ΚΕΦ.4
Την Κυριακή το πρωί σηκώθηκε «απογειωμένη» ψυχολογικά.Η πρώτη φάση της εκδίκησής της ,είχε πετύχει απόλυτα.Του είχε καταφέρει γερό χτύπημα κάτω απ΄τη μέση.Είχε φάει η μούρη του χώμα.Την άρνησή της ν΄ανταποκριθεί στο ερωτικό του
κάλεσμα την περασμένη νύχτα-και μάλιστα μετά την σχεδόν πεντάμηνη στέρηση
των «δικαιωμάτων» της που της είχε επιβάλει,θα τη θυμόταν από δω και πέρα,όπως θυμόταν κι΄εκείνη εκείνο το φαρμακερό απόγευμα της δικής του απόρριψης.Τον είχε βάλει στην πρίζα και τόξερε ,αλλά αυτό προέβλεπε και το σχέδιο που είχε καταστρώσει το πολυμήχανο μυαλό της Φαίης.
Πήγε στο μπάνιο,μπήκε κάτω απ΄το νερό,ύστερα στέγνωσε το σώμα της και το πασάλειψε με την κρέμα σύσφιξης που της είχε συστήσει η Φαίη.Α! ρε Φαίη,αν δεν είχα κι΄εσένα,ακόμα θα μασούλαγα ραβανί στον καναπέ με τα εκατόν είκοσι κιλά στην πλάτη.Φόρεσε το καινούργιο κολλητό τζην-ο θεός νάχει καλά όσους σκέφτονται και τις χοντρές σ΄αυτό τον κόσμο.Από πάνω το μοδάτο ροζ Τ-shirt,κι΄αυτό απ΄τα λάφυρα της Παρασκευής και «έστρωσε» μαλλί και μούρη.Τέρμα οι ξεχυλωμένες
φόρμες.΄Όχι για χατήρι του «μαχαραγιά»-για δικό της χατήρι.Η ώρα είχε πάει δέκα.
΄Αρχισε να ετοιμάζει το τραπέζι για το πρωινό,πίνοντας με απόλαυση πια, τον σκέτο ελληνικό της.Τον άκουσε που μπήκε στο μπάνιο.΄Υστερα από λίγο μπήκε στην κουζίνα.Την καλημέρισε με μισό στόμα και κάθησε να φάει τ΄αυγά με μπέικον που είχαν αρχίσει να παγώνουν.Απ΄το δωμάτιο της μικρής,έφτανε ως την κουζίνα το τρα-
γούδι που τελευταία ,καθώς πάλευε να κατατροπώσει τα κιλά της,είχε γίνει ο Εθνικός της ΄Υμνος.Ποιός το τραγουδάει; Είχε ρωτήσει την Αγγελικούλα όταν το πρωτάκουσε.
-΄Ένα μανούλι απ΄την Αγγλία μαμά,ο Τζέιμς Μπλαντ.
΄Όπως άδειαζε στα μπολ τα δημητριακά των παιδιών,τα λόγια ανέβηκαν στα χείλη της μαζί με τις νότες: γιου αρ μπιούτιφουουλ….γιου αρ μπιούτιφουουλ…γιου αρ μπιούτιφουλ ιτς τρουουου!!Δεν ήξερε το παρακάτω.Τ΄αγγλικά της ήταν «άπορα».
Αλλά αυτό το γιου αρ μπιούτιφουλ ,έφτασε για να κάνει έξαλλο το Μάκη.
-Σου είπε κανείς ότι έχουμε όρεξη ν΄ακούμε Μαρία Κάλλας ακόμα δεν άνοιξε το μάτι μας;
Το έπαιξε χαλαρή-πάντα βάσει σχεδίου.
-Ποια Μαρία Κάλλας αγάπη μου-το τελευταίο σουξέ του Τζέιμ Μπλαντ είναι…
-Κι΄εσύ πού τα βρήκες τα εγγλέζικα και τα τραγουδάς,βρε Αλέκα;
-Δεν ξέρω εγώ εγγλέζικα Μάκη;
-Ξέρεις;
-Αφού δεκάξη χρόνια δεν ενδιαφέρθηκες να μάθεις,δεν έχει νόημα να σου απαντήσω τώρα!!-Γύρισε κατά τη μεσόπορτα.Παιδιά!!Ελάτε για πρωινό.
Πλάκωσαν τα βλαστάρια της στην κουζίνα και τη γλύτωσαν απ΄τη συνέχεια της κουβέντας.Ο «μαχαραγιάς» έμοιαζε με βόμβα έτοιμη να εκραγεί.
Τέλειωσε το πρωινό του,σηκώθηκε και δήλωσε τσαντισμένος:
-Πάω κατά την πλατεία για καφέ..
-Στο καλό να πας!
Τηλεφώνησε στη Φαίη.
-Πού να στα λέω….
Η άλλη,άκουσε τα συμβάντα και τη συνεπήρε ο ενθουσιασμός.
-Γουστάρω.Είδες που στάλεγα;Ο άντρας είναι μην του θίξεις το πουλί.Του τόθιξες;Ε΄,θα φάει τα λυσσακά του να σου αποδείξει ότι το «μοναδικό,το αχτύπητο»πουλί,είναι αυτό που έχει εκείνος, ανάμεσα στα σκέλια του.Καλύτερα να τον πεις «αδερφή» παρά ανεπιθύμητο εραστή.Τί θα κάνεις τώρα;
-Τι λέει το σχέδιο Φαίη μου,εσύ το σχεδίασες.
