ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΑ ΠΛΕΚΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΒΕΛΟΝΑΚΙ. (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΚΕΦ.17)

Θέλεις!Το έχεις απόλυτη ανάγκη!Να φύγεις όσο πιο μακρυά μπορείς.Ν’αφήσεις πίσω

ένα παρελθόν που ήδη το έχεις ακυρώσει!Που προ πολλού και απολύτως συνειδητά

το έχεις απορρίψει.Θέλεις να βρεθείς αλλού,παίρνοντας μαζί σου μόνο εκείνα τα όποια κι’ όσα χρόνια της ζωής σου δεν φοβάσαι να θυμηθείς.Να περπατήσεις σε παρθένα εδάφη,ανακαλύπτοντας όσα δεν υποπτεύθηκες ποτέ πως υπάρχουν!Να λουστείς στο φως της μέρας .Να λυτρωθείς!Ν’ απαλλαγείς από λάθη,ενοχές,τύψεις ,μεταμέλειες και να τραγουδήσεις με φωνή στεντόρια εκείνο το τραγούδι της ψυχής σου που το κρατούσες κρυφό μέσα σου αλλά ποτέ δεν είχες τολμήσει να το τραγουδήσεις δυνατά.από φόβο μήπως το κατεστημένο που σε κρατούσε όμηρο, σε θεωρήσει γραφική και «παρείσακτη»!

Θέλεις!Να ξαπλώσεις με τα χέρια ανοιχτά, στη μέση ενός ξέφωτου και να φωνάξεις-« είμαι ελεύθερη!Δεν θέλω έρωτες που με πλήγωσαν!Δεν θέλω αγάπες που με πρόδωσαν!Δεν θέλω άλλους συμβιβασμούς!Δεν θέλω άλλα πρέπει στη ζωή μου.

Εμένα θέλω-μόνο εμένα»!Γεμίζεις τη βαλίτσα σου και ξεκινάς!Και πού καταλήγεις;Πριν καλά-καλά αρχίσει το ταξίδι,βρίσκεσαι ξανά εκεί απ’όπου ξεκίνησες.

Στο ίδιο ασφυκτικό τοπίο-μόνο λίγο πιο ξένο…λίγο πιο θολό!Μπλέκεις με προβλήματα που μοιάζουν με παραισθήσεις γιατί δεν είναι ακριβώς δικά σου.

Έρχονται από έναν άλλο κόσμο που δεν είναι ακριβώς ο δικός σου κόσμος αλλά καλείσαι να τον μοιραστείς.Πάλι οι έρωτες σε πολιορκούν κι’ας μην είναι δικοί σου.

Πάλι κυνηγάς αλήθειες και λύσεις που δεν θα έπρεπε να σε αφορούν,μόνο που η Κλωθώ αλλιώς έχει αποφασίσει για σένα.Ξαφνικά ανακαλύπτεις πως δεν σε νοιάζει να είσαι ελεύθερη,αρκεί να είσαι άνθρωπος.΄Ανθρωπος για τον άνθρωπο.Το παιδί μέσα σου,έχει λύσει τη σιωπή του. «Η δική σου ζωή,δεν έχει καμμιά αξία,αν οι γύρω σου δεν έχουν ζωή» σου ψιθυρίζει. «Ποτέ δεν θα νιώσεις ελεύθερη ,όσο αφήνεις στη φυλακή τους,αυτούς που μπορείς να ελευθερώσεις αλλά δεν τολμάς να το κάνεις.!Βοήθα!!» σου φωνάζει! «Πρώτα αυτοί και μετά εσύ! Πρώτα η Χρυσή κι’η Ρηνούλα και μετά εσύ!Εσύ το αποφάσισες απ’ τη στιγμή που έβαλες το χεράκι σου στη ζωή τους».