Εκείνο το απόγευμα της Παρασκευής πριν δυο μήνες,θα της μείνει αξέχαστο μέχρι να κλείσει τα μάτια της.Άκου τώρα!Έφαγε χοντρή «πόρτα» μέσα στο ίδιο της το σπίτι από τον ίδιο της τον άντρα!Τέτοια «πόρτα» που δάκρυσαν μάτια και μάτωσαν ρουθούνια-τρόπος του λέγειν!Όχι πως δεν το περίμενε-χρόνια τώρα το έβλεπε να έρχεται..και το έτρεμε.Απλά,έτρεφε μια ουτοπική ελπίδα πως θα κατάφερνε να το προλάβει.Στα τριανταοκτώ της και μετά από δεκάξη χρόνια γάμου είχε καταφέρει-ένας θεός και το αδηφάγο στόμα της ξέρουν πώς-ν’αυξήσει το βάρος που είχε τη μέρα που παντρεύτηκε,εικοσιδύο χρονών συλφίδα,στο εκατό τοις εκατό.Τα σκάρτα
εξήντα κιλά που ζύγιζε όταν ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας ,έγιναν εβδομήντα πέντε μετά την πρώτη γέννα,κόλλησαν πάνω της σαν βδέλλες κι’υποδέχτηκαν τα επόμενα είκοσι που ήρθαν για να μείνουν κι’αυτά μετά τη δεύτερη γέννα.Από κει και ύστερα την πήρε η κατηφόρα,όσο το βάρος της έπαιρνε την ανηφόρα.Τη ζυγαριά την είχε κόψει από φιλενάδα εδώ και καιρό.Εντάξει πάχυνα,σκεφτόταν αλλά θ’αδυνατίσω.Σήμερα αύριο,θ’αρχίσω δίαιτα.Δεν την άρχισε ποτέ.Ένα βράδυ Σαββατιάτικης εξόδου,την ώρα που πήγε να κουμπώσει το μαύρο σατέν παντελόνι που είχε να το φορέσει κάτι μήνες,το κουμπί της μέσης έδωσε ένα πήδο και βρέθηκε στο πάτωμα.Έσκυψε να το πιάσει κι’άκουσε τρομοκρατημένη το κρακ-κρακ της ραφής που σκιζόταν για ν’αφήσει ελεύθερο το χώρο που διεκδικούσε πεισματικά ο πισινός της.Εκεί,έχασε τη ψυχραιμία της .Έτρεξε λαχανιασμένη στη ζυγαριά.Ανεβο-
κατέβηκε τρεις φορές μέχρι να βεβαιωθεί ότι το νούμερο που έβλεπε,δεν το έβλεπε λάθος.Εκατόν είκοσι έδειχνε η σκύλλα.Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία δέκα χρόνια,πότε από δω,πότε από κει,της χτυπούσαν κάτι καμπανάκια.΄Εκανε πως δεν τα άκουγε.
-Ρε μάνα,έτσι που χόντρυνες,θα σε φωνάξουν όπου νάναι στο Χόλλυγουντ να παίξεις την Όρκα-της πέταξε μια μέρα ο γιος της όπως την έβλεπε χυμένη στον καναπέ να τσακίζει ένα κομμάτι ραβανί.Αγρίεψε.Ορίστε τώρα.Ένα σκατό δεκαπέντε χρονών να κριτικάρει τη μάνα του!!
-΄Ακου να σου πω ξερόλα μου,ένα μαντράχαλο και μια κοκλάνα έβγαλα από μέσα μου-τι περίμενες δηλαδή να μείνω η στέκα που είμουνα;
-Άσε ρε μάνα.Εμείς τα κιλά μας τα πήραμε μαζί την ώρα που βγήκαμε.Δικά σου είναι αυτά που κουβαλάς .Σταμάτα να τρως.Δεν ακούς τι λένε οι γιατροί για τους υπέρβαρους στην τηλεόραση;Θ’ανεβάσεις καμιά πίεση,θα πάθεις καμιά-πώς τη λένε κι’όλας να δεις-στεφανιαία νόσο,μάλιστα-και θα σε χάσουμε ρε μάνα!!Κάνε κράτει.
Ορίστε μας,το σκατό έγινε τώρα και γιατρός!!Η κόρη της πάλι που απ’τα δεκατρία
άλλη δουλειά δεν είχε παρά να νοιάζεται για το μέλλον της,ντρεπόταν να κυκλοφορεί μαζί της.
-Άσε,καλέ μαμά,θα σε βλέπουν και θα λένε πως άμα μεγαλώσω θα γίνω σαν κι’εσένα.Έτσι λένε στην τηλεόραση.Οι άντρες βλέπουν την πεθερά και ξέρουν πώς θα γίνει κι’η κόρη.Δε θα βρω άντρα να παντρευτώ-αυτό θέλεις;
Αμάν αυτή η τηλεόραση.Αυτή την είχε πάρει στο λαιμό της.Τη μπέρδευε πανάθεμά την.Απ’τη μια «στους άντρες αρέσουν οι μπαμπάτσικες,ακόμα και οι χοντρές έχουν τους θαυμαστές τους.Οι άντρες θέλουν πιασίματα στη γυναίκα-δε γουστάρουν τις κοκκαλιάρες».Απ’την άλλη,άκουγε σε κάτι μεσημεριάτικες εκπομπές ότι ο τάδε χώρισε τη γυναίκα του γιατί πάχυνε πολύ μετά το γάμο.Ο δείνα ,δεν τη χώρισε τη γυναίκα του που πάχυνε,την κράτησε γιατί τον βόλευε στα οικιακά αλλά άλλαζε τις γκόμενες σαν τα πουκάμισα.Ο τρίτος από τότε που πάχυνε η γυναίκα του,την έβλεπε και πάθαινε σεξουαλική αναστολή-ούτε να την φτύσει!Δεν ήξερε τί να πιστέψει πια..Τόσο τρομερό ήταν που πάχυνε;Η πρώτη για η τελευταία ήταν;Οι φιλενάδες κι’οι γυναίκες των φίλων του άντρα της,είχαν όλες κι’από μια συμβουλή.
-Κόψε το πολύ φαί.Ψωμιά,σάλτσες,πατάτες,ζυμαρικά κάνε τα στην άκρη.
-Μη ξεσκίζεσαι όταν κάθεσαι να φας.Να τρως πολλές φορές την ημέρα από λίγο.
-Τρώγε όσο θέλεις-αλλά δυο μέρες τη βδομάδα πίνε μόνο νερό..
-Γυμναστική παιδί μου,άσκηση-χωρίς άσκηση δεν θα κάνεις τίποτε.
Της πέταγαν και κάτι τρελλά:
-Να πας να σου βάλουν στο στομάχι δακτύλιο.
-Να πας να σου βάλουν μπαλονάκι.
-Να πας να στο δέσουν.
-Να πας να στο μικρύνουν.
Από την τηλεόραση τ’άκουγαν και της τα ξεφούρνιζαν,όπως τ’άκουγε κι’εκείνη κι’ανατρίχιαζε.Πανικός την έπιανε.
Αυτά,από όσες υποτίθεται πως την αγαπούσαν.
Οι «άλλες» πάλι,το έβλεπαν αλλιώς.
-Έλα μωρέ,δίαιτες και μαλακίες.Θα χαλάσεις τη ψυχολογία σου.Καλύτερα χοντρή και χαρούμενη παρά αδύνατη και στερημένη.
-Εντάξει,κάνε δίαιτα αλλά εξήντα κιλά δε τα ρίχνεις εύκολα-πρέπει να έχεις θέληση.Έχεις;
Φαίνεται πως δεν είχε γιατί η άποψη που τη βόλευε μέχρι πρόσφατα ήταν αυτή της
κολλητής της,της Φαίης.
-Ρε βλάκα,τι βασανίζεσαι;Πάχυνες..και λοιπόν;Οι άντρες μπορεί να μην το παραδέχονται αλλά τις γουστάρουν τις χοντρούλες.Ξέρεις πόσες λιπόσαρκες καλλονές έχουν φάει κέρατο από χοντρές;Οι χοντρές σου λέει,τους ανάβουν.Γουστάρουν να κουτουπώνονται μέσα σε μπούτια και στήθεια πληθωρικά-τους θυμίζουν την κοιλιά της μάνας τους.Ο Μάκης τι σου λέει;Τον έχεις ρωτήσει ποτέ ανοιχτά;
Δεν τον είχε ρωτήσει αλλά τα σήματα που έπαιρνε κατά καιρούς δεν της ήταν και τόσο ευχάριστα.Τον πρώτο καιρό έκανε πως δεν έβλεπε τη συσσώρευση των κιλών στο αντικείμενο του πόθου του.Σιγά-σιγά όσο η κατάσταση διαιωνιζόταν,άρχισε τις μπηχτές.
-Ρε Αλέκα,παραπάχυνες ρε γαμώ το.Κάνε καμιά δίαιτα να χάσεις κανένα κιλό.Μούρχεται καμιά φορά να σε «πάρω» στο όρθιο και τρέμω μη μου πέσει η μέση ρε Αλεκάκι.
Ένα βράδυ όπως πήγαιναν για τα «προκαταρκτικά»,της έκανε την καρδιά περιβόλι.
-Ρε Αλέκα σε θυμάμαι πώς ήσουν όταν παντρευτήκαμε και μου έρχεται να βάλω τα κλάματα.Πεθύμησα να πηδήξω αδύνατη γυναίκα ρε μάνα μου..Τις βλέπω να κυκλοφορούν με τα παϊδάκια και τις κοιλίτσες έξω και μου τρέχουν τα σάλια σαν το σκύλο που βλέπει το κόκκαλο από μακρυά.Καμιά ώρα θα χυμήξω σ’όποια βρω μπροστά μου,κι’ότι γίνει έγινε!!
Αυτό την πόνεσε-την πλήγωσε.Αλλά πιο πολύ την πλήγωσε το άλλο.
Της το πέταξε στη διάρκεια μιας νυχτερινής τους προσπάθειας «συνεύρεσης».
Του βγήκε σαν παράπονο,με μια μικρή δόση αγανάκτησης.
-Ή θ’αδυνατίσεις ή ξέχνα το πήδημα.΄Ετσι που κατάντησες στο κυνήγι του θησαυρού ξαμολιέμαι κάθε φορά για να βρω το μέλι Αλέκα μου..΄Αντε πια!Πάρτο απόφαση και ράψε το ρημάδι το στόμα σου.Φτάνω σε φάση στόχευσης και χάνω το στόχο ρε γαμώ το μου!
-Μήπως νάρθω από πάνω Μάκη μου;πρότεινε με μισό στόμα.
-Αντε να το δοκιμάσουμε κι’έτσι.Ανέβα-με το μαλακό έτσι;Μη με κάνεις χαλκομανία!!
Στην αρχή κάτι πήγε να γίνει.Στα τρία λεπτά τα γόνατά της πάθανε αγκύλωση.Έπεσε στο πλάϊ αποκαμωμένη,απογοητευμένη.Σκεπάστηκε άρον-άρον με το σεντόνι και βάλθηκε να κλαίει.Την αγκάλιασε-τρυφερός ήταν ο κακομοίρης.Έλα μωρέ της είπε,
μη στενοχωριέσαι,στο χέρι σου είναι να φτιάξουν τα πράματα-θα σου πληρώσω εγώ να πας σε γυμναστήριο-έλα τοφαλάκι μου κοιμήσου τώρα!Αυτό το τοφαλάκι,ήταν η χαριστική βολή.
-Δεν πάω σε γυμναστήριο του είπε-ντρέπομαι.Μόνη μου θ’αδυνατίσω-θα δεις.
Άρχισε δίαιτα από την άλλη μέρα;Όχι βέβαια.Ήθελε αλλά δεν μπορούσε.Παντελής έλλειψη αποφασιστικότητας.Το παραδεχόταν.Όποτε πλησίαζε το ψυγείο κατ’εντολήν του στομαχιού της του έρριχνε μια γερή κλωτσιά-αλλά το άνοιγε και του έδινε να καταλάβει.
Από αύριο όμως;;Δίαιτα!Ναι,καλά!Ο Μάκης,είχε αρχίσει να χάνει το ερωτικό ενδιαφέρον του.Τον κυνηγούσε στις γωνιές του σπιτιού..Λούης ο Μάκης.Τα ψυχολογικά της άνθισαν σαν τα άνθη του κακού.Την κατάτρωγαν-από μέσα.Απ’έξω,εκεί..στα εκατόν είκοσι.
Μόνη της παρηγοριά,ο Στάθης ο κρεοπώλης.Γειτονάκι ,μεσοτοιχία με το «προικώον» της,την ήξερε από κοριτσάκι.Τώρα, σαραντάρης κι΄αυτός ,ανύπαντρος και «ανταγωνιστής» του Παβαρόττι,τράβαγε τις κορόνες του κόβοντας τις μοσχαρίσιες γάλακτος και τους κιμάδες.Μόλις την έβλεπε να μπαίνει στο κρεοπωλείο,παράταγε ό,τι έκανε και είχε δεν είχε πελάτη,έβαζε τα δυο του χέρια καπάκι στην καρδιά,έπαιρνε κι΄εκείνο το θεατρινίστικο ύφος του και της την αμόλαγε την κοτσάνα:
-Αμάν Αλέκα μου..Μή μπαίνεις στο απότομο στο μαγαζί,θα με στείλεις από καρδιά καμιά μέρα.Αμάν παιδί μου!!
΄Εκανε πως τσαντιζόταν:Δεν παρατάς τη σαχλαμάρα να κόψεις κανένα κιμά βρε Στάθη;Δυο φορές έτσι;
Της άρεσε όμως.Να κι΄ένας άντρας που με γουστάρει και χοντρή.Και «ξανακοι-μόταν» στα κιλά της.
Μέχρι εκείνο το «αξέχαστο» απόγευμα της Παρασκευής,πριν δυο μήνες.Μόλις είχε ρίξει στο φούρνο το πυρέξ με την τυρόπιττα.Πάλαιψε με τον εαυτό της μέχρι ν΄αποφασίσει να τη φτιάξει.
-Για την πάρτη σου θα τη φτιάξεις-της φώναζε ο εαυτός της.
-Για τα παιδιά και το Μάκη θα τη φτιάξω-του απαντούσε.
-Σου ζήτησε κανείς τυρόπιττα;Εσύ τη λιγουρεύτηκες.Λιμάρα!
-Βρε,άει παράτα με.Εγώ θα τη φτιάξω κι΄όποιος θέλει τρώει!
Την έφτιαξε λοιπόν,την έχωσε στο φούρνο και στρώθηκε στον καναπέ ν΄απολαύσει το αγαπημένο της πρόγραμμα.
Ο «μαχαραγιάς» συνέχιζε τη μεσημεριανή του κούρα επιδερμίδας στην κρεβατοκάμαρα.Παρασκευή βράδυ ήταν καθιερωμένο-έβγαινε με τους φίλους του
για μπαράκι,ποτά και τέτοια.Σάββατο βράδυ έβγαιναν συν γυναιξί για ταβέρνα-χλαπάκιασμα δηλαδή.Λες και τόκανε επίτηδες ο αφιλότιμος!!Εκείνη,να βλέπει τις πιατέλες νάρχονται στο τραπέζι ,να πέφτει πάνω τους ανίκανη να κρατηθεί κι΄όλοι γύρω της να μετρούν τις μπουκιές της ,χασκογελώντας χαιρέκακα…Μια δόση τον άκουσε να βγαίνει και να τραβά κατά το μπάνιο.Πάλι θα μου χαλάσει την ησυχία ,σκέφτηκε,πάνω που κάθισα.Δεν πέρασαν πέντε λεπτά,άκουσε τη φωνή του.
-Αλέκααα!!
΄Εκανε την κουφή.
-Ρε Αλέκααα!!
-΄Ελα,τι θέλεις.
-Φέρε βρε κορίτσι μου μια καθαρή πετσέτα,αυτή βρωμάει και ζέχνει-σκούπισε κανείς τα πόδια του;
-Πού να ξέρω,το γιο σου ρώτα –αυτός τα κάνει κάτι τέτοια.
Του πήγε την πετσέτα και ξαναστρώθηκε στον καναπέ.
«Οι σχέσεις μέσα στο γάμο»,ήταν το θέμα της εκπομπής.Αυτοί οι ψυχολόγοι όλα τα ξέρουν-έξω απ΄το χορό.΄Αντε να δω ποιος θα πείσει το Μάκη πως δε χάλασε ο κόσμος αν έβαλα μερικά κιλά παραπάνω.Η τυρόπιττα στο φούρνο άρχισε να μοσχοβολά-το στόμα της άρχισε να σαλιώνει.Ξανάκουσε τη φωνή του.
-Ρε Αλέκα,δεν έχεις κανένα ψαλιδάκι που να κόβει;Αυτό που βρήκα μασάει,δεν κόβει-θα μου μασήσει και τα δάχτυλα μαζί με τα νύχια που να πάρει ο διάολος.
Του πήγε και το ψαλιδάκι και ξαναστρώθηκε.
«Τα βασικά ζητούμενα στις σχέσεις των συζύγων,πέρα απ΄τον έρωτα, είναι η κατανόηση και ο σεβασμός της προσωπικότητας του άλλου» έλεγε η ψυχολόγος.