-Πόδια ψηλά, στην επόμενη επίθεση.
-Αυτό θα κάνω λοιπόν..
Κοίτα να δεις που το μεσημεριανό παστίτσιο την άφησε περίπου αδιάφορη.Πατέρας και τέκνα, τόφαγαν με μεγάλη όρεξη.Εκείνη έφαγε με την ίδια όρεξη το σενιάν φιλέττο της και το κουνουπίδι με μπόλικο λεμόνι.΄Αραξαν για καμιά ώρα στην τηλεόραση οικογενειακώς.΄Ενιωθε το βλέμμα του να την καρφώνει κάθε τόσο.Τον έβλεπε με την άκρη του ματιού ,ν΄αλλάζει πόδι κάθε δύο λεπτά,καθισμένος δίπλα της στον καναπέ.Αυτός κάτι περιμένει ,σκέφτηκε-ξέρω τι περιμένει!!Λίγα λεπτά αργότερα επιβεβαιώθηκε.Μόλις βγήκαν τα παιδιά για την καφετέρια,έχωσε το χέρι του ανυπόμονο,κάτω απ΄το Τ-shirt.
-Αν μου κάνεις και τώρα γυμνάσια,θα πέσω απ΄το μπαλκόνι.Βγάλτο αυτό το ρημάδι το μπλου-τζην ρε παιδί μου-από πού στα κομμάτια ανοίγει!Πάλευε να της κατεβάσει το φερμουάρ έτσι όπως ήταν καθισμένη-δεν τα κατάφερνε.Την έστησε όρθια με το ζόρι-τραβάτε με κι΄ας κλαίω.Λίγο εκείνη,λίγο εκείνος,το παντελόνι πετάχτηκε στην άκρη.
Την πήγε σπρώχνοντας μέχρι την κρεβατοκάμαρα και την έρριξε στο κρεβάτι.Για πότε ξεγυμνώθηκε κι΄έπεσε από πάνω της,ούτε που κατάλαβε.Για πότε της έκανε έρωτα και για πότε άναψε μέσα της η πυρκαγιά και την έλειωσε σαν το μέταλλο στο καμίνι ούτε που κατάλαβε.Για πότε έπεσε δίπλα της μουγκρίζοντας από ευχαρίστηση,ούτε που κατάλαβε.Τίποτα δεν κατάλαβε.Αστραπή,έγιναν όλα.Κατάπιε με κόπο τα δικά της μουγκρητά.Το σχέδιο έλεγε:-ωραία,πηδηχτήκαμε ..και τι έγινε;σιγά τα λάχανα!
-Σ΄άρεσε;
-Καλό ήταν….
-Τι καλό ρε Αλέκα,με δουλεύεις τώρα;
-Παλιά,ήσουν πιο ευρηματικός..πιο ..φλογερός…πιο..πώς να στο πω τώρα…πιο μεθοδικός, ρε παιδί μου.Σήμερα μπαμ και κάτω!Θα μου πεις είναι και η αποχή-πέντε μήνες ήταν αυτοί..ή μήπως δεν έκανες αποχή εσύ,Μάκη μου;
Την άκουγε εμβρόντητος.Αυτή ήταν η Αλέκα που ήξερε;Η Αλέκα που τον παρακαλούσε;Η Αλέκα που κάθε φορά που την κουτούπωνε έκανε το σταυρό της τρεις φορές «δόξα σοι Παναγία» μου;Τι έγινε ξαφνικά.Του προέκυψε σεξουάλα η Αλέκα και της έπεφτε ανεπαρκής;Του γύρισε το μάτι ανάποδα.
-΄Ετσι,ε; Λοιπόν εσύ κάτι έχεις πάθει-δεν εξηγείται αλλιώς.Εσύ ρε Αλέκα;Εσύ που έλεγες Μάκης κι΄άλλος κανένας;Εσύ μου τα λες αυτά;
-Τι να κάνουμε..αλάζουνε οι άνθρωποι αγάπη μου…μεγαλώνουμε..θέλουμε άλλα τώρα.Μια ανανέωση στη σχέση…μια φαντασία στον έρωτα…πεθαίνει ο έρωτας άμα βαλτώσει Μάκη μου. –Κι΄αυτά απ΄την τηλεόραση τάχε ακούσει..Είδες τι μαθαίνει κανείς;Θεωρίες πράσινα άλογα αλλά να που όλα έχουν τη σωστή τους ώρα.
Τον είχε κάνει κουρέλι.Σηκώθηκε,άναψε τσιγάρο-πάω να φτιάξω ένα καφέ ,της είπε-και βγήκε στο σαλόνι.Σε λίγο άκουσε την τηλεόραση.Τράβηξε πάνω της τα σκεπάσματα και χάιδεψε αυτάρεσκα τα ευτυχισμένα μπούτια της.Τώρα δεν ντρεπόταν γι΄αυτά.
Τον άκουσε να μιλά στο τηλέφωνο.
-΄Ελα ρε φίλε,πάμε το βράδυ για κανένα ποτό;Μπάφιασα εδώ μέσα.
΄Ερριξε μέσα της το γέλιο της αρκούδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου