε απ΄το σπίτι ακόμα και με καλό καιρό.Βγήκε σήμερα μ΄αυτό τον
παλιόκαιρο;Και στα χάλια που ήταν;Να πάει πού;</div>
<div class="MsoNormal">
Στεκόταν σαστισμένος,προσπαθώντας να κάνει το μυαλό του να
πάρει μπρος.</div>
<div class="MsoNormal">
«Στη μάνα μου θα πήγε,πού αλλού.»-Σήκωσε το τηλέφωνο.΄Όχι! Η
Αναστασία είχε να μιλήσει στη νύφη της τρεις μέρες.Ιδέα δεν είχε.</div>
<div class="MsoNormal">
«Στη μάνα της τότε.»-
«Θέλω να πάω,δυο μέρες να τη δω» του είχε πει χτες και τον είχε φέρει εκτός
εαυτού.Μαύρη την είχε κάνει αλλά φαίνεται πως το χτεσινό δεν της έβαλε
μυαλό.Αυτή η γυναίκα είχε βαλθεί να τον στείλει στα σίδερα.</div>
<div class="MsoNormal">
Ξανασήκωσε το τηλέφωνο.Η Κασσιανή,έπεσε απ΄τα σύννεφα.-«Δυο
μήνες έχουμε να τη δούμε.Θαρχόταν σήμερα μ΄αυτό τον παλιόκαιρο;Μήπως βγήκε για
τίποτα ψώνια Δημήτρη μου;»Δεν την πίστεψε.Σιγά μην του τόλεγε η παλιόγρια αν ήταν
εκεί η κόρη της.Κλείδωσε το σπίτι και ξαναμπήκε στ΄αυτοκίνητο.Η Κασσιανή του
άνοιξε τρομοκρατημένη.Ο Δημήτρης όρμησε σπρώχνοντάς την με δύναμη και πήρε
σβάρνα το σπίτι. «Πού την κρύβεις;» της φώναξε «πού την κρύβεις την προκομένη σου;» ΄Ανοιξε τα
δωμάτια ένα-ένα.΄Ανοιξε ντουλάπες,έψαξε κάθε γωνιά του σπιτιού.Η Κασσιανή τον
ακολουθούσε αποσβολωμένη.Τί έγινε με την κόρη της και την έψαχνε αυτός ο λυσσασμένος με τέτοια
μανία;</div>
<div class="MsoNormal">
-Δεν είν΄εδώ γιε μου,στο είπα.Τί συνέβη Δημήτρη μου,έπαθε
τίποτα το κορίτσι μου;</div>
<div class="MsoNormal">
Πού είναι-γιατί τη ψάχνεις παιδί μου;</div>
<div class="MsoNormal">
΄Οπως την άκουγε να μυξοκλαίει,του ήρθε η ιδέα.</div>
<div class="MsoNormal">
-Πού είναι ο κυρ-Μανώλης;</div>
<div class="MsoNormal">
-Στο καφενείο γιε μου.</div>
<div class="MsoNormal">
-Αυτός την πήρε έτσι; Αυτός τη ξεκουβάλησε για να την κρύψει!
Με γράψατε όλοι σας κανονικά,έτσι;Να παρακαλάς να μην πέσει στα χέρια μου.Τα
χτεσινά πες της.δεν ήταν τίποτα μπροστά
σ΄αυτά που έχει να πάθει.Να με περιμένει της είπα κι΄αυτή μ΄έγραψε και
ξεπόρτισε.Η ξεμυαλισμένη!!!</div>
<div class="MsoNormal">
-Παραλογίζεσαι γιέ
μου.Γύρνα σπίτι-εκεί θάναι η Φανή,ηρέμησε.</div>
<div class="MsoNormal">
΄Εφυγε σαν σίφουνας,βρίζοντας χυδαία,την εξαφανισμένη
γυναίκα του..Ξαναγύρισε στο σπίτι.΄Αδειο!-Πού πήγε,αναρωτήθηκε με το μυαλό
θολωμένο..Γιατί δε γύρισε ακόμα;Γιατί…</div>
<div class="MsoNormal">
Το συνειδητοποίησε ξαφνικά: «Γιατί έφυγε ,ρε ηλίθιε!Στην
έκανε!»</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Κασσιανή ,έκλεισε την
πόρτα πίσω απ΄το Δημήτρη κι΄έμεινε με τα μάτια στο κενό.</div>
<div class="MsoNormal">
Λες; -αναρωτήθηκε.Λες να πήρε τους δρόμους;Τα χτεσινά δε
θάναι τίποτα μπροστά σ΄αυτά που θα πάθει ,αν πέσει στα χέρια μου,της είχε πει ο
γαμπρός της.Ποιος ξέρει</div>
<div class="MsoNormal">
τι θα τράβηξε το φουκαριάρικο απ΄αυτό τον αλήτη.Λες να το πήρε
απόφαση;Να πήρε</div>
<div class="MsoNormal">
το παιδί και νάγινε μπουχός;Μακάρι Παναγία μου!Μακάρι νάχε
βρει το κουράγιο</div>
<div class="MsoNormal">
ν΄ανοίξει την πόρτα και να τον παρατήσει.Να
γλυτώσει!Καλύτερα στους πέντε δρόμους,παρά κοντά σ΄αυτό το ανήμερο θηρίο.Σιγά
–σιγά η βεβαιότητα θέριεψε και ρίζωσε μέσα της.΄Εφυγε! Αν είχε πάει κάπου
κοντά,θάχε πάρει τον άντρα της να του το πει-αλλιώς ήξερε τι θα την
περίμενε.΄Εφυγε!Για να την ψάχνει αυτός ο εξαποδώ,</div>
<div class="MsoNormal">
πήρε το παιδί και των ομματιών της κι΄έφυγε.</div>
<div class="MsoNormal">
Τηλεφώνησε στο καφενείο.Σήκωσε το τηλέφωνο ο καπετάν-Σέρρος.
«Πες του Μανώλη,νάρθει σπίτι,του είπε.Γρήγορα!!»<span lang="EN-US"></span></div>
<div class="MsoNormal">
Τον περίμενε με τη ψυχή στο στόμα,στην πόρτα της
κουζίνας.Πριν προλάβει να τη ρωτήσει,του το ξεφώνισε.</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Εφυγε,Μανώλη μου!! Η Φανή πήρε το παιδί και λάκισε!!</div>
<div class="MsoNormal">
΄Εμεινε άγαλμα ο ηλικιωμένος άντρας.</div>
<div class="MsoNormal">
Τι΄ναι αυτά που λες ,γυναίκα;Πώς έφυγε δηλαδή-να πάει πού;</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Ηρθε αυτός ο αφορεσμένος και την έψαχνε.Παντού την
έψαξε-δεν τη βρήκε.Θα χανόταν η Φανή ,έτσι,στα καλά του καθουμένου;΄Εφυγε σου
λέω!!΄Εφυγε να γλυτώσει.</div>
<div class="MsoNormal">
Ο κυρ-Μανώλης,προσπάθησε να κρατήσει τη ψυχραιμία του.΄Εξυσε
το κεφάλι του </div>
<div class="MsoNormal">
όπως συνήθιζε,όταν ήθελε να οργανώσει τη σκέψη του:</div>
<div class="MsoNormal">
-Πάρε τηλέφωνο τη Ματίνα,τη φιλενάδα της.Αυτή κάτι μπορεί να
ξέρει.</div>
<div class="MsoNormal">
Η Ματίνα ,έμεινε σύξυλη με το νέο. «΄Όχι,δεν ήξερε τίποτε
αλλά αν η Φανούλα τ΄αποφάσισε και τον παράτησε τον αλήτη,μπράβο της!!Καιρός
ήταν!!»</div>
<div class="MsoNormal">
-Πάρε τη Λένια,Κασσιανή.Αφού δε ξέρει η Ματίνα,θα ξέρει
αυτή.Θα της τηλεφώνησε.Αδερφή της είναι.Αν πήρε τέτοια απόφαση η Φανή,κάποιον
θα ειδοποίησε.΄Ετσι πήρε τους δρόμους,στα τυφλά,μ΄ένα μωρο στην αγκαλιά;Δεν
μπορεί!!</div>
<div class="MsoNormal">
Η Λένια δεν απαντούσε.Για μια ώρα και βάλε,η Κασσιανή
καλούσε κάθε τόσο τον αριθμό της μεγάλης κόρης της κι΄απάντηση δεν έπαιρνε.</div>
<div class="MsoNormal">
-Δεν το σηκώνει,θα λείπει, είπε στον άντρα της.-Τι θα
κάνουμε Μανώλη μου;-Εκείνος,σκούπισε με την παλάμη τον ιδρώτα στο μέτωπό του
κι΄έγειρε το κεφάλι στο τραπέζι της κουζίνας,αποκαρδιωμένος. -«Φωτιά στα
μπατζάκια μας»,βόγγηξε.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-outline-level: 1;">
Δημήτρης</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η ώρα δέκα,η βροχή που λίγο πριν φάνηκε να σταματά,ξανάρχισε
να πέφτει με μεγαλύτερη ένταση από πριν.Η θάλασσα φουσκωμένη
κι΄αγριεμένη,χτυπούσε αφρίζοντας το χαμηλό τοιχάκι της προκυμαίας.Ο
ουρανός,μαυρισμένος.Το πήρε απόφαση.Βγήκε τρέχοντας απ΄το μπαρ και χώθηκε
στ΄αυτοκίνητο βρίζοντας θεούς και δαίμονες.Φτάνοντας στο εργοτάξιο,έδιωξε όσους
εργάτες είχαν μείνει να τον περιμένουν κι΄αποφάσισε να γυρίσει σπίτι.Μέσα στ΄αυτοκίνητο,θυμήθηκε
την υπόσχεση στη γυναίκα του.-Θα σε ξαναπάρω,είχε πει στη Φανή.-Καλύτερα έτσι.</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν θα την έπαιρνε-γιατί
να την πάρει;Για να της δώσει τον
χρόνο να μαζέψει τα</div>
<div class="MsoNormal">
μπόσικα;Απροειδοποίητα θα γύριζε.Φάντης μπαστούνι!Μπορεί να
τη τσάκωνε με το τηλέφωνο στο χέρι.Δεν του τόβγαζε κανένας απ΄το μυαλό ότι εκείνη
η φιλενάδα</div>
<div class="MsoNormal">
της ,η Ματίνα,όλο και θα την έπαιρνε τις ώρες που εκείνος
έλειπε.Θα τα λέγανε οι δυο τους.Η δικιά του,θα της ξέρναγε τα παράπονά της.Η
Ματίνα ήξερε-έκοβε το κεφάλι του πως ήξερε.</div>
<div class="MsoNormal">
Το καταλάβαινε απ΄τον τρόπο της,κάθε φορά που τη συναντούσε
στο δρόμο γιατί στο σπίτι δεν τολμούσε να πατήσει .Το μπασμένο!!-Γεια σου
Δημήτρη,τι κάνει η Φανούλα; Είναι καλά;Χαιρετίσματα να της πεις..-΄Ολ΄αυτά με
νόημα.Σαν να τον ρωτούσε –«ζει ακόμα ή την ξαπόστειλες;»Η πρωϊνή υπόσχεση στον
εαυτό του,θάμπωσε.Ξεχάστηκε.Ο θυμός ,ξεπήδησε μέσα του,ορμητικός, σαν πυρακτωμένη
λάβα ,απλώθηκε κι΄έθαψε τις καλές του προθέσεις.-Αν την πιάσω να τηλεφωνεί,θα τη τσακίσω την άτιμη!.Δε
θα με ξεμπροστιάζει εμένα η Φανούλα στην
κάθε Ματίνα.Το θηρίο είχε ξυπνήσει πάλι μέσα του,παράλογο, ορεξάτο,</div>
<div class="MsoNormal">
τρίζοντας τα δόντια του.</div>
<div class="MsoNormal">
Παρκάροντας τ΄αμάξι,πρόσεξε τα κλειστά παραθυρόφυλλα.Τί
διάολο!΄Εντεκα η ώρα ,κοιμούνται ακόμα;.Και καλά η Φανή,στα χάλια που ήταν .Το
παιδί όμως;</div>
<div class="MsoNormal">
Δε μπορεί να κοιμάται κι΄η μικρή.Κι΄αν η μικρή είναι ξύπνια,αποκλείεται
η Φανή νάχει πέσει στον ύπνο.΄Εκλεισε μαλακά την πόρτα του αυτοκινήτου και πήγε
προς το σπίτι προβληματισμένος.Γύρισε το κλειδί στην κλειδαριά και μπήκε στο
χωλ</div>
<div class="MsoNormal">
ακροπατώντας.Απόλυτη
ησυχία.Νέκρα.Πήγε στην κουζίνα.΄Αδεια.΄Αδειες κι΄οι δυο κρεβατοκάμαρες.-Φανή;Αθηνά;
Φώναξε, σιγά στην αρχή,πιο δυνατά μετά.Καμμιά απάντηση.Πού στο διάολο
πήγανε-αφού της είπα ότι θα γυρίσω σπίτι.Ξαναβγήκε στο χωλ και στάθηκε μπροστά
στην κρεμάστρα.Τα μπουφάν τους λείπανε.Είχε βγει με τη μικρή-να πάει πού;Αυτή
με το ζόρι έβγαινε απ΄το σπίτι ακόμα και με καλό καιρό.Βγήκε σήμερα μ΄αυτό τον
παλιόκαιρο;Και στα χάλια που ήταν;Να πάει πού;</div>
<div class="MsoNormal">
Στεκόταν σαστισμένος,προσπαθώντας να κάνει το μυαλό του να
πάρει μπρος.</div>
<div class="MsoNormal">
«Στη μάνα μου θα πήγε,πού αλλού.»-Σήκωσε το τηλέφωνο.΄Όχι! Η
Αναστασία είχε να μιλήσει στη νύφη της τρεις μέρες.Ιδέα δεν είχε.</div>
<div class="MsoNormal">
«Στη μάνα της τότε.»-
«Θέλω να πάω,δυο μέρες να τη δω» του είχε πει χτες και τον είχε φέρει εκτός
εαυτού.Μαύρη την είχε κάνει αλλά φαίνεται πως το χτεσινό δεν της έβαλε
μυαλό.Αυτή η γυναίκα είχε βαλθεί να τον στείλει στα σίδερα.</div>
<div class="MsoNormal">
Ξανασήκωσε το τηλέφωνο.Η Κασσιανή,έπεσε απ΄τα σύννεφα.-«Δυο
μήνες έχουμε να τη δούμε.Θαρχόταν σήμερα μ΄αυτό τον παλιόκαιρο;Μήπως βγήκε για
τίποτα ψώνια Δημήτρη μου;»Δεν την πίστεψε.Σιγά μην του τόλεγε η παλιόγρια αν ήταν
εκεί η κόρη της.Κλείδωσε το σπίτι και ξαναμπήκε στ΄αυτοκίνητο.Η Κασσιανή του
άνοιξε τρομοκρατημένη.Ο Δημήτρης όρμησε σπρώχνοντάς την με δύναμη και πήρε
σβάρνα το σπίτι. «Πού την κρύβεις;» της φώναξε «πού την κρύβεις την προκομένη σου;» ΄Ανοιξε τα
δωμάτια ένα-ένα.΄Ανοιξε ντουλάπες,έψαξε κάθε γωνιά του σπιτιού.Η Κασσιανή τον
ακολουθούσε αποσβολωμένη.Τί έγινε με την κόρη της και την έψαχνε αυτός ο λυσσασμένος με τέτοια
μανία;</div>
<div class="MsoNormal">
-Δεν είν΄εδώ γιε μου,στο είπα.Τί συνέβη Δημήτρη μου,έπαθε
τίποτα το κορίτσι μου;</div>
<div class="MsoNormal">
Πού είναι-γιατί τη ψάχνεις παιδί μου;</div>
<div class="MsoNormal">
΄Οπως την άκουγε να μυξοκλαίει,του ήρθε η ιδέα.</div>
<div class="MsoNormal">
-Πού είναι ο κυρ-Μανώλης;</div>
<div class="MsoNormal">
-Στο καφενείο γιε μου.</div>
<div class="MsoNormal">
-Αυτός την πήρε έτσι; Αυτός τη ξεκουβάλησε για να την κρύψει!
Με γράψατε όλοι σας κανονικά,έτσι;Να παρακαλάς να μην πέσει στα χέρια μου.Τα
χτεσινά πες της.δεν ήταν τίποτα μπροστά
σ΄αυτά που έχει να πάθει.Να με περιμένει της είπα κι΄αυτή μ΄έγραψε και
ξεπόρτισε.Η ξεμυαλισμένη!!!</div>
<div class="MsoNormal">
-Παραλογίζεσαι γιέ
μου.Γύρνα σπίτι-εκεί θάναι η Φανή,ηρέμησε.</div>
<div class="MsoNormal">
΄Εφυγε σαν σίφουνας,βρίζοντας χυδαία,την εξαφανισμένη
γυναίκα του..Ξαναγύρισε στο σπίτι.΄Αδειο!-Πού πήγε,αναρωτήθηκε με το μυαλό
θολωμένο..Γιατί δε γύρισε ακόμα;Γιατί…</div>
<div class="MsoNormal">
Το συνειδητοποίησε ξαφνικά: «Γιατί έφυγε ,ρε ηλίθιε!Στην
έκανε!»</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Κασσιανή ,έκλεισε την
πόρτα πίσω απ΄το Δημήτρη κι΄έμεινε με τα μάτια στο κενό.</div>
<div class="MsoNormal">
Λες; -αναρωτήθηκε.Λες να πήρε τους δρόμους;Τα χτεσινά δε
θάναι τίποτα μπροστά σ΄αυτά που θα πάθει ,αν πέσει στα χέρια μου,της είχε πει ο
γαμπρός της.Ποιος ξέρει</div>
<div class="MsoNormal">
τι θα τράβηξε το φουκαριάρικο απ΄αυτό τον αλήτη.Λες να το πήρε
απόφαση;Να πήρε</div>
<div class="MsoNormal">
το παιδί και νάγινε μπουχός;Μακάρι Παναγία μου!Μακάρι νάχε
βρει το κουράγιο</div>
<div class="MsoNormal">
ν΄ανοίξει την πόρτα και να τον παρατήσει.Να
γλυτώσει!Καλύτερα στους πέντε δρόμους,παρά κοντά σ΄αυτό το ανήμερο θηρίο.Σιγά
–σιγά η βεβαιότητα θέριεψε και ρίζωσε μέσα της.΄Εφυγε! Αν είχε πάει κάπου
κοντά,θάχε πάρει τον άντρα της να του το πει-αλλιώς ήξερε τι θα την
περίμενε.΄Εφυγε!Για να την ψάχνει αυτός ο εξαποδώ,</div>
<div class="MsoNormal">
πήρε το παιδί και των ομματιών της κι΄έφυγε.</div>
<div class="MsoNormal">
Τηλεφώνησε στο καφενείο.Σήκωσε το τηλέφωνο ο καπετάν-Σέρρος.
«Πες του Μανώλη,νάρθει σπίτι,του είπε.Γρήγορα!!»<span lang="EN-US"></span></div>
<div class="MsoNormal">
Τον περίμενε με τη ψυχή στο στόμα,στην πόρτα της
κουζίνας.Πριν προλάβει να τη ρωτήσει,του το ξεφώνισε.</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Εφυγε,Μανώλη μου!! Η Φανή πήρε το παιδί και λάκισε!!</div>
<div class="MsoNormal">
΄Εμεινε άγαλμα ο ηλικιωμένος άντρας.</div>
<div class="MsoNormal">
Τι΄ναι αυτά που λες ,γυναίκα;Πώς έφυγε δηλαδή-να πάει πού;</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Ηρθε αυτός ο αφορεσμένος και την έψαχνε.Παντού την
έψαξε-δεν τη βρήκε.Θα χανόταν η Φανή ,έτσι,στα καλά του καθουμένου;΄Εφυγε σου
λέω!!΄Εφυγε να γλυτώσει.</div>
<div class="MsoNormal">
Ο κυρ-Μανώλης,προσπάθησε να κρατήσει τη ψυχραιμία του.΄Εξυσε
το κεφάλι του </div>
<div class="MsoNormal">
όπως συνήθιζε,όταν ήθελε να οργανώσει τη σκέψη του:</div>
<div class="MsoNormal">
-Πάρε τηλέφωνο τη Ματίνα,τη φιλενάδα της.Αυτή κάτι μπορεί να
ξέρει.</div>
<div class="MsoNormal">
Η Ματίνα ,έμεινε σύξυλη με το νέο. «΄Όχι,δεν ήξερε τίποτε
αλλά αν η Φανούλα τ΄αποφάσισε και τον παράτησε τον αλήτη,μπράβο της!!Καιρός
ήταν!!»</div>
<div class="MsoNormal">
-Πάρε τη Λένια,Κασσιανή.Αφού δε ξέρει η Ματίνα,θα ξέρει
αυτή.Θα της τηλεφώνησε.Αδερφή της είναι.Αν πήρε τέτοια απόφαση η Φανή,κάποιον
θα ειδοποίησε.΄Ετσι πήρε τους δρόμους,στα τυφλά,μ΄ένα μωρο στην αγκαλιά;Δεν
μπορεί!!</div>
<div class="MsoNormal">
Η Λένια δεν απαντούσε.Για μια ώρα και βάλε,η Κασσιανή
καλούσε κάθε τόσο τον αριθμό της μεγάλης κόρης της κι΄απάντηση δεν έπαιρνε.</div>
<div class="MsoNormal">
-Δεν το σηκώνει,θα λείπει, είπε στον άντρα της.-Τι θα
κάνουμε Μανώλη μου;-Εκείνος,σκούπισε με την παλάμη τον ιδρώτα στο μέτωπό του
κι΄έγειρε το κεφάλι στο τραπέζι της κουζίνας,αποκαρδιωμένος. -«Φωτιά στα
μπατζάκια μας»,βόγγηξε.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-outline-level: 1;">
Δημήτρης</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η ώρα δέκα,η βροχή που λίγο πριν φάνηκε να σταματά,ξανάρχισε
να πέφτει με μεγαλύτερη ένταση από πριν.Η θάλασσα φουσκωμένη
κι΄αγριεμένη,χτυπούσε αφρίζοντας το χαμηλό τοιχάκι της προκυμαίας.Ο
ουρανός,μαυρισμένος.Το πήρε απόφαση.Βγήκε τρέχοντας απ΄το μπαρ και χώθηκε
στ΄αυτοκίνητο βρίζοντας θεούς και δαίμονες.Φτάνοντας στο εργοτάξιο,έδιωξε όσους
εργάτες είχαν μείνει να τον περιμένουν κι΄αποφάσισε να γυρίσει σπίτι.Μέσα στ΄αυτοκίνητο,θυμήθηκε
την υπόσχεση στη γυναίκα του.-Θα σε ξαναπάρω,είχε πει στη Φανή.-Καλύτερα έτσι.</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν θα την έπαιρνε-γιατί
να την πάρει;Για να της δώσει τον
χρόνο να μαζέψει τα</div>
<div class="MsoNormal">
μπόσικα;Απροειδοποίητα θα γύριζε.Φάντης μπαστούνι!Μπορεί να
τη τσάκωνε με το τηλέφωνο στο χέρι.Δεν του τόβγαζε κανένας απ΄το μυαλό ότι εκείνη
η φιλενάδα</div>
<div class="MsoNormal">
της ,η Ματίνα,όλο και θα την έπαιρνε τις ώρες που εκείνος
έλειπε.Θα τα λέγανε οι δυο τους.Η δικιά του,θα της ξέρναγε τα παράπονά της.Η
Ματίνα ήξερε-έκοβε το κεφάλι του πως ήξερε.</div>
<div class="MsoNormal">
Το καταλάβαινε απ΄τον τρόπο της,κάθε φορά που τη συναντούσε
στο δρόμο γιατί στο σπίτι δεν τολμούσε να πατήσει .Το μπασμένο!!-Γεια σου
Δημήτρη,τι κάνει η Φανούλα; Είναι καλά;Χαιρετίσματα να της πεις..-΄Ολ΄αυτά με
νόημα.Σαν να τον ρωτούσε –«ζει ακόμα ή την ξαπόστειλες;»Η πρωϊνή υπόσχεση στον
εαυτό του,θάμπωσε.Ξεχάστηκε.Ο θυμός ,ξεπήδησε μέσα του,ορμητικός, σαν πυρακτωμένη
λάβα ,απλώθηκε κι΄έθαψε τις καλές του προθέσεις.-Αν την πιάσω να τηλεφωνεί,θα τη τσακίσω την άτιμη!.Δε
θα με ξεμπροστιάζει εμένα η Φανούλα στην
κάθε Ματίνα.Το θηρίο είχε ξυπνήσει πάλι μέσα του,παράλογο, ορεξάτο,</div>
<div class="MsoNormal">
τρίζοντας τα δόντια του.</div>
<div class="MsoNormal">
Παρκάροντας τ΄αμάξι,πρόσεξε τα κλειστά παραθυρόφυλλα.Τί
διάολο!΄Εντεκα η ώρα ,κοιμούνται ακόμα;.Και καλά η Φανή,στα χάλια που ήταν .Το
παιδί όμως;</div>
<div class="MsoNormal">
Δε μπορεί να κοιμάται κι΄η μικρή.Κι΄αν η μικρή είναι ξύπνια,αποκλείεται
η Φανή νάχει πέσει στον ύπνο.΄Εκλεισε μαλακά την πόρτα του αυτοκινήτου και πήγε
προς το σπίτι προβληματισμένος.Γύρισε το κλειδί στην κλειδαριά και μπήκε στο
χωλ</div>
<div class="MsoNormal">
ακροπατώντας.Απόλυτη
ησυχία.Νέκρα.Πήγε στην κουζίνα.΄Αδεια.΄Αδειες κι΄οι δυο κρεβατοκάμαρες.-Φανή;Αθηνά;
Φώναξε, σιγά στην αρχή,πιο δυνατά μετά.Καμμιά απάντηση.Πού στο διάολο
πήγανε-αφού της είπα ότι θα γυρίσω σπίτι.Ξαναβγήκε στο χωλ και στάθηκε μπροστά
στην κρεμάστρα.Τα μπουφάν τους λείπανε.Είχε βγει με τη μικρή-να πάει πού;Αυτή
με το ζόρι έβγαινε απ΄το σπίτι ακόμα και με καλό καιρό.Βγήκε σήμερα μ΄αυτό τον
παλιόκαιρο;Και στα χάλια που ήταν;Να πάει πού;</div>
<div class="MsoNormal">
Στεκόταν σαστισμένος,προσπαθώντας να κάνει το μυαλό του να
πάρει μπρος.</div>
<div class="MsoNormal">
«Στη μάνα μου θα πήγε,πού αλλού.»-Σήκωσε το τηλέφωνο.΄Όχι! Η
Αναστασία είχε να μιλήσει στη νύφη της τρεις μέρες.Ιδέα δεν είχε.</div>
<div class="MsoNormal">
«Στη μάνα της τότε.»-
«Θέλω να πάω,δυο μέρες να τη δω» του είχε πει χτες και τον είχε φέρει εκτός
εαυτού.Μαύρη την είχε κάνει αλλά φαίνεται πως το χτεσινό δεν της έβαλε
μυαλό.Αυτή η γυναίκα είχε βαλθεί να τον στείλει στα σίδερα.</div>
<div class="MsoNormal">
Ξανασήκωσε το τηλέφωνο.Η Κασσιανή,έπεσε απ΄τα σύννεφα.-«Δυο
μήνες έχουμε να τη δούμε.Θαρχόταν σήμερα μ΄αυτό τον παλιόκαιρο;Μήπως βγήκε για
τίποτα ψώνια Δημήτρη μου;»Δεν την πίστεψε.Σιγά μην του τόλεγε η παλιόγρια αν ήταν
εκεί η κόρη της.Κλείδωσε το σπίτι και ξαναμπήκε στ΄αυτοκίνητο.Η Κασσιανή του
άνοιξε τρομοκρατημένη.Ο Δημήτρης όρμησε σπρώχνοντάς την με δύναμη και πήρε
σβάρνα το σπίτι. «Πού την κρύβεις;» της φώναξε «πού την κρύβεις την προκομένη σου;» ΄Ανοιξε τα
δωμάτια ένα-ένα.΄Ανοιξε ντουλάπες,έψαξε κάθε γωνιά του σπιτιού.Η Κασσιανή τον
ακολουθούσε αποσβολωμένη.Τί έγινε με την κόρη της και την έψαχνε αυτός ο λυσσασμένος με τέτοια
μανία;</div>
<div class="MsoNormal">
-Δεν είν΄εδώ γιε μου,στο είπα.Τί συνέβη Δημήτρη μου,έπαθε
τίποτα το κορίτσι μου;</div>
<div class="MsoNormal">
Πού είναι-γιατί τη ψάχνεις παιδί μου;</div>
<div class="MsoNormal">
΄Οπως την άκουγε να μυξοκλαίει,του ήρθε η ιδέα.</div>
<div class="MsoNormal">
-Πού είναι ο κυρ-Μανώλης;</div>
<div class="MsoNormal">
-Στο καφενείο γιε μου.</div>
<div class="MsoNormal">
-Αυτός την πήρε έτσι; Αυτός τη ξεκουβάλησε για να την κρύψει!
Με γράψατε όλοι σας κανονικά,έτσι;Να παρακαλάς να μην πέσει στα χέρια μου.Τα
χτεσινά πες της.δεν ήταν τίποτα μπροστά
σ΄αυτά που έχει να πάθει.Να με περιμένει της είπα κι΄αυτή μ΄έγραψε και
ξεπόρτισε.Η ξεμυαλισμένη!!!</div>
<div class="MsoNormal">
-Παραλογίζεσαι γιέ
μου.Γύρνα σπίτι-εκεί θάναι η Φανή,ηρέμησε.</div>
<div class="MsoNormal">
΄Εφυγε σαν σίφουνας,βρίζοντας χυδαία,την εξαφανισμένη
γυναίκα του..Ξαναγύρισε στο σπίτι.΄Αδειο!-Πού πήγε,αναρωτήθηκε με το μυαλό
θολωμένο..Γιατί δε γύρισε ακόμα;Γιατί…</div>
<div class="MsoNormal">
Το συνειδητοποίησε ξαφνικά: «Γιατί έφυγε ,ρε ηλίθιε!Στην
έκανε!»</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Κασσιανή ,έκλεισε την
πόρτα πίσω απ΄το Δημήτρη κι΄έμεινε με τα μάτια στο κενό.</div>
<div class="MsoNormal">
Λες; -αναρωτήθηκε.Λες να πήρε τους δρόμους;Τα χτεσινά δε
θάναι τίποτα μπροστά σ΄αυτά που θα πάθει ,αν πέσει στα χέρια μου,της είχε πει ο
γαμπρός της.Ποιος ξέρει</div>
<div class="MsoNormal">
τι θα τράβηξε το φουκαριάρικο απ΄αυτό τον αλήτη.Λες να το πήρε
απόφαση;Να πήρε</div>
<div class="MsoNormal">
το παιδί και νάγινε μπουχός;Μακάρι Παναγία μου!Μακάρι νάχε
βρει το κουράγιο</div>
<div class="MsoNormal">
ν΄ανοίξει την πόρτα και να τον παρατήσει.Να
γλυτώσει!Καλύτερα στους πέντε δρόμους,παρά κοντά σ΄αυτό το ανήμερο θηρίο.Σιγά
–σιγά η βεβαιότητα θέριεψε και ρίζωσε μέσα της.΄Εφυγε! Αν είχε πάει κάπου
κοντά,θάχε πάρει τον άντρα της να του το πει-αλλιώς ήξερε τι θα την
περίμενε.΄Εφυγε!Για να την ψάχνει αυτός ο εξαποδώ,</div>
<div class="MsoNormal">
πήρε το παιδί και των ομματιών της κι΄έφυγε.</div>
<div class="MsoNormal">
Τηλεφώνησε στο καφενείο.Σήκωσε το τηλέφωνο ο καπετάν-Σέρρος.
«Πες του Μανώλη,νάρθει σπίτι,του είπε.Γρήγορα!!»<span lang="EN-US"></span></div>
<div class="MsoNormal">
Τον περίμενε με τη ψυχή στο στόμα,στην πόρτα της
κουζίνας.Πριν προλάβει να τη ρωτήσει,του το ξεφώνισε.</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Εφυγε,Μανώλη μου!! Η Φανή πήρε το παιδί και λάκισε!!</div>
<div class="MsoNormal">
΄Εμεινε άγαλμα ο ηλικιωμένος άντρας.</div>
<div class="MsoNormal">
Τι΄ναι αυτά που λες ,γυναίκα;Πώς έφυγε δηλαδή-να πάει πού;</div>
<div class="MsoNormal">
-΄Ηρθε αυτός ο αφορεσμένος και την έψαχνε.Παντού την
έψαξε-δεν τη βρήκε.Θα χανόταν η Φανή ,έτσι,στα καλά του καθουμένου;΄Εφυγε σου
λέω!!΄Εφυγε να γλυτώσει.</div>
<div class="MsoNormal">
Ο κυρ-Μανώλης,προσπάθησε να κρατήσει τη ψυχραιμία του.΄Εξυσε
το κεφάλι του </div>
<div class="MsoNormal">
όπως συνήθιζε,όταν ήθελε να οργανώσει τη σκέψη του:</div>
<div class="MsoNormal">
-Πάρε τηλέφωνο τη Ματίνα,τη φιλενάδα της.Αυτή κάτι μπορεί να
ξέρει.</div>
<div class="MsoNormal">
Η Ματίνα ,έμεινε σύξυλη με το νέο. «΄Όχι,δεν ήξερε τίποτε
αλλά αν η Φανούλα τ΄αποφάσισε και τον παράτησε τον αλήτη,μπράβο της!!Καιρός
ήταν!!»</div>
<div class="MsoNormal">
-Πάρε τη Λένια,Κασσιανή.Αφού δε ξέρει η Ματίνα,θα ξέρει
αυτή.Θα της τηλεφώνησε.Αδερφή της είναι.Αν πήρε τέτοια απόφαση η Φανή,κάποιον
θα ειδοποίησε.΄Ετσι πήρε τους δρόμους,στα τυφλά,μ΄ένα μωρο στην αγκαλιά;Δεν
μπορεί!!</div>
<div class="MsoNormal">
Η Λένια δεν απαντούσε.Για μια ώρα και βάλε,η Κασσιανή
καλούσε κάθε τόσο τον αριθμό της μεγάλης κόρης της κι΄απάντηση δεν έπαιρνε.</div>
<div class="MsoNormal">
-Δεν το σηκώνει,θα λείπει, είπε στον άντρα της.-Τι θα
κάνουμε Μανώλη μου;-Εκείνος,σκούπισε με την παλάμη τον ιδρώτα στο μέτωπό του
κι΄έγειρε το κεφάλι στο τραπέζι της κουζίνας,αποκαρδιωμένος. -«Φωτιά στα
μπατζάκια μας»,βόγγηξε.</div>
<br />
<br /></div>sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-1406015758977499102012-06-16T08:33:00.000-07:002012-06-16T08:34:24.329-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΑ ΠΛΕΚΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΒΕΛΟΝΑΚΙ -ΣΕΒΗ ΤΗΛΙΑΚΟΥ<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAYzq9ejdwgOe5gaSeGAciAuJUdj9oi7-S1m8NNixlMu2GoDnUX-leOgvl9obEMpKL9a6aNGRrzmteLxtWCfZ2T0zE9NY0E0AVN8d9AHXr5wdmIoC6l_ZWQWFseEjE1hn3uUcCPXyJUh4/s1600/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70100.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAYzq9ejdwgOe5gaSeGAciAuJUdj9oi7-S1m8NNixlMu2GoDnUX-leOgvl9obEMpKL9a6aNGRrzmteLxtWCfZ2T0zE9NY0E0AVN8d9AHXr5wdmIoC6l_ZWQWFseEjE1hn3uUcCPXyJUh4/s320/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70100.jpg" width="232" /></a></div>
ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΣΤΡΟΝ!</div>sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-63594972078378043992012-06-13T11:23:00.001-07:002012-06-13T11:23:06.607-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ΑΝ ΕΙΧΕΣ ΦΥΓΕΙ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ<br />
ΣΕΒΗ ΤΗΛΙΑΚΟΥ<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioqW-5gjg3InujqpMS1ztSX2fkh2SAuL6uQW8S2s5iOO7YYNCEaA4jMHPATc0zakXBLcKxJC4C0sldnrnCcW47-pxNFvW8pYJwOdK7ohA1FqY6nJPC_7DkVOU2NpPepjTgws8W5g2j4Po/s1600/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70031.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioqW-5gjg3InujqpMS1ztSX2fkh2SAuL6uQW8S2s5iOO7YYNCEaA4jMHPATc0zakXBLcKxJC4C0sldnrnCcW47-pxNFvW8pYJwOdK7ohA1FqY6nJPC_7DkVOU2NpPepjTgws8W5g2j4Po/s320/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70031.jpg" width="226" /></a></div>
ΕΚΔ.ΜΕΛΙΧΡΥΣΟΣ 2010</div>sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-37394670853239118272012-06-13T11:16:00.001-07:002012-06-13T11:16:11.018-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η ΒΕΡΑ ΣΤΟ ΒΥΘΟ<br />
ΣΕΒΗ ΤΗΛΙΑΚΟΥ<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifDSiADXKiHMENqqpzYtTbuAdWb736HkL0o6wC5pI_vx9sgT88TC-AionQWmiTroVtzz0HBX9rEBMdhXYWkaQXnb7HWv-B6fwCV-Akuw9w2FYeChg-9dCXNEmfa1OdJuRSZXDN1EES6Ok/s1600/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70008.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifDSiADXKiHMENqqpzYtTbuAdWb736HkL0o6wC5pI_vx9sgT88TC-AionQWmiTroVtzz0HBX9rEBMdhXYWkaQXnb7HWv-B6fwCV-Akuw9w2FYeChg-9dCXNEmfa1OdJuRSZXDN1EES6Ok/s320/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70008.jpg" width="232" /></a></div>
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΛΛΙΕΠΕΙΑ 2008</div>sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-67039350504801737482012-06-13T11:13:00.002-07:002012-06-13T11:13:38.881-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHQnQu-GVIvEO1mPTEIs3UCZpe2dd4E5jkGL8HvxbsPLYYcRwilxpt5DQ3bMxWIl1YkACBFlZgOQ409yBZvO2kX4ZgfzTvtPZ3UwAtE857kelyNuD0_Ac6yTaw_qCk8u3EiObQqtNIFq8/s1600/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHQnQu-GVIvEO1mPTEIs3UCZpe2dd4E5jkGL8HvxbsPLYYcRwilxpt5DQ3bMxWIl1YkACBFlZgOQ409yBZvO2kX4ZgfzTvtPZ3UwAtE857kelyNuD0_Ac6yTaw_qCk8u3EiObQqtNIFq8/s320/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70009.jpg" width="232" /></a></div>
<br />
<br />
ΟΤΑΝ Η ΜΗΙΚΡΗ ΜΟΥ ΑΔΕΡΦΗ<br />
(Μια αληθινή ιστορία)<br />
<br />
ΣΕΒΗ ΤΗΛΙΑΚΟΥ<br />
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΛΛΙΕΠΕΙΑ<br />
2007<br />
<br /></div>sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7767861765632734392.post-16020477523968378542012-06-10T23:44:00.001-07:002012-06-10T23:52:57.833-07:00ΤΑ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΑΚΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZLLwouri6V6m74M3TFDjOiFXka-1Ki_PrAal4SNjpD-9vjMchK5vlZOwlgj_LCREklHiCP-pxFiZOqx37szT3qSax0zFiBPN6qx4ZBEMZv5JMw_kGX_HpVd5B-z50RtgoKQAKbcNQ2Hw/s320/%25CF%2583%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B70002.jpg" width="320" /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
ΤΑ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΑΚΙΑ ΤΗΣ
ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ!!</div>
<div class="MsoNormal">
Δεξιά+Αριστερά!!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
(Κείμενο από την εκπομπή μου ΠΑΡΤΕ ΜΕ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ (ΑΛΦΑ 9,65)
,που βγήκε στον αέρα ζωντανά, στις 22 Ιουνίου 1990.Ανατρέξτε στην τότε,πολιτική
επικαιρότητα !)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Είπα κι εγώ,σαν όλες τις καλές και προκομμένες
νοικοκυρές,εργαζόμενες και μη,</div>
<div class="MsoNormal">
να βάλω τέλος πάντων μια τάξη στο νοικοκυριό μου.</div>
<div class="MsoNormal">
Καλοκαιράκι μπήκε για τα καλά και να σας πω την αλήθεια,τις
δύο τελευταίες εβδομάδες,μ’έφαγε η μαύρη ζήλεια! Όποτε έκανα πως σκάω μύτη στο
μπαλκόνι,</div>
<div class="MsoNormal">
να,χαλιά να λιάζονται από’δω,να, μάλλινα φρεσκοπλυμένα να
στεγνώνουν από’κει,</div>
<div class="MsoNormal">
κουρτίνες απλωμένες στις ταράτσες ν’ ανεμίζουν σαν πανιά
ιστιοφόρου,έμπα-έβγα η διπλανή,να τινάζει παπλώματα, ν’ αλλάζει χώμα στις
ζαρντινιέρες,να πλένει βεράντες,</div>
<div class="MsoNormal">
να βάφει κάγκελα κι έπιπλα φερ-φορζέ….Για
στάσου,λέω…Τελικά,αλλάξαμε εποχή.</div>
<div class="MsoNormal">
Φάγαμε και τον Ιούνιο. Κάτι πρέπει να κάνω κι εγώ. Μόνη μου
ζω κι’ όπως θέλω το κουμαντάρω το καράβι αλλά κάποτε,πρέπει να βγάλω το
χειμωνιάτικο πάπλωμα κάτω απ’ το φρέσκο καλοκαιρινό σεντόνι και να το φυλάξω
στη ντουλάπα.Να μαζέ-</div>
<div class="MsoNormal">
ψω κανένα δίσκο και κανένα βιβλίο απ΄τη μοκέτα,πούχω γίνει
ακροβάτισσα για να</div>
<div class="MsoNormal">
κυκλοφορήσω μέσα στο ίδιο μου το σπίτι! Ντροπή μου,δηλαδή!!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το Σαββατοκύριακο λοιπόν που μας πέρασε,έστρωσα το
προγραμματάκι μου.</div>
<div class="MsoNormal">
Σάββατο πρωί,πάμε για μπάνιο.Γυρίζουμε
μεσημεράκι,τρώμε,κοιμόμαστε κάνα δίωρο
και τ’ απόγευμα,μάζεμα όλα τα μάλλινα και πλυντήρια- ένα,δύο,τρία-όσα
πάρει. ΄Οσο θα πλένει το πλυντήριο,θα μαζέψω δίσκους,βιβλία,τσάντες και
παπούτσια χειμωνιάτικα. Μετά θ’ απλώσω και μετά…θ’ αράξω!</div>
<div class="MsoNormal">
Μέχρι το μεσημέρι,το πρόγραμμα κύλησε ομαλά. Πήγα για
μπάνιο,γύρισα,έφαγα και κοιμήθηκα…Θες ο ήλιος που με χτύπησε κατακέφαλα…θες η
δροσούλα που έμπαινε απ’ την ανοιχτή μπαλκονόπορτα…-ξύπνησα στις εννιά το
βράδυ. Ρόϊδο τά’κανες,με μάλωσε η συνείδησή μου. -Τι θα γίνει με τα μάλλινα; -Τώωωωρα;Τέτοια
ώρα; Κι’ αύριο μέρα είναι!Γιατί,θα πέσει η ζάχαρη στο νερό; ΄Ααασε με,
καημένη!!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ξημέρωσε Κυριακή. ΄Αντε,λέω. Μπανάκι απαραιτήτως και τ’
απόγευμα δουλειά! Σήμερα δεν έχει κοπάνα γιατί θα μείνει απλήρωτο το γραμμάτιο
για τ’ άλλο σαββα-</div>
<div class="MsoNormal">
τοκύριακο! Ωραία! ΄Εκανα «τόκα το» με τον εαυτό μου,και πήγα
για τη βουτιά στη</div>
<div class="MsoNormal">
θαλασίτσα με ανάλαφρη καρδιά και ήσυχη συνείδηση.</div>
<div class="MsoNormal">
Τ’ απόγευμα, ξύπνησα στις επτά!Τί
φταίω’γω!Δουλεύω,έτσι;Κουράζομαι. Δεν θα γίνω και μηχανάκι επειδή έτσι το θέλει
το <span lang="EN-GB">alter</span><span lang="EN-GB"> </span><span lang="EN-GB">ego</span>
μου!!Α!!!</div>
<div class="MsoNormal">
Εντάξει,άσε τα μάλλινα-ν΄αρχίσουμε από τα ψιλά,τα ψιλολοϊδια
δηλαδή. Πρώτα αυτά κι’ ύστερα τα πιο χοντρά!Η τάξη-τάξη αλλά δεν είπαμε να
πέσουμε και με τα μούτρα.</div>
<div class="MsoNormal">
Πρώτα-πρώτα,αποφάσισα να βάλω σε τάξη τα τζοβαίρια μου.Τί
τζοβαίρια δηλαδή- μη λέμε κι’ ό,τι θέλουμε…Απ’ τη στιγμή που πρόλαβε και μου
βούτηξε πρώτη το διαμάντι κοχινόρ,το Λιζάκι η Τέηλορ,τι περιμένετε να έχω εγώ
από κοσμήματα;</div>
<div class="MsoNormal">
Φαταούλας,αυτό το κορίτσι. Εγώ…ένα ζευγάρι σκουλαρικάκια
αντίκες,με μπριγιαντάκια σαν ριζάκια,και δυο δαχτυλιδάκια. ΄Όλα τ’ άλλα,
γιάλλινες χρωματιστές χάντρες και ανοξείδωτα μέταλλα!!!Αυτά όλα κι’ όλα. Τα δε
σ κ ο υ λ α-</div>
<div class="MsoNormal">
ρ ι κ ά κ ι α,έχουνε μεγάλη ιστορία!!Ήτανε της γιαγιάς μου
της Σεβαστής- δώρο του παππού. Φερμένα απ’ τη Ρωσία. Μια σταλιά πραματάκια αλλά
ήταν χειροποίητα κι’ από κόκκινο χρυσό,ρώσικο! Η γιαγιά μου δεν τάβγαζε απ’ τ’
αυτιά της, ούτε κι’ όταν λουζότανε γιατί, λέει,η ζεστή σαπουνάδα καθάριζε και
γιάλιζε το χρυσάφι και τις πετρούλες.</div>
<div class="MsoNormal">
Τέλος πάντων, όταν πέθανε η γιαγιάκα μου, η μαμά μου κι’ η
θείτσα μου,η αδερφούλα της δηλαδή,βάλανε κάτω ό,τι είχε και δεν είχε και πολύ
φιλότιμα,αρχίσανε τη μοιρασιά!Ένα σου-ένα μου!Ένα τραπεζομάντηλο με δαντέλα η
Γιουλίτσα-αυτή ήταν η μαμά μου,ένα τραπεζομάντηλο με κοφτό ασπροκέντημα η
Βικτωρίτσα-αυτή είναι η θείτσα μου. Μια μαξιλαροθήκη με κεντημένα πλακέ
ασπρολούλουδα η μια, το ζευγάρι της η άλλη.Τη ξύλινη κουτάλα του χαλβά η μια,
τη ξύλινη κουτάλα για τη μπεσαμέλ η άλλη. Φτάσανε και στα σκουλαρικάκια.΄Ένα
σου-ένα μου κι’ εδώ! ΄Ένα σκουλαρίκι η Γιουλίτσα, ένα σκουλαρίκι η Βικτωρίτσα!
Τέτοια εντιμότητα στη μοιρασιά! Πού να βρεθεί στις μέρες μας<span lang="EN-US">!!!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Για να είμαι ειλικρινής,το σκεπτικό αυτής της μοιρασιάς-του
ένα σου ένα μου,ακόμα και στα σκουλαρίκια, δεν μπόρεσα να το κατανοήσω ποτέ.
Χρόνια ολόκληρα,κάθε φορά που σκάλιζα το κουτί με τα λιγοστά χρυσαφικά της
μανούλας μου,έπεφτα πάνω στο μοναχικό σκουλαρίκι. Και κάθε φορά,ο ίδιος
διάλογος:</div>
<div class="MsoNormal">
-Ωραίο σκουλαρίκι!</div>
<div class="MsoNormal">
-Κομψοτέχνημα,παιδί μου!Αλλά τι να το κάνεις-ένα είναι!</div>
<div class="MsoNormal">
-Η θεία δεν έχει το άλλο;</div>
<div class="MsoNormal">
-Ναι,ναι!Κι’ αυτή,ένα έχει!</div>
<div class="MsoNormal">
-Γιατί βρε κορίτσια; Από δυο αυτιά δεν είχατε; Δεν τά’παιρνε
μια απ’ τις δυο,να πιάσουνε και τόπο;</div>
<div class="MsoNormal">
-Α!Τα κρατήσαμε από ένα για ενθύμιο απ΄τη γιαγιά σου!</div>
<div class="MsoNormal">
Τα κρατήσανε για ενθύμιο και για τριάντα χρόνια,ούτε για
δανεικό δεν έδωσε η μια το σκουλαρίκι της στην άλλη!</div>
<div class="MsoNormal">
Τριάντα χρόνια,τα φουκαριάρικα τα σκουλαρικάκια,μείνανε
αποκομμένα το ένα απ’ τ΄άλλο, καταχωνιασμένα σε δυο διαφορετικά κουτιά,σε δυο
διαφορετικά συρτάρια.Τριάντα χρόνια,δεν είδανε το φως του ήλιου. Ξέρανε πως
είχανε ταίρι και ταίρι δεν βλέπανε. ΄Ωσπου,πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, μια
μέρα που ξανασκάλιζα το κουτί με τα χρυσαφικά της μαμάς μου ,δεν κρατήθηκα.</div>
<div class="MsoNormal">
-Καλέ μαμά,μου το δίνεις;</div>
<div class="MsoNormal">
-Ένα σκουλαρίκι;΄Τι να το κάνεις;</div>
<div class="MsoNormal">
-Τι σε νοιάζει!Μου το δίνεις;</div>
<div class="MsoNormal">
-Μα είναι ενθύμιο απ΄τη γιαγιά σου!!</div>
<div class="MsoNormal">
-Ε, τ’ όνομά της δεν έχω; Θα το κάνω δαχτυλίδι,να το φοράω,να
το βλέπεις,να τη θυμόμαστε πιο καλά κι’ οι δυό μας.</div>
<div class="MsoNormal">
Πριν προλάβει να μου πει όχι,το βούτηξα.</div>
<div class="MsoNormal">
Την άλλη μέρα πάω στη θεία μου.</div>
<div class="MsoNormal">
-Θείτσα μου, έχεις ένα σκουλαρίκι…</div>
<div class="MsoNormal">
-Α, το ρώσικο της γιαγιάς σου λες…</div>
<div class="MsoNormal">
-Αυτό !Μου το δίνεις;</div>
<div class="MsoNormal">
-Μα είναι ε ν θ ύ μ ι ο!!</div>
<div class="MsoNormal">
-Τι ενθύμιο θείτσα μου! Δυο φτωχά σκουλαρικάκια εκεί πέρα,τριάντα
χρόνια χώρια!!Δεν τα λυπάστε;</div>
<div class="MsoNormal">
-Μα ένα σκουλαρίκι!!Τί θα το κάνεις παιδάκι μου;</div>
<div class="MsoNormal">
-Δαχτυλίδι!</div>
<div class="MsoNormal">
-Και γιατί να μην το κάνω δαχτυλίδι εγώ; Καλή ιδέα είναι.</div>
<div class="MsoNormal">
-Ε, τότε κράτα το σκουλαρίκι,να κρατήσω κι’ εγώ τη μοκέττα!</div>
<div class="MsoNormal">
-Ποια μοκέτα;</div>
<div class="MsoNormal">
-Την καινούρια που θα σου έστρωνα στο σαλόνι!</div>
<div class="MsoNormal">
-Ααα! ΄Αμα είναι έτσι, πάρτο!</div>
<div class="MsoNormal">
…Και βούτηξα και το δεύτερο!</div>
<div class="MsoNormal">
Αμ΄δε, που τα έκανα δαχτυλίδια!!Τα γιάλισα,τα
φρεσκάρισα,τρύπησα και τ’ αυτιά </div>
<div class="MsoNormal">
μου και τα κρέμασα,οικογενειακά υπερήφανη
που,επιτέλους,κατάφερα κι’ έσμιξα στ’ αυτάκια μου,τα ταλαιπωρημένα και για
τριάντα ολόκληρα χρόνια αποξενωμένα ,σκουλαρικάκια της γιαγιάκας μου!Μια
διαχωριστική γραμμή τριάντα ετών, πήγε
περίπατο!Δεν ήταν και λίγο-καθόλου λίγο θα έλεγα.</div>
<div class="MsoNormal">
Τώρα βέβαια,αυτά τα σκουλαρίκια της γιαγιάς μου,παρουσιάζουν
το εξής πρόβλημα:</div>
<div class="MsoNormal">
Φαίνεται πως παρά το γεγονός ότι αποτελούν «ζευγάρι»,τόσα
χρόνια μακρυά το ένα απ’ το άλλο,μάθανε να ζούνε χώρια-και μαζί δεν
κάνουνε!Κάθε φορά που τα βγάζω</div>
<div class="MsoNormal">
απ’ τ’ αυτιά μου, τ’ ακουμπάω δίπλα-δίπλα,πάνω στο μάρμαρο
της σιφονιέρας.Όταν</div>
<div class="MsoNormal">
πάω να τα ξαναφορέσω, περιέργως,βρίσκω πάντα μόνο το ένα.Το
άλλο ,όλο και το ψάχνω-αίμα φτύνω κάθε φορά μέχρι να το βρω,χωμένο πότε ανάμεσα
σε χαρτιά,πότε </div>
<div class="MsoNormal">
ανακατεμένο με τα χάντρινα κολλιέ μου! Ανεξήγητο! Και κάτι
ακόμα που παραμένει ανξήγητο: Ποιο απ’ τα δυο την κοπανάει-το δεξί ή τ’
αριστερό; Αυτό δεν θα το μάθω ποτέ γιατί είναι ο λ ό ι δ ι α!! Τόσο ,που κάθε
φορά που τα φοράω ανατωτιέμαι-έχω κρεμάσει το δεξί σκουλαρίκι στο δεξί αυτί και
τ’ αριστερό σκουλαρίκι στο αριστερό αυτί…ή μήπως τάμπλεξα δεξί μ’ αριστερό κι’
αριστερό με δεξί;Αυτό όμως, δεν μ’ ενοχλεί και τόσο-εδώ που έχουμε φτάσει
μπλέκουμε τ’ αριστερό με το δεξί μανίκι…</div>
<div class="MsoNormal">
στα σκουλαρίκια θα κολλήσουμε;Άλλο μ’ ενοχλεί εμένα. Μ’
ενοχλεί που δυσκολεύονται να μονοιάσουν.Μόνο όταν τα φορώ στ’ αυτάκια μου
,κάπως τα βρίσκουνε. Αλλά και πάλι,κρατούν κάποια απόσταση-με το πρόσωπό μου
ανάμεσά τους.</div>
<div class="MsoNormal">
Κι’ έχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω, ότι εκείνος ο
παλιός,παραδοσιακός τρόπος μοιρασιάς-το ένα σου
ένα μου δηλαδή,ήταν λάθος! Είναι πολύ προτιμότερη η μοιρασιά,όπως την
εννοούν και την πραγματοποιούν οι περισσότεροι ,σήμερα!</div>
<div class="MsoNormal">
Ένα μου ένα σου, ένα μου ένα
μου, ένα μου ένα σου ένα μου…και πάει λέγοντας!</div>
<div class="MsoNormal">
΄Ετσι, μπορείς να ελέγχεις,με μικρές απώλειες, τι πρέπει να
πέσει στο μερτικό σου-</div>
<div class="MsoNormal">
κι’ έχεις τη δυνατότητα να προλαβαίνεις και να μη χωρίζεις τ’
αξεχώριστα!Καταφέρνεις δηλαδή να παίρνεις τα «σετάκια» κομπλέ-και ν’ αφήνεις τα</div>
<div class="MsoNormal">
σκόρπια για τους άλλους!!!</div>
<div class="MsoNormal">
Είναι πολύ καλύτερα έτσι! Π ο λ ύ καλύτερα!</div>
<div class="MsoNormal">
Αυτό που σας λέω, να το κρεμάσετε σκουλαρίκι στ’ αυτί σας!!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Σέβη Τηλιακού\</div>
<div class="MsoNormal">
(Υ.Γ. Εδώ και είκοσι
πέντε χρόνια, τα σκουλαρικάκια της γιαγιάς μου,βρίσκονται στα χέρια της κόρης
μου,κληρονομικώ δικαιώματι!!)</div>
</div>sevi tiliakouhttp://www.blogger.com/profile/03427967346218407284noreply@blogger.com0