Μάλιστα!!΄Όταν ο άλλος σε αποκαλεί τόφαλο σούχει χεσμένη την προσωπικότητα από χέρι.΄Ακουσε το νερό να τρέχει-ντουσάκι ο κύριος.Δεύτερο σε μια μέρα.Το νερό που έτρεχε στο μπάνιο,της θύμισε τη φυσική της ανάγκη.Πήγε έξω απ΄την πόρτα.
-Μάκη αργείς;
-Γιατί,με περιμένει κανείς;
-Κατουριέμαι..
-Ε! και τι μου το λές,πήγαινε στο βεσέ….
-Βρε Μάκη μου,ούτε να στρίψω δεν μπορώ εκεί μέσα…θα σφηνώσω!!
-Καλά άντε,έλα…Θα τραβήξω την κουρτίνα.
΄Ακου θα τραβήξει την κουρτίνα…
Μπήκε στο μπάνιο έκανε τα τσίσα της διακριτικά,κι΄ύστερα κάτι της ήρθε.Σηκώθηκε και τράβηξε απότομα την κουρτίνα.΄Αδωνις! Ο Ερμής του Πραξιτέλους πασαλειμένος με αρωματικό αφρόλουτρο.Ο άτιμος!’ Ολοι σχεδόν οι άντρες πάνω απ΄τα σαράντα κάτι έχουν..Μα,μια ψιλοχαλάρωση,μα μια σαμπρέλα γύρω απ΄τη μέση..αυτός τίποτα!Χάθηκε μια σαμπρελίτσα,μια αρχή φαλάκρας;Νάχει κι΄αυτή κάτι να του χτυπάει στα δύσκολα;΄Αψογος-και ορεκτικός και σεξουαλικός κι΄απ΄όλα.΄Ενιωσε το σώμα της να καίγεται,να φουντώνει.Γυάλισε το μάτι της.Στο κάτω-κάτω άντρας της ήταν-δεν ήταν; ΄Απλωσε το χέρι και τον «βούτηξε».Δεν το περίμενε-ξαφνιάστηκε.
-Μη ρε,γαμώ το..ρε Αλέκα τι κάνεις εκεί,τρελλάθηκες;
-Νάρθω κι΄εγώ;
΄Ηταν έτοιμη να καβαλήσει τη μπανιέρα.
-Πού νάρθεις ρε συ;Είσαι με τα καλά σου;
-΄Εεελα βρε Μάκηηη;
-Βγες έξω ρε παλαβιάρα και κλείσε την πόρτα..΄Αντε ,μη σε διαολοστείλω Παρασκευιάτικα!!-Και της τράβηξε βίαια το χέρι-της τράβηξε και την κουρτίνα κατάμουτρα.Χοντρή πόρτα.Αξέχαστη θα της μείνει.Γύρισε στο σαλόνι σαν πυροβολημένη κι΄άπλωσε τα εκατόν είκοσι κιλά της στον καναπέ.
Εκείνος απ΄το μπάνιο ένιωσε αυτό που εκείνη μέσα στην απελπισία της δεν πήρε είδηση.
-Καίγεται τίποτα;Ντουμάνιασε ο τόπος!!
Η τυρόπιττα!΄Ετρεξε στο φούρνο-κάρβουνο μέχρι τη μέση.΄Αει στο διάολο κι΄εσύ-
καλύτερα!
΄Εσβυσε το φούρνο,άνοιξε τις μπαλκονόπορτες και πήγε κατ΄ευθείαν στο κρεβάτι.΄Επεσε μπρούμητα και πήρε αγκαλιά το μαξιλάρι του με τη μυρωδιά του
ιδρώτα του.
Τάβαλε με τον εαυτό της,θυμωμένη για πρώτη φορά.
Ηλίθια, μαλακισμένη,άλλες παρακαλάνε νάχουν τέτοιον άντρα,κι΄εσύ τον έχεις κι΄όπου νάναι θα τον χάσεις,γιατί δεν μπορείς να ελέγξεις τα σαγόνια σου.Βλάκα!!
Κοιλιόδουλη-να ,τι είσαι.Μια χοντρέλω που δεν μπορεί να πάρει μια απόφαση.Δίαιτα λέμε να κάνεις,δεν λέμε να πεθάνεις της πείνας.Πές το μωρή ξεμυαλισμένη:Αύριο αρχίζω δίαιτα.Πές το!!
-Αύριο αρχίζω δίαιτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